Een mens moet proberen positief in het leven te staan, maar als het gaat over de Belgische staat, de kunstmatige creatie die over ons Vlamingen de plak zwaait, dan moet je durven vaststellen: het is om zeep. Voor ondernemende Vlamingen was het hier al kommer en kwel, de massa-immigratie had onze steden al grotendeels onleefbaar gemaakt. Nu, in de zomer van 2020, heeft de immigratieramp ook de kust bereikt. De ijzeren wet die beschavingen dicteert is die van de demografie: de omvolking is grotendeels voltrokken, er is nergens nog een plek waar je als Vlaming aan de invasie kan ontsnappen. De coronaramp heeft de onbekwaamheid van de staat nog eens aangetoond, en die staat is nu definitief failliet. Iedereen weet waar de politieke kaste de volgende decennia dat geld zal halen: bij het steeds kleinere deel van het Vlaamse volk dat werkt en belastingen betaalt. En intussen draait de propaganda van het liberaal-democratische regime op volle toeren: via gesubsidieerd regimeonderwijs, de gesubsidieerde NGO-industrie en de gesubsidieerde leugenpers worden de Vlamingen dagelijks met bergen belastinggeld gehersenspoeld om ziekelijk naïef en laks naar de omvolking te blijven kijken. In mijn vrienden- en kennissenkring merk ik het: er wordt bij Nationalisten massaal nagedacht over emigratie, richting landen waar er wél nog gezond verstand is: Hongarije, Kroatië, Polen…
Het Vlaams Belang stoomt intussen af op de volgende grote verkiezingsoverwinning. Als de linkse censuur op de sociale media lang genoeg kan vertraagd worden, dan zal weer gejuich weerklinken als de cijfers op verkiezingsavond op de beeldschermen verschijnen. Het zijn leuke avonden, en ik ben blij dat ik ze heb mogen meemaken op 24 november 1991, in een bruisend VB-secretariaat in Antwerpen, en in 2004, toen we onder leiding van Vanhecke&Morel ondanks de haatcampagne van de leugenpers de traditionele partijen een historische nederlaag bezorgden. Ik gun het ook van harte aan de bekwame nieuwe leiders van vandaag: Tom Van Grieken, Dries Van Langenhove en vele anderen… Het zal verdiend zijn als zij, nadat ze vijf lange jaren door de leugenpers gebruikt zijn als boksbal en pispaal, door het Vlaamse volk beloond worden met respect.
Maar toch moet ik vaststellen: het zal niets veranderen. We hebben sinds 1991 geen enkele vreemdeling buiten de grenzen gehouden, laat staan er eentje kunnen doen terugsturen. De overwinningen van het VB waren voor de landverradende traditionele partijen zelfs het signaal om de omvolking sneller uit te voeren met regularisaties van illegalen, snel-Belg-wet, en het benoemen van activistische linkse rechters en parketmagistraten.
Het palmares van de N-VA is nog teleurstellender. In ruil voor ministerposten werd zelfs hét belangrijkste programmapunt, Vlaamse onafhankelijkheid, in de diepvries gestopt, samen met eender welke andere Vlaamse verzuchting. Ook inzake immigratie veranderde er niets, met de Marrakesh-nederlaag als pijnlijk dieptepunt. In privégesprekken gaven diverse N-VA’ers, die werkten als lid van een schepencollege of het kabinet van Francken, het me de voorbije maanden toe: we willen wel maar we kunnen niets veranderen, want we zitten gevangen in een web van internationale verdragen, linkse rechtbanken, gesubsidieerde NGO’s, onwillige coalitiepartners en een fanatieke leugenpers waarvoor we erg bang zijn…
Het resultaat van de verkiezingsoverwinningen van het VB en de N-VA is dus tot op de dag van vandaag nihil. Dat is geen verwijt, maar een vaststelling die men moet durven maken; de oorzaak ervan ligt niet bij de mensen die voor VB en N-VA actief zijn, maar bij het Belgische systeem zélf.
België is geen democratie
De Belgische staat is geen democratie, geen entiteit dus die geregeerd wordt door het volk. In het Belgische nepparlement, de ‘kamer’, wordt het aantal zitjes verdeeld volgens het stemgedrag van de Vlaamse en de Waalse kiezer; als je de cijfers nauwkeurig bekijkt zie je dat in die zetelverhouding de mislukking van Vlaamsgezinde partijen al bij voorbaat verankerd ligt. Er zijn 150 zetels; 75 daarvan leveren een meerderheid op. Maar van die 150 zijn er slechts 87 te verkiezen door het Vlaamse volk; al de rest is voor Wallonië en Franstalig Brussel.
Het probleem wordt dan meteen glashelder. N-VA en VB haalden in 2019 de enorme scores van 24,8% en 18,5% van de stemmen in Vlaanderen, dat is samen 43,3%. Voor het enige legitieme parlement van het Vlaamse volk, het Vlaamse Parlement, levert dat stilaan perspectieven op machtsovername op. Maar voor het Belgische nepparlement worden die percentages verwaterd door de Waalse en Franstalige Brusselse stem: N-VA haalt dan over gans België 16% van de stemmen, het VB amper 12%.
De bijna-meerderheid van de Vlaamsnationalisten in Vlaanderen wordt dus in de Belgische Staat verdund tot amper 28%, nog geen derde. Het is de onwrikbare basiswet van het Belgische systeem: de stem van de Vlaamse natie wordt ondergeschikt gemaakt aan de wil van de Waalse en Franstalige minderheid.
Nieuwe wegen zijn nodig; naar veilige havens voor ONZE mensen
De toestand van omvolking is zo zorgwekkend, dat de tijd op is. De tijd voor staatshervormingen is voorbij. De gedachte dat een grote verkiezingsoverwinning ergens in de toekomst voor de grote ommekeer zal zorgen is op niets gestoeld: De verkiezingsoverwinningen hebben noch in 1991, noch in 2004, noch in 2019 voor de grote verandering gezorgd, en ze zullen dat ook in 2024 niet doen.
Hopen op Belgische verkiezingen om ons te redden is als je hele bezit in een casinomachine in Las Vegas stoppen en hopen op de Grote Rijkdom: het gaat niet gebeuren. Het casino wint altijd. Bij verkiezingen voor het Belgische nepparlement wint altijd de Belgische Staat.
Er zijn dus nieuwe wegen nodig. Legaal maar radicaal, vreedzaam maar weerbaar. Het laatste wat we nodig hebben zijn mensen die schietend een moskee binnenlopen of molotovcocktails naar het parlement gaan gooien. Dat is niet alleen illegaal, het is ook politiek volslagen zinloos en contraproductief. Het regime heeft niets liever dan dat, om vervolgens elk legitiem verzet plat te kunnen slaan.
Nationalisten zullen eerst mentaal afstand moeten nemen van de partijpolitiek – in alle vriendschap, met alle respect voor wie daar nog wel heil in ziet. Vervolgens zullen Nationalisten moeten nadenken over creatieve manieren om nieuwe wegen in te slaan. Om lokaal nieuwe ruimtes van gezond verstand te scheppen, en om op termijn nationaal zo fundamenteel mogelijk UIT de Belgische Staat en de omvolkte chaos te stappen. Wat kost het om als Nationalisten een stuk grond te verwerven met een zwemvijver en een strandje, waar onze gezinnen op privéterrein nog veilig kunnen ontspannen? Hoe maken we lokalen en plekken waar Vlaamse mensen elkaar ontmoeten, zonder zich blauw te betalen aan Belgische taksen en zich te ergeren aan de meest dwaze regeltjes en controles? Hoe bouwen we een muziekkanaal, een kanaal voor filmmateriaal en documentaires, een circuit voor Vlaamse muzikanten en groepen uit die wat anders spelen dan Angelsaksische namaak?
We kunnen leren uit het buitenland. In (Oost-)Duitsland, Hongarije, Scandinavië en elders bouwen Nationalisten een indrukwekkend netwerk uit van ‘veilige havens’ voor onze mensen, met (jeugd)herbergen, concertlocaties, traditionele feesten en nadruk op zelfvoorziening en zelforganisatie. Het wordt tijd daar ook in Vlaanderen werk van te maken.
Er is veel denk- en organisatiewerk te doen. Vervoeg dus je lokale afdeling van de niet-partijpolitieke Beweging, of richt een lokale kern op in je gemeente of stad. De strijd voor volk en vaderland gaat de volgende jaren een nieuwe fase in.
Rob Verreycken
9 reacties op “(OPINIE) België is om zeep: nieuwe wegen nodig voor Nationalisten”
De Vlamingen hebben zich volledig afhankelijk laten maken van het gevestigd systeem en missen een eigen tribaal systeem gebaseerd op de etnie dat hen tot een maatschappelijke kracht op zich maakt zonder onwettig staatsmacht te usurperen en dat hen kan beschermen tegen de tirannie van politici en oligarchen. Door het individualisme is men verworden tot een gedesorganiseerde mensenzee die niet gecoördineerd weet te handelen.
Het allerbelangrijkste is dat de Vlamingen wederom godsdienstig worden en de God van hun voorvaderen gaan eren. Door hen in apostasie te storten hebben de vrijmetselaars hen geestelijk ontworteld, met als gevolg dat zij nu alles met hen kunnen doen wat zij willen. Men moet contra-revolutionair worden en de wortel van het kwaad, de maatschappelijke erfzonde die de moderne wereldorde voortbracht, aanvallen; namelijk de achttiende-eeuwse Verduistering en de Franse Revolutie met hun vrijzinnige beginselen. Het is de Kruisbanier van de Boerenkrijg die de Vlamingen wederom moeten opnemen.
Degenen die de ministerposten en de parlementen vullen zijn erfgenamen van de sansculotten die eertijds hier onze traditionele maatschappij verwoest hebben; zij zijn gebeten door de revolutionaire slang van 1789. De contra-revolutionaire katholieke Mgr. Henri Delassus waarschuwde reeds voor de Tweede Wereldoorlog voor een “Verenigde Staten van Europa” als opstap naar een wereldwijde mondialistische maçonnieke republiek.
Een interessante stelling, en ik wijs ze niet a priori af: ik stel inderdaad vast dat landen als Hongarije, Polen en Slovakije hun christelijke geloof inderdaad behouden hebben, en dat dat één van de bronnen van hun levenskracht is. Bij ons stel ik echter vast dat de drab van een dood christendom (of katholicisme) een nefaste rol speelt: de Chiro-meisjes-emotionaliteit over de ‘arme asielzoekers’, het ‘andere wang toekeren’-gebeuzel, het ergerlijke naïeve gekwek over ‘plaats in de herberg’ voor elke moslim… Het restant van het christendom anno 2020 in Vlaanderen is een mix van onnozel hippiegedoe en linkse politieke invloed. Daar komt dan nog bovenop, dat de katholieke kerk in onze gewesten historisch aan de basis van de nefaste scheiding der Nederlanden ligt, massa’s Vlamingen met terreur en inquisitie uit hun eigen land verjaagd heeft, de boze staatsgreep van 1830 gesteund heeft, de verfransing door België gesteund heeft, en tot op de dag van vandaag het Nationalisme bekampt… Men moet ook vaststellen dat onze gewesten relatief laat gekerstend werden, en wellicht pas een eind na het jaar 1000 christelijk werden; als je zelfs alleen nog maar de Kelten meerekent is de échte cultus van onze voorvaderen met 2500 jaar dus eerder de natuurgodsdienst, met bronnen en rivieren en heilige bomen op heuveltoppen, eerder dan het christendom dat het nipt 1000 jaar uithoudt (en trouwens niet toevallig zijn kerken op exact diezelfde heuveltoppen heeft neergezet)…
Ik vraag me dan ook af of heel die katholieke kerk en dat christendom hier al niet beter radicaal verlaten wordt. Het is een open vraag, ik ben daar voor mezelf niet uit; ik zie momenteel ook geen alternatief, want een echt geloofwaardig volkseigen meergodendom zie ik voorlopig niet, en onze spirituele natuurplekken zijn verkaveld en volgebouwd… Zouden nieuwe stromingen binnen het protestantisme een oplossing kunnen vormen? Ik zag dat die bv. in Roemenië sterk opkomen, naast de orthodoxe kerk. Ook in de VS zorgden ze voor een echte christelijke revival. Komt zoiets er ook bij ons aan? Ik zou dat eigenlijk verder moeten bestuderen.
Het liberaalkatholicisme van de Belgische bisschoppen is diametraal in tegenstrijd met de authentieke leer van de katholieke Kerk. Ikzelf ben militant katholiek, en kan zonder aarzelen zeggen dat mijn bisschop een ketterse doctrine aanhangt zonder dat ik daardoor op één of andere manier trouweloos genoemd kan worden jegens het kerkelijk gezag. Gehoorzaamheid in de christelijke zin heeft niets met blinde serviliteit te maken, en een katholiek heeft het recht van Godswege om corruptie van bisschoppen en staatsmannen te weerstaan. De omvolkingspolitiek die de Belgische bisschoppen steunen heeft niets te maken met de katholieke orthodoxie; in de tridentijnse (de echte) Roomse Liturgie worden de overwinning op de Turken te Lepanto door de voorspraak van de Allerheiligste Maagd Maria (Feest van Onze Lieve Vrouw van de Allerheiligste Rozenkrans) en de overwinning van Jan Sobieski met de hulp van dezelfde Maagd aan de poorten van Wenen (Feest van de Heilige Naam van Maria) herdacht. De katholieke religie beschermt volksaard en raciale integriteit, en houdt de verdediging van het vaderland als morele plicht voor. De woorden van Christus over het toekeren van de andere wang betreffen het edelmoedig vergeven van onrecht dat uw eigen persoon aangedaan wordt; dat gaat niet over een laffe, strijdloze overgave van volk en vaderland aan diegenen die hen willen vernietigen. Ik ben godsdienstig Rooms en etnisch Germaans; de twee gaan perfect samen. Ik wil hier nog aan toevoegen dat leken geen episcopaal “nihil obstat” nodig hebben om aan katholieke politiek te doen, dus de Belgische bisschoppen kunnen niet verhinderen dat katholieke leken een katholiek geïnspireerd etnopolitiek verzet opbouwen. Als we naar Frankrijk en de VSA kijken, dan zien we dat de pro-blanke katholieken zich meer en meer verzamelen rondom de tridentijnse Mis, en dat is wat hier ook moet geschieden.
Ik ben niet van “Groot-Nederlandse” strekking zoals u, maar wel “Groot-Frankisch”. Ik hou uiteraard van ons volk en ben tegen opgedrongen gallicanisering. Dergelijke gallicaniseringspolitiek is echter nooit een standpunt van de katholieke Kerk geweest. Kardinaal Mercier was een verpersoonlijking van die gallicaniseringsdrang, maar hij ging daarmee in tegen de Paus van Rome die wilde dat hij meer zou luisteren naar de grieven van Vlamingen. Koning Albert I klaagde trouwens over het feit dat Mercier vriendschappelijk deed met de vrijmetselaars, en zijn sacramentele wijdingsstamboom ging rechtstreeks terug tot de OTO-initiaat Mariano Rampolla die de katholieke clerus geïnfiltreerd had om de Kerk van binnenuit te ondermijnen. Men kan zich dus de vraag stellen of Mercier zelf geen initiaat was van een esoterisch genootschap die de clerus geïnfiltreerd had. Er is trouwens ook een Mgr. Martinus Hubertus Rutten geweest die uit Vlamingvriendelijkheid zijn werk “De Goddelijke beloften der Kerk in den loop der eeuwen” in het Nederlands liet publiceren.
U vergist zich betreffende het tijdstip van de bekering van onze contreien. Het gebied dat we heden Vlaanderen noemen was Frankisch gebied en werd dus gekerstend toen Hlodwig, onze vorst van gelukkige gedachtenis, gereinigd werd in de heilzame wateren des Doopsels in Reims. Het doopsel van Hlodwig geschiedde in de zesde eeuw van de Incarnatie van de Logos. Zijn bekering geschiedde na het Pact van Tolbiac, waarbij hij beloofde de God van Hlothilde, zijn katholieke vrouw, te gaan dienen indien Hij hem de overwinning op de Alamannen schonk. Bij de doopvont van Reims heeft God een verbond met de Franken gesloten; de Franken kregen de goddelijke roeping om de militaire beschermheren van het Christendom te zijn. De vrees die de islamitische barbarenvolkeren in zich gehad hebben voor de Frankische naam getuigde van die roeping. Een tijdstip van bekering is echter irrelevant. Pantheïsme en polytheïsme zijn filosofisch absurd; God moet Eén zijn in Zijn Wezenheid en moet boven de natuur staan die een wet van vergankelijkheid in zich draagt. God heeft in de geschiedenis aangeduid welke de authentieke religie is. De protestantse sekten zijn ontstaan uit mensen die zich afgebroken hebben van de historische christelijke Kerk toen die reeds eeuwenlang stevig gevestigd stond onder de volkeren.
Dat kerken op voormalige plaatsen van afgodscultussen gebouwd werden was om de overwinning van de christelijke religie op het heidendom uit te drukken.
De huidige islamisering werd door katholieke profetieën voorzegd, en diezelfde profetieën zeggen dat een man van de oude koninklijke bloedlijn der Franken, met de zegen van een heilige Paus van Rome die dan zal regeren, de islam militair zal verbrijzelen en de katholieke sacrale monarchie zal herstellen in West-Europa. Die man blijft verborgen onder de bevolking totdat hij zijn roeping moet volbrengen.
Er is groeiend verzet binnen de katholieke Kerk tegen de destructieve agenda van Paus Franciscus; hier bij ons is daar nog niet veel van te zien, maar in het buitenland wel.
[…] IK verwijs hier naar een alternatieve bijdrage van Rob Verreycken (18.8) op Rechtsactueel: “België is om zeep: nieuwe wegen nodig voor nationalisten”. Waarom voeren de Vlaamsgezinde partijen de kerntaken niet uit, zoals ik reeds vaak geciteerd […]
[…] BELGIË IS OM ZEEP: NIEUWE WEGEN NODIG VOOR NATIONALISTEN […]
Zeer goed artikel! Ik denk dat de huidige nationalistische partijen in Europa de weg zullen vrijmaken voor een veel radicalere vorm van nationalisme. Dit is slechts de eerste golf van nationalisme, de tweede golf zal een revolutionaire vorm van nationalisme zijn, die de liberale democratie met zijn moderne economische globalisering volledig zal verwerpen en etnisch nationalisme zal normaliseren. Een totale ineenstorting van de economie en de daaropvolgende revolutie zal daarvoor zorgen.
Segregatie op vrijwillige basis….. Misschien op termijn de enige oplossing. Hoewel ? Is dit mogelijk in een volgepropt gebied als Vlaanderen ? Waar moet het geld van komen ? Ik ben ervan overtuigd dat vele politiek bewuste Vlamingen hierover nadenken. Misschien dat ze eerst “foert” zeggen en “ik verhuis naar Polen, Hongarije” na mijn pensioen…
Als in Zuid-Afrika een “Orania” ter overleving van de Blanke Sibbe aldaar gegrond werd, zou een keten van dergelijk gestructureerde steden over gans ONS Fort Europa tot de reeële mogelijkheden kunnen behoren. In een soort samenwerkingsunie, gelijkend op dat der Hanze steden destijds.
Prachtige analyse en conclusies. Te bewaren als historisch belangrijk stuk.