Zopas, op zaterdag 11 juli 2020, een sterk stuk proza gelezen op de internetkrant De Dagelijkse Standaard (DDS), geschreven door Frits Bosch. Het artikel gaat weliswaar over de politieke wirwar bij onze Dietse broeders en zusters na tien jaar bewind van de ‘lunatieker’ Mark Rutte, maar volgens schrijver staan de Nederlanders model voor het hele Westen.

Sta me toe daarbij, als terloops, te verwijzen naar de jongste geeuw van Vlaamse Leeuw Jan Jambon, bijgenaamd Sterke Jan. Frits gaat sterk van start met de kijk van klinisch psycholoog Carl Fink op de politiek van Nederland en bij uitbreiding van Europa: “We hebben te maken met een incompetent en ontspoord politiek systeem dat zich laat manipuleren door talloze belangengroepen die dat systeem in een wurggreep hebben weten te krijgen en hun eigen redenen hebben om de chaos waarin we leven in stand te houden en te stimuleren… We zitten met z’n allen in een ‘asylum run by lunatics’. (Iedereen verstaan toch?) Het tijdperk van ieder voor zich is aangebroken, aangezien er geen overheid meer is die in staat is om voor ons allen te zorgen… We gaan dansend ten onder”.

Hoe kan het zo zijn, vraagt Frits Bosch. Hoe kan het zijn dat de VVD (de blauwe partij van Rutte) bij de genoemde chaos toch op 42 zetels virtueel staat? Het antwoord is simpel: omdat dit is wat men wil. Dit wil men! Dit voelt goed. Ik spreek jonge mensen met een goede baan, met jonge kinderen. Ze willen hun kinderen per se niet op een blanke school maar op een gekleurde school. Prima. Hoe meer ze verdienen, hoe steviger ze deze mening hebben. (Nog steeds Frits Bosch aan het woord). ‘Maar waarom dan, Joke en Wim’? Joke en Wim: “Wij vinden dat de school divers moet zijn, want onze hele maatschappij is dat.” Afriyie zegt ‘Ieder die tegen de Dam-bijeenkomst is, is een racist’ en daar zijn we het mee eens. Akwasi zegt ‘Als ik in november een Zwarte Piet zie, trap ik hem hoogstpersoonlijk in zijn gezicht’ … Ieder jaar als ik Zwarte Piet zie, voelt dat als een klap in mijn gezicht’. “Dat was een mooie bewogen speech”. Hoe meer men verdient en hoe hoger de positie is, des te schuldiger men zich voelt. Paul Polman is daar een sterk voorbeeld van. Hij is jarenlang topman van Unilever geweest en heeft 12 miljoen per jaar verdiend. Unilever is een bedrijf dat niet inzit over onderdrukking op palmboomplantages. Hij is nu klaar daar en gaat zijn schuldgevoel inlossen.

Hij gaat de wereld redden en zijn gekleurde medemens helpen. Hoe is het zo ver kunnen komen? Het antwoord is simpel: indoctrinatie. Maar hoe kan dat dan? Het zijn verder toch weldenkende mensen? Wel, ze voelen zich diep van binnen superieur aan gekleurde mensen en daar voelen ze zich schuldig over. Dus knielen ze. Ze knielen misschien niet letterlijk, zoals de Democraten in de VS, maar wel figuurlijk. Ze zijn allen deelgenoot van dezelfde zelfhaat-religie. Ze voelen zich daarin verbonden en daarin gesterkt. We hebben gelijk, want we zijn met velen die allen dezelfde mening hebben, ‘white privilege’. Hoogleraar geschiedenis Leo Lucassen, universiteit Leiden, vertelt in het Financieel Dagblad over immigratie. Wat hij te melden heeft, kan ik dromen. Hij zegt al jaren hetzelfde, totaal niet verrassend. Telkens komt hij met dezelfde mantra’s: ‘Immigratie is van alle tijden’ en ‘Laat immigranten ongehinderd tot ons komen’. Wat dat voor het welzijn van ons land betekent, interesseert hem geen biet, want hij is diepgelovig marxist. Ook oud-communist Paul Scheffer is diepgelovig marxist. Feiten glijden langs hen af. Ze willen het niet weten. Wegkijken of ontkennen en schelden, daar zijn ze heel goed in. Dat krijg je als je diepgelovig bent. Je wil niets horen dat je geloof in twijfel zou kunnen trekken.

Het christendom is van ons heengegaan, maar religie is gebleven, een kwartslag gedraaid. Journalisten zijn de nieuwe dominees. We zien wat ze zeggen. We horen wat ze ons voorhouden en wat ze in ons brein pompen. We laten het als ‘Gods woord in een ouderling’ naar binnen gaan en we zeggen: Amen! Hosanna! En dan knielen we. En we plunderen. En we bekladden beelden. En we halen naambordjes weg. En we willen Zwarte Piet weg. En we trekken beelden omver en we moorden. En we liegen. En we zeggen dat het de schuld is van ‘Extreem rechts’ (Jan Buruma in NRC), terwijl iedereen weet dat het in de VS Antifa is. En Frits Bosch gaat zo nog een poos door met spijkers met scherpe koppen slaan, over de nog ergere toestanden in de VS en over Trump die niets goeds kan doen, omdat hij door de politieke leiders (lijders?) van ‘bij ons’ gehaat wordt. Bij wijze van besluit, herhaalt Bosch de vlijmscherpe veroordeling door psycholoog Finck van heel ons ‘incompetent en ontspoord politiek systeem’ van maanzieke manipulators (zie hoger). Een weerbare Vlaamse feestdag, Beste Lezers!