Dat China niet uit het nieuws te kloppen is, lijkt wel een ‘understatement’. Maar we moeten daar aan toevoegen dat hun propaganda behoorlijk werkt, want onder Trump spelen ze graag de geslagen hond. Niet dat we vrijuit de CCP (Chinese Communistische Partij) mogen vergelijken met een hond, want daarvoor dient een net nieuw ingevoerde wet die elke kritiek op China gelijkstelt met levenslang strafkamp. Natuurlijk heeft het véél te maken met Hong Kong, maar laten we niet vergeten, dat deze wet van toepassing is op iedereen, wereldwijd.

U hoeft maar eens de pech te hebben dat uw loslippigheid via sociale media leidt tot een strafvordering, en u nadien dan toevallig komt op een grondgebied waar een uitleveringsverdrag van kracht is. Denk maar aan een overstap in Hong Kong voor een intercontinentale vlucht. Dan loopt u het risico aangehouden te worden en uitgeleverd te worden aan China.

Het is overigens vanwege deze nieuwe wetten dat zowel het Verenigd Koninkrijk als Australië burgerschap aanbieden voor zij die nog een Brits Gemenebest-paspoort hebben. De reden daarvoor is dat in het brutaal politieoptreden, – waarbij overigens geregeld doden vallen en activisten verdwijnen of doden als ‘zelfmoord’ worden genoteerd – vooral die mensen worden aangepakt die beschikken over die dubbele nationaliteit. China wil, kost wat kost, bewijzen dat er buitenlandse inmenging is. Het beweert dan ook dat het om een strijd om haar Chinese soevereiniteit gaat, maar niets is minder waar.

De geschiedenis van China is complex, maar als we het over Hong Kong moeten hebben, kunnen we die stad best vergelijken met een handelshaven, een centrum van bedrijvigheid. Die status heeft Hong Kong alleen maar te danken aan haar leven als deel van het Brits Gemenebest. In de beginjaren was het een gewoon vissersdorp. Onder Engelse voogdij is dat uitgegroeid naar een grote Metropool. Dat was een gevolg van een overeenkomst met China. En dat akkoord is afgelopen.

De overdracht had een uitloopscenario geschetst, dat China duidelijk niet volgt. China, de CCP, is bijzonder goed in het breken van eerder gemaakte afspraken. De CCP liegt graag. Zo wordt de taal van Hong Kong, Kantonees, steevast vertaald als een ‘dialect’. Detail : de oude benaming van China’s hoofdstad is “Peking”, wat een vernederlandsing is van haar benaming in het… Kantonees. ‘Beijing’ is de Mandarijnse benaming. Nu zijn de verschillen tussen Kantonees en Mandarijns (het officiële Chinees) groter dan tussen pakweg Engels en Duits, maar omdat ze zogenaamd hetzelfde schrift zouden volgen, zijn het gelijken – volgens China. Kanttekening, de karakters zijn symbolische voorstellingen van een woord, en het verschil tussen de twee aangehaalde talen is alleen af te leiden in de woordvolgorde. Ooit gebruikten de Japanners ook enkel Chinese karakters om teksten te schrijven, intussen gebruiken zij een aangepaste versie.

Verder mogen we ook niet vergeten dat China een lappendeken is van talen, culturen en volkeren. De Oeigoeren en de Tibetanen zijn daarvan de bekendste, maar op het uitgestrekte platteland schuilen nog vele andere. Bij een democratisering, net zoals bij het oude USSR gebeurd is, zal het land uiteenvallen in vele nieuwe landen. Dat is een terechte vrees voor het huidige China.

En vooral, laten we niet vergeten dat China nog steeds onder communistische dictatuur kreunt. Mao die alle mussen dood wilde is daar maar een bladzijde uit, of de actieve abortussen om hun één-kind-politiek te blijven handhaven, of de verplichte ontvolking van het platteland naar de door de overheid gecontroleerde steden. Of de diepgewortelde corruptie waarbij de partijkaart van de dader meer voorstelt dan het leven van het slachtoffer. En om terug even naar Hong Kong te kijken, laten we niet vergeten dat China Hong Kong wilde kraken door Sjanghai op de kaart te zetten als alternatief.

Intussen kunnen we Hong Kong gaan beschouwen als de zekeringskast van de wereld. China laat duidelijk spierballen rollen. Wie overigens denkt dat China géén agressor is, heeft het duidelijk mis. Zo zet China overal basissen en troepen in landen waar ze actief ook de overheid infiltreerde, al dan niet door die in een economische wurggreep te houden. Via die wurggreep zetten ze ook overheden onder druk om opposanten uit te leveren. Maar de druk kan te ver gaan. Dat is bijvoorbeeld ook een reden waarom Trump, in tegenstelling tot zijn voorgangers, eindelijk China durft terecht te wijzen.

Schoorvoetend begint het ook de EU te dagen dat China géén bondgenoot is, en dat er meer dan waakzaamheid geboden is. De CCP speelt immers het spel mee van de vrije markteconomie, maar dan via ongeoorloofde staatsbeïnvloeding. Zo kreeg de VS te maken met dumping van bepaalde confectie vanuit China. Dumping met prijzen lager dan de prijzen op de internationale markt voor de grondstoffen van die confectie. Dat maakte dat in de VS heel wat bedrijven in een bepaald segment sloten. En de leemte werd opgevuld door de Chinese tegenpolen. Wanneer China dat deel van de markt daar in handen had, stegen de prijzen terug, naar hoger dan voor ze op de markt kwamen. De voorgangers van Trump wisten dat, maar onder de vlag van veiligheid en vrolijkheid, durfde niemand China terecht te wijzen.

Vandaag stellen we vast dat de productie van Westerse bedrijven zich afspeelt in Aziatische laden, met name in China. Zo heeft het Amerikaanse bedrijf 3M geen fabrieken meer in Europa of de VS voor het maken van mondmaskers. Die productie zit in China. Echter houdt China de productie voor 60% in China, en de overige 40% gaat rechtstreeks naar de VS. Dat maakt dat Europa naast het net vist, en zich moet beroepen op import vanuit landen zoals Vietnam, Singapore, Maleisië,… met als gevolg dat daar de kwaliteit van de producten nog een groter vraagteken is geworden. Ondanks dat er geen bewijzen zijn dat China het virus niet zelf verspreid zou hebben, halen ze er wél groot voordeel uit om de wereldeconomie te ontwrichten.

China speelt het spel dan ook vuil en we moeten dan ook beseffen dat China géén aardige gele sympathieke dwergreus is, maar een uitgekiend plan heeft om zijn vuurrode wil op te leggen aan de rest van de wereld.