Eerder deze week berichtten we over de onvrede binnen de seniorenvereniging ‘Vlaamse Actieve Senioren’, modieus afgekort tot Vl@s. We schreven dat hele afdelingen opstappen uit onvrede met het beleid van voorzitter Johan Velghe, die zeer links is, inhakt op VB én N-VA, en eigenlijk van elk Vlaamsnationalisme af wil. Dat Vl@s recent de boeken van de communistische uitgeverij EPO van de PVDA promootte, uitgeverij van o.a. het negationistische boek ‘Een andere kijk op Stalin’, was maar één van vele ergernissen.

Dat de onvrede bij de leden en afdelingen van Vlas over het anti-Vlaamsnationale beleid van voorzitter Velghe diep zit blijkt wel uit de vele reacties die we kregen in onze reactiemodule en via email. Eén van de ergernissen is het aanwervingsbeleid, waarbij betaalde medewerkers geen enkele voeling blijken te hebben met de Vlaamse beweging, waarin de vereniging haar wortels heeft. De afdeling Grobbendonk, die zopas opstapte, drukte het als volgt uit: ‘Ondertussen kwamen er op sommige beleidsplaatsen binnen Vl@s mensen aan bod die zeker geen aansluiting hebben met de traditionele Vlaamse Beweging, hetzelfde is trouwens van toepassing voor sommige aangetrokken betaalde medewerkers.‘

Maar het gaat verder dan dat: als zich een rechtse Vlaamsnationalist aanbiedt voor een vacature binnen Vl@s, dan zou voorzitter Velghe actief optreden om die tegen te houden. Een getuige contacteerde ons met het volgende verhaal: ‘Ik werd gecontacteerd door iemand binnen Vl@s, omdat er een vacature was. De opleiding en ervaring die ik heb waren geknipt voor de job. Ik diende dus een CV in waarin ik, omdat het voor Vl@s was, mijn ervaring binnen de Vlaamse beweging dik in de verf zette: de rechtse Vlaamsnationale jeugdbeweging, de rechtse Vlaamsnationale studentenbeweging, noem maar op… Daarna hoorde ik niets meer. Toen ik later informeerde, werd me gezegd dat voorzitter Velghe me persoonlijk had tegengehouden.‘

Een goedgeplaatste bron binnen de vereniging, die anoniem wil blijven, bevestigt het verhaal. ‘Dat is inderdaad juist. Er was beslist dat de vacature open was, en die Vlaamsnationale en rechtse kandidaat paste logisch bij de job. Maar zodra hij zich aangediend had, besliste voorzitter Velghe dat het personeelsbeleid voortaan alleen nog door hemzelf zou gevoerd worden, en plots kwam de rechtse Vlaamsnationalist niet meer in aanmerking. Er werd door Velghe voor iemand anders gekozen.’ Discriminatie bij aanwerving op basis van politieke overtuiging is bij wet verboden…

In het voorjaar moet Vl@s een nieuwe voorzitter kiezen, voor een termijn van 4 jaar. Dat gebeurt door een algemene vergadering waarin slechts een 15-tal mensen zetelt. Voorzitter Velghe zou intern rondstrooien dat hij niet voor herverkiezing gaat, maar dat is een truuk die vaak door linkse ‘vergadertijgers’ gebruikt wordt; op het laatste ogenblik duikt er dan toch weer iets op, dat hen ervan ‘overtuigt’ zich opnieuw kandidaat te stellen. Het IJzerbedevaartkomitee en de VAB werden op exact deze manier ten gronde gericht: linkse mensen grijpen eerst de macht aan de top, liegen de achterban dan jarenlang voor dat men elke blijk van Vlaamsnationalisme moet schrappen om ‘geen mensen af te schrikken en meer volk aan te trekken’, de vereniging wordt zo losgewrikt uit de Vlaamse beweging, de Vlaamsnationalisten vertrekken, en de vereniging blijft achter als irrelevant maar subsidieslurpend VZW’tje dat nog jaren werk en inkomen verschaft aan een kleine linkse kliek. Tiens, waarom moeten we nu aan de IJzertoren denken, waarvan Velghe – o verrassing – grote fan is?