President Trump van de VS escaleerde recentelijk dramatisch de spanningen in het Midden-Oosten door een Iraanse Generaal te bombarderen die in Irak was voor onderhandelingen over spanningen in de regio met de Saudi’s. De generaal en enkele leiders van Sjiitische milities in Irak werden gedood. Dit werd door de VS verantwoord door te stellen dat de generaal in kwestie, Suleimani, verantwoordelijk was voor terrorisme in de regio en aanslagen op Amerikaanse soldaten. Dit alles bleek onwaar, Suleimani was juist een van de krachten die ISIS had verslagen, en zijn Sjiitische milities en Al-Quds Brigades zijn nooit in direct conflict geweest met de VS. Het zijn altijd Soenitische milities geweest die tegen de VS haar bezetting van Irak en Syrië vochten, en aanslagen pleegden tegen Amerikaanse soldaten.

De VS heeft zich echter nooit druk gemaakt om waarheid, of internationaal recht of zelfs kwesties van ethiek bij het volgen van haar buitenlandse beleid. Getuige de illegale invasie van Irak in 2003, die werd gerechtvaardigd met de leugen dat er massavernietigingswapens waren, de illegale couppogingen in Bolivia en Venezuela recentelijk, de destabilisatie van Libië en Syrië, en de vele, vele andere onderhandse moorden, coups en oorlogen van agressie in de geschiedenis van de VS. De VS is de grootse schurkenstaat en narcostaat die er is, echter nemen zij op het wereldtoneel iedereen de maat, van Iran tot Noord-Korea, wanneer wij het objectief bekijken, deze landen en haar regimes beduidend minder dood en verderf op hun geweten hebben. En zij laten hun buurlanden relatief ongemoeid in vergelijking met de VS. Laten wij niet vergeten dat de VS militaire basissen heeft van Polen tot het Verenigd Koninkrijk, in Somalië, Japan, Korea, de Caraïben, de Filipijnen en zelfs op de zuidpool.

Dit is waarom men in Nationalistische kringen ook wel spreekt van The American Empire en The World Hegemon. In deze unipolaire geopolitieke situatie is er niemand die het Imperium van de VS direct uit kan dagen en dus is er geen enkele noodzaak voor de VS om zich iets aan te trekken van (vaak door henzelf opgerichte) internationale instituten, internationaal recht en verdragen, of zelfs enige mate van wederzijds respect en handelen normaal te vinden. Alleen Rusland, China en een paar Midden-Oostelijke staatjes verzetten zich enigszins, maar dit zijn – om het in klassieke termen te gieten – buitengebieden die geen dreiging zijn voor de core provinces. De grote economisch ontwikkelde zones van de wereld staan ferm onder Amerikaanse controle. Soms met directe militaire aanwezigheid als stok achter de deur, zoals de aanzienlijke legermacht aanwezig in Duitsland (controle over Europa), Japan en Korea (controle over het verre oosten), in Puerto Rico en Panama (controle over Zuid-Amerika) of in Qatar, Irak en Jordanië (dit zijn nog recente veroveringen maar vanuit deze posities beoogt de VS haar macht over het Midden-Oosten uit te breiden). Dit is vergelijkbaar met in het verre verleden dat Romeinse legioenen waren gestationeerd langs de Rijn en Donau en in rebelse gebieden. Waar soft power niet toereikend is, in de vorm van economische afhankelijkheid, sancties of ‘hulp’ van het IMF, dan komen eerst Amerikaanse vliegtuigen en dan de laarzen van de militairen. De manier waarop Imperia handelen is in de 5000 jaar van verstedelijking niet veranderd, het is altijd dezelfde methodologie van militaire shock and awe, het economisch afhankelijk maken van nieuwe gebieden en dan het instellen van wingewesten (zoals Zuid-Amerika dat lang was bijvoorbeeld) en het consolideren van de cultuur naar het model van de veroveraar.

Wanneer de VS een morele of ethische of wettelijke motivatie aanvoert om haar handelen te verantwoorden is dit altijd volstrekte onzin. Soleimani en zijn Irakese bondgenoten werden niet omgelegd omdat hij een terrorist was met dode Amerikanen op zijn geweten, zoals Trump beweert, maar omdat hij een effectieve militaire leider was die Amerikaanse uitbreiding in de regio in de weg stond. Hij bewerkstelligde de Shia Crescent van bondgenootschappen tussen Assads Syrië, Hezbollah, Irakese Sjiieten en Iran. Deze bundelingen van krachten is een bedreiging voor de positie van de VS in de regio, maar met name ook voor Israël, Amerika’s belangrijkste provincie in de regio. En wanneer de Israëlische lobby in de VS zegt spring, dan zegt een Amerikaanse politicus, Republikein of Democraat, “hoe hoog?”. Dus veegt men deze generaal van de kaart, ondanks dat dit een escalatie betekend die de VS zich in haar huidige positie niet kan veroorloven. Want hoewel de VS met gemak Iran plat zou kunnen walsen, zou dit een te groot offer aan levens en geld betekenen die men in het hartland niet bereid is te dragen. Buiten dat het een groter conflict met Rusland en China aan zou wakkeren, die met lede ogen aanzien hoe de VS het Midden-Oosten beetje bij beetje veroverd. Dat is waarom Rusland Assad steunt, om de hegemonie tegen te werken die ook steeds dichter naar hun voordeur kruipt, met als belangrijkste escalatie regime change in Oekraïne in 2014. Rusland en China zien zich steeds verder in het nauw gedreven door het Imperium, net als Iran, dus hebben zij uit pure noodzaak een bondgenootschap gesloten. China neemt echter ook veel van haar olie af uit Iran en als de VS controle heeft over China’s belangrijkste energiebron is dat een strategisch onwelgevallige positie voor China, welke al in een handelsoorlog met de VS verkeert.

Dit alles is dus waarom Nationalisten, zowel in Europa als in de VS, tegen oorlog met Iran zijn en tegen oorlog in het algemeen. De Amerikaanse nationalisten zien dat hun enorme imperium vooral ten koste gaat van hun eigen mensen. Amerikaanse soldaten sneuvelen en de Amerikaanse middenklasse wordt leeggezogen puur ten behoeve van een heel kleine elite op Wall Street en in Silicon Valley. De veroveringsoorlogen komen niet ten goede van de gewone Amerikaan, net zoals dat de veroveringsoorlogen van Rome, bevochten door het zwaard van de gewone Romeinse man, vooral ten goede kwamen van de kleine elite van Patriciërs. Er is geen meer heldhaftige dood dan sterven op het slagveld, maar vechten in een oorlog van agressie ten behoeve van een geldbeluste elite en ten koste van het eigen Volk kan nooit heroïsch zijn. Heroïsme is vechten en sterven ter verdediging, en voor het belang, van het eigen Volk. De Amerikaanse soldaat vecht voor globalisme, liberalisme, het verspreiden van Gay Pride, woekerkapitalisme en individualisme. Geen wonder dat er posttraumatische stressstoornis heerst onder veteranen en dat er zoveel zelfmoorden zijn onder militairen.

Een Amerikaans Nationalist is dus tegen oorlog om dat het Imperium hem niets brengt. Nationalisten zoals Nicholas Fuentes, Patrick Casey, Greg Johnson en Jared Taylor verkondigen dit dan ook duidelijk. Toen Amerika nog isolationistisch was, tot de Eerste Wereldoorlog en in zekere mate nog tot de Tweede Wereldoorlog, kende zij een ongekende periode van voorspoed en groei. Het was de golden age en de gilded age. De tijd van grote industrialisaties en enorme technologische vooruitgang. Van culturele opleving in romanticisme, de tijd van Poe, Melville en later Fitzgerald en Hemmingway. Amerika is nu een cultureel, droge vlakte met een uitgeputte en leeggetrokken middenklasse verslaafd aan drugs. Dat is veelal te wijten aan het in stand houden van haar Imperium. Want dat is hoe het de oorspronkelijke bevolking van Imperia vergaat. Romeinen uit de stad zelf waren ondanks hun enorme Rijk, afhankelijk van graanrantsoenen van de staat en hadden als ontsnapping uit hun miserabele dagelijkse leven gladiatorische spelen, betaalt door politici die populariteit poogden te vergaren om verkozen te worden. In dat opzicht is ook niets veranderd. Politici zoals Trump en Bernie Sanders slaan populistische retoriek uit om verkozen te worden, maar maken nooit iets waar van hun beloftes, omdat zij opgeslokt worden door de mechaniek van Imperia. En dus gaan de oorlogen verder en blijven de legionairs marcheren voor oorlogen waar zij het doel niet meer van inzien.

In de bezette gebieden zoals Europa, zijn Nationalisten tegen oorlog omdat wij willen dat de hegemon omvergeworpen wordt, opdat wij weer soevereiniteit hebben en zelf kunnen bepalen hoe wij onze koers varen, of dat nu cultureel, financieel of militair is. Want in al deze zaken zijn wij onderworpen aan de VS. Van McDonalds tot Hollywood, onze cultuur is geïnfecteerd met een Amerikaanse beeldvorming van de wereld. Financieel is elk land ter wereld afhankelijk van de Petrodollar, de centrale banken en Wall Street. En militair, militair zijn onze legers niets meer dan hulptroepen. De hulptroepen van de VS die men vooral voor bezettingstaken en politiedienst inzet, zoals het patrouilleren van de Somalische kust of het indammen van regionale rebellen zoals in Mali. Dat is wat het is om een Nederlands marinier of soldaat te zijn, een hulptroep die vecht om de hegemonie van het Imperium in stand te houden. Voor Nederland of het Nederlandse Volk vecht hij echter niet. Patriotisme is een handige leugen die het regime gebruikt om jonge mannen te motiveren in haar dienst te treden. Authentiek Nationalisme en Patriotisme zijn het regime vreemd.

In deze geopolitieke macroanalyse zijn zaken zoals culturele verschillen tussen Iran en het Westen minder belangrijk dan de daadwerkelijke globale machtsverhoudingen. De bevolking opjutten tegen Iran door de propaganda te richten op het islamitische karakter van het regime is een ‘spook’ zoals Max Stirner het zou noemen. Iets waar men PVV’ers en anti-jihad types mee kan vangen om hen aan de kant van oorlog te krijgen. Het is niets meer dan propaganda van het Imperium om enige steun onder de bevolking voor haar oorlogen te krijgen. Zoals de oplettende lezer wel gemerkt zal hebben kan de propaganda binnen een seconde draaien, en is de boodschap weer dat multiculturalisme goed is en islamofobie een probleem is. De propaganda die op het binnenland gericht is en die op het buitenland, zijn dan ook vrij vaak tegenstrijdig omdat de agenda voor veroverde gebieden consolidatie en indoctrinatie in de ideologie van het regime is. De buitenlandse agenda is chauvinisme aanwakkeren. Deze tegenstrijdige berichten die het regime verkondigt valt echter niet veel mensen op, zo lijkt het.

Waarom zou een Nationalist dus ook oorlog met Iran, of welk land dan ook in de huidige context steunen? Bloed vergiet men alleen bij de verdediging van het eigen Land en Volk. Op zijn best vecht men als dit het landsbelang dient. Maar imperiale oorlogen van verovering in dienst van een liberale wereldorde die financiële woeker, homoseksualiteit, transgenderisme, individualisme, massa-immigratie en decadentie in haar kielzog voert, waarom zou een Nationalist dat steunen? Omdat er moslims in Nederland zijn en Iraniërs ook moslim zijn? Alstublieft zeg. Dat zijn om te beginnen al afzonderlijke kwesties en het is niet Iran die islamisering en terrorisme in Europa financiert, dat is Saoedi-Arabië, een ‘bondgenoot’ in de oorlog met Iran.

Het is alleen in het belang van het Amerikaanse Imperium, Israël en de financiële elite om oorlog te voeren met Iran. Dus, geen oorlog met Iran!