Om de Nationalistische agenda vooruit te schuiven en resultaten te bereiken is het nodig dat wij iets te bieden hebben. Mijns inziens is de meest directe weg voorwaarts cultureel. Het veranderen van de zeitgeist, het overtuigen van mensen door argumenten, beeldspraak en retoriek. Metapolitiek maar niet alleen in de zin dat wij de moderniteit bekritiseren, want kritiek is makkelijk. Oppositie is makkelijker dan besturen. Wij moeten dingen neerzetten, aspiraties schetsen. Eigen authentieke kunst, met name poëzie, literatuur, schilderkunst maar ook het bewegend beeld zoals film en video’s. Kritiek is een puur negatieve aanpak, eigen productie, kunst, is een positieve aanpak.
Om deze reden heb ik de Dietse Bazuin samengesteld. De eerste inspiratie was om een kunstbundel samen te stellen. Helaas bleek er weinig nationalistische kunst te zijn in de Nederlanden. Zeker tegenwoordig niet, maar ook historisch heeft Nederland weinig nationalistisch, romantische of aspirationele kunst. Vlaanderen heeft dit wel, en men moge zien wat het verschil is tussen de Vlaamse Beweging en wat een beweging mag heten in Nederland. Dus werd het een verzameling artikelen over diverse onderwerpen. De thematiek in deze bundel is vooral geschiedenis, religie en culturele kritiek. De hoop is dat het mensen aanzet om ook meer te produceren, in termen van kunst en schrift, en dat op diverse plekken publiceren, waaronder mogelijk in een vervolg op deze bundel.
Hier is een download link naar de bundel, op google drive, onder de naam dietsebazuin@gmail.com, waar u ook contributies, commentaar en vragen heen kunt sturen.
Voor een verenigd Dietsland, een herstel van onze aloude tradities en voor ons Volk.
Complimenten voor een substantiële publicatie ten dienste van een hoogstnoodzakelijke Culturele Revolutie. Deze bundel biedt Nederlands Nieuw Rechts een interessante combinatie van vergeten cultuurgoed en origineel denken over cultuur: een her-toe-eigening van de rijke cultuur van de Lage Landen is alleen mogelijk wanneer die cultuur in de publieke ruimte wordt herbeleefd – en zich daarmee voortzet. De schrijvers zijn te feliciteren met hun ‘Dietse Bazuin’ stoot – zij laten zien in welke richting een opvulling mogelijk is van de culturele ruimte die gaat openvallen achter de flessenhals van de neo-liberaal/cultuur-marxistische post-moderniteit.
Jammer, heel jammer dat je op die mooie teksten – spijkers met koppen! – je mening niet kan geven. Kon dat wel, dan zou ik, na vluchtige lezing van die 83 bladzijden, bezwaar maken tegen uitdrukkingen als ‘Om te concluderen’ en ‘Ik pretendeer niet’, omdat wij daar de gepaste Nederlandse tegenhangers ‘Om te besluiten’ en ‘Ik beweer niet’ kunnen vervangen. Spijkers op laag water? Zoals Willem van Oranje volhard ik.