Het is nu bijna een jaar sinds het Chinese longvirus op de wereld verscheen. De maatregelen die zinvol waren geweest, het meteen toegooien van de grenzen met China, werden door het liberale regime met zijn dogma van ‘open grenzen’ geweigerd. Ook de Krokusvakantie van 2020 moest met open grenzen doorgaan. Sindsdien is Covid-19 in Europa, en het zal nooit meer weggaan.

Waar we nu al bijna een jaar inzitten is een enorme angstpsychose, aangevuurd door de leugenpers en het regime. Even een momentopname van vandaag: er zijn ‘uitbraken’ in scholen, er komen ‘mutanten’ op ons af, die ‘Zuidafrikaanse’ en ‘Britse’ variant zouden ‘nog gevaarlijker zijn’, we staan net voor een ‘derde golf’… En daarom moeten er wissers in de neus van kleutertjes geramd worden, thermometerpistolen op het voorhoofd van scholieren gericht, de volledige horeca dicht, vele zelfstandigen richting faillissement geduwd worden, het hele verenigingsleven lamgelegd… En wie daarover in deze zogezegde ‘liberale democratie’ vreedzaam een kritische mening wil uiten krijgt een betogingsverbod, censuur, en indien nodig de politieknuppel en het waterkanon. De beelden zijn wat ze zijn: we zijn aanbeland in een liberale corona-dictatuur van de angst.

Maar na een jaar Covid-19 hebben we een heleboel cijfers en feiten. Zo weten we wie er overlijdt aan de ziekte. En wat blijkt uit de cijfers van Statbel: van alle slachtoffers die in België overlijden aan (of met) Covid-19 is liefst 75% ouder dan 75 jaar. Voor mensen jonger dan 65 is er zelfs bijna géén oversterfte zichtbaar. En bij jongeren onder 25 jaar zijn er sinds de start van de corona-epidemie zelfs MINDER overlijdens dan in de jaren daarvoor.

Voor al wie jonger is dan 65, en dat is 80% van de Vlamingen, kunnen we dus met een enorme grote waarschijnlijkheid bevestigen: nee, jij zal niet sterven aan corona. Net zoals jij niet zal verongelukken achter het stuur van een auto, niet zal neerstorten met een vliegtuig en niet zal verdrinken als je in zee gaat zwemmen; die dingen gebeuren helaas, maar zeer uitzonderlijk, en we noemen ze daarom ook een ’tragisch ongeval’. Dat is ook wat Covid-19-overlijdens zijn: tragische ongevallen. Niets minder, maar ook niets meer.

En het goede nieuws gaat verder, want er is nog een ander feit dat we intussen kennen: van alle overlijdens aan Covid-19 is er bij slechts 8% van de gevallen géén onderliggend eerder zwaar gezondheidsprobleem. En dat betekent dus: als jij 65 jaar of ouder bent, en jij bent nog relatief gezond, dan ga jij ook NIET sterven aan Covid-19. De gemiddelde leeftijd van mensen die aan of met Covid-19 overlijden ligt bij de 75 jaar, en meer dan 90% heeft een onderliggende aandoening. Jij zal dus met een waarschijnlijkheid van meer dan 90% pas overlijden aan Covid-19 als jij al op hoge leeftijd door Alzheimer, dementie, een zware hartziekte of een chronische luchtwegeninfectie aan een ziekenhuisbed gekluisterd bent. In dat geval wordt Covid-19 misschien het laatste duwtje dat je van het aardse naar het eeuwige doet verhuizen; maar hey, dat staat ons hoe dan ook allemaal te wachten, nietwaar?

Dus wordt het niet stilaan de tijd om de angst van ons af te schuiven, de risico’s van het leven verstandig in te schatten, te aanvaarden en te trotseren, en weer te beginnen leven?