De huidige autoritair-liberale regering in Nederland heeft genoeg van allerlei organisaties met andere opvattingen dan dat ze zelf erop nahoudt. Eerder schafte ze al het referendum af, trachtte de informatiestroom verder te organiseren en nu richt ze haar pijlen op de vrijheid van vereniging, waarbij men naarstig zoekt naar argumenten om deze in te perken en te bemoeilijken. Minister Dekker voor Rechtsbescherming heeft zowel wijzigingen in het Wetboek van Strafrecht als het Burgerlijk Wetboek voorzien. Deze overwegingen zouden voortvloeien uit eerdere regeringsvoorstellen en passen in de koers van de Europese Unie tegen dissidente meningen.

Een belangrijke keuze in het verruimen van de mogelijkheden tot het verbieden van rechtspersonen (organisaties) is dat men zogenoemde ‘xenofobe uitingen’ (hate speech/ haatzaaien) wil gaan gebruiken om aan te tonen dat de rechtspersonen met deze uitingen in strijd handelen met de openbare orde. En daarmee hun doel is het bedreigen van de nationale veiligheid of de internationale rechtsorde of tot de ontwrichting van de democratische rechtsstaat of het openbaar gezag.

In klare nieuwspraak van het liberale regime klinkt dat als volgend;

Alzo wij in overweging genomen hebben, dat het wenselijk is de democratische
rechtsstaat weerbaarder te maken tegen radicale antidemocratische krachten en daarom
de mogelijkheden tot het verbieden van rechtspersonen te verruimen;

Wellicht de meest opvallende keuze die hier wordt gemaakt, heeft van doen met de bewijslast van het Openbaar Ministerie, die nu moet aantonen dat iemand de wet overtreedt. Niet alleen wil men een verlichting van de bewijspositie van het OM, maar er zijn zelfs gevallen mogelijk waarin het bewijsrisico zich verplaatst naar de rechtspersoon zelf, die dan moet aantonen dat zijn opvattingen niet in strijd zijn met de openbare orde.

Uiteraard spitst dit alles zich toe op begrippen als; het uitlokken of bevorderen van geweld, aantasting van de menselijke waardigheid en het aanzetten tot haat of discriminatie. Allemaal ruim te interpreteren voor de rechter, die met dergelijke aanpassingen veel minder moeite zal hebben om oppositiegeluiden te smoren, iets wat duidelijk de bedoeling is van dergelijke wetsaanpassingen.