De Nederlandse minister-president Mark Rutte heeft zich persoonlijk bemoeid met het Kamerverzoek naar een onafhankelijk onderzoek naar steun aan Syrische islamitische terroristen. Het gaat om één van de steunprogramma’s, namelijk die van tussen 2015 en 2018, waarbij uit journalistiek onderzoek eerder duidelijk werd dat gelden en middelen terecht zijn gekomen bij terroristische groepen. De Tweede Kamer heeft de regering ertoe aangezet om hier een onafhankelijk onderzoek naar te doen, tijdens deze debatten heeft Rutte er alles aan gedaan om de eigen coalitiepartners van het idee af te brengen, zo heeft het actualiteitenprogramma Nieuwsuur onderzocht. Er loopt dan ook nog altijd geen onderzoek door een onafhankelijk commissie zoals wel door de Tweede Kamer is verzocht.

Het is opvallend dat een minister-president zich persoonlijk mengt in deze kwestie en tracht een onafhankelijk onderzoek naar de Nederlandse steun aan Syrische ‘rebellen’ tegen te houden. Dit niet bemoeien werd zelfs in eerste instantie ontkent de Rutte, maar later in de week dan weer toegegeven, met de nietszeggende uitleg dat “…omdat ik het belangrijk vind om me ermee te bemoeien.” Verder denkt Rutte dat met een onderzoek bondgenoten in verlegenheid gebracht kunnen worden en dat alle relevantie informatie in deze kwestie al aan de Tweede Kamerleden is doorgegeven.

Een aantal Kamerleden waren hier niet over te spreken, vinden dat Rutte en de regering juist een hoop informatie hebben achtergehouden en het echt onbegrijpelijk dat een premier zich mengt in een parlementair proces. Er werd door enkele TK-leden zelfs gesproken van een doofpot. Heikel punt is dat dit onderzoek juist moet gaan over de rol van de premier en regering in dit steunprogramma en of ze de Tweede Kamer wel juist hebben ingelicht.

Het NLA-programma gaat om meer dan 25 miljoen euro van steun, te weten niet dodelijke steun als tenten, uniformen, wagens, voor tegenstanders van het Syrische regime. Een kritiek is dat de regering toentertijd niet wilde vrijgeven welke groeperingen deze steun hadden ontvangen, later bleek uit onderzoek vanuit de VSA dat deze hulpmiddelen voor een substantieel deel bij islamitisch terroristen terecht waren gekomen. Een belangrijk vraag die een onderzoek kan beantwoorden is dan ook in hoeverre dit bekend was bij de Nederlandse regering.