Je kan geen probleem oplossen als je het niet bij naam noemt, verklaarde Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken onlangs aan Doorbraak: “de recente aanslagen in Parijs, Nice en Wenen waren islamitische terreurdaden”.  Natuurlijk heeft Tom Van Grieken overschot van gelijk, want zonder diagnose kan men geen medicatie of behandeling voorschrijven. Laat dat ‘benoemen’ nu uitgerekend ook een probleem zijn waarmee onze Franse vrienden van het Rassemblement National te maken krijgen.

‘Controversiële’ stellingen toegankelijk maken of afzwakken om een ander publiek te bereiken, is altijd gevaarlijk. Men kan er de kantjes afvijlen, maar aan de essentie raakt men niet. Politieke partijen, die koste wat het kost, salonfähig willen worden, het is van alle tijden en weinigen werden er beter van.  Niet alleen verliezen ze hun geloofwaardigheid, maar ook hun trouwe achterban.

Islam of islamisme

Na Aymeric Chauprade, Julien Rochedy, Paul-Marie Couteaux, Bruno Monot, Marion Maréchal en enkele mindere goden,  is het Jean Messiha die de partij verlaat. In tegenstelling tot Marine Le Pen ziet Jean Messiha, een Egyptische kopt,  geen verschil tussen de islam en het islamisme,  maar een eenvoudig verschil van graad. “Het is tijd om te zeggen dat de islam onverenigbaar is met de republiek.”, zegt hij op de sociale netwerken en op televisie, waar hij als niet-parlementair een vaste waarde is geworden.

De reactie van Marine Le Pen, na de onthoofdingen in Conflans-Sainte-Honorine en Nice, viel evenmin in goede aarde bij een deel van de achterban. “Ik geloof niet dat er een religie is die ‘onverenigbaar’ is met de Republiek,” zei Marine Le Pen op 25 oktober op het podium van de Grand Jury, een Tv-programma op RTL en LCI.

“Dat is haar persoonlijke mening, niet de mijne en ook niet deze van het Rassemblement national”, aldus Messiha. Dat was een onjuiste uitspraak volgens de econoom en raadgever van MLP. “Als koptische Egyptenaar heb ik geen ‘radicalere’ mening over de Islam,  maar wel een realistische mening op basis van een meegemaakte ervaring”.

Een ander teer punt is het geflirt van Marine Le Pen met de figuur van Charles de Gaulle. De stichters van het Front National, waaronder vader Jean-Marie, en de radicalere achterban, lusten die ‘historische’ figuur gewoon niet. Veel heeft te maken met de Algerijnse onafhankelijkheid en oorlog, waarin de generaal zijn beloftes niet is nagekomen.  

In de memoires van Jean-Marie Le Pen staat het volgende te lezen: “Charles de Gaulle blijft voor mij een vreselijke bron van leed voor Frankrijk”.  Ruziemakende politieke partijen zijn gedoemd om te verdwijnen, zo veel is zeker. Blijf gewoon rechtlijnig, zelfs als dat radicaliteit inhoudt. Mensen lusten geen halfslachtige houdingen.