Begin deze week zorgde journalist Bruno Struys van De Morgen voor een klein relletje door een foto te verspreiden van een Vlaamse jongeman die in een domme bui in besloten kring een Hitlergroet bracht in het Fort van Breendonk.  De bedoeling van de leugenpers was om het VB en Dries van Langenhove te beschadigen.  Wij onthulden eerder al dat hij zich wellicht bediende van strafbare praktijken om te infiltreren bij rechts.  Nu komt ook boven water hoe hypocriet zijn geblaat over ‘Vlaams extremisme’ is:  Bruno Struys verklaart dat we ‘leren’ als we ‘vaststellen’ dat de verkrachters, verbranders, koppensnellers en terroristen van Islamitische Staat géén monsters zijn.  Want: ‘ Elke Syriëstrijder is in de eerste plaats namelijk een mens, met een vader en een moeder, een zus of een broer, een geliefde, een vriend.’  Zo schrijft hij letterlijk in het voorwoord van het boek ‘ Mijn persoonlijke jihad’ uit 2015, waarvan hij co-auteur is, dat nog twee straffe zaken bevat:  een gedicht dat opgedragen is aan gedode IS-terroristen, en een oproep tot ‘doorzettingsvermogen’ aan IS-terroristen in de gevangenis.

Het boek ‘Mijn persoonlijke Jihad’ dateert uit 2015 en wordt als volgt voorgesteld op bol.com:  ‘  De Syriëstrijders waren de voorbije jaren niet uit het nieuws te branden, maar hun families bleven radeloos achter.  Voor het eerst komt een van hen zelf aan het woord. Door de ogen van Younnes beleven we de opkomst van Sharia4Belgium, de uittocht naar Syrië en het strijdgewoel in Aleppo, maar ook zijn terugkeer en daaropvolgend het grootste terrorismeproces in België ooit.

Journalist Bruno Struys schreef dit beklijvende verhaal op basis van dagenlange interviews met Younnes, gesprekken met zijn naaste familie en ontroerende brieven van zijn geliefde.’

Nu zijn er wel meer journalisten die een boek publiceren samen met een controversiële persoon, om er zelf wat munt uit te kunnen slaan; dat betekent nog niet, dat zij ook de mening van het hoofdpersonage van hun boek delen.  Maar dat blijkt dan doorgaans uit hun kritisch voorwoord.  In dit geval is dat nadrukkelijk NIET het geval:  Struys bevestigt integendeel, dat het zijn bedoeling is ervoor te zorgen dat lezers de IS-terroristen niet (meer) als monsters zien.  Struys letterlijk: ‘  En misschien is er hier en daar een lezer die vaststelt dat een Syriëstrijder niet het monster is dat velen van hem of haar maken.  Dan kunnen we er misschien ook nog iets uit leren.  Elke Syriëstrijder is in de eerste plaats namelijk een mens, met een vader en een moeder, een zus of een broer, een geliefde, een vriend.’

Je moet het lezen om het te geloven.  De terroristen van Islamitische Staat hebben mensen in kooien levend verbrand; mensen in kooien levend verdronken; mensen de kop afgesneden;  kinderen platgereden met een vrachtwagen in Nice; honderden mensen afgeslacht in Parijs en Brussel.  Maar volgens De Morgen-journalist Bruno Struys ‘leren’ we iets, als we ‘vaststellen’ dat die terroristen géén monsters zijn.  Ga daar even voor zitten.

Maar het kan nog straffer.  Zelfs als een linkse journalist véél te ver gaat in sympathie voor zijn moslimterroristische vrienden, dan kan hij er nog over waken, dat het boek dat uiteindelijk wordt uitgegeven geen platte steunbetuigingen aan moslimterroristen bevat.  En toch is dat exact hetgene wat het boek, waarvan Struys co-auteur is, bevat.  Op de laatste pagina’s wordt doodleuk een gedicht opgenomen, waarmee de terrorist Younnes zijn steun betuigt aan maar liefst 28 IS-terroristen die gesneuveld zijn.  ‘Dit gedicht draag ik op aan mijn gesneuvelde broeders’, zo staat het er letterlijk; ‘ ‘Moge Allah ons allen herenigen, o broeders en zusters.’ De aldus geëerde terroristen worden dan met naam vermeld, in vele gevallen met ‘al Baljiki’ in hun naam, uit België.  Volgens Koerden en Yezidi waren deze mannen vaak de ergste schoften; zij vormden in het IS-kalifaat mee de politiedienst, die publieke executies uitvoerde.

Maar het kan zo mogelijk NOG straffer.  Bevat het boek waarvan Bruno Struys de co-auteur is, dan een oproep aan IS’ers om hun mensonterende ideologie af te zweren en tot inkeer te komen?  Nee hoor:  de laatste woorden van het boek zijn een oproep tot DOORZETTINGSVERMOGEN aan de IS-oorlogsmisdadigers die in de gevangenis opgesloten zitten.  Zo staat het er letterlijk:  ‘Steun, sterkte en doorzettingsvermogen voor mijn broeders in de gevangenis’. 

En dat staat dus in een boek waarvan Bruno Struys co-auteur is;  dezelfde Struys die op jacht gaat naar fotootjes waarbij een jonge Vlaming in een domme bui zijn rechterarm strekt, om te kunnen krijsen tegen ‘Vlaams extremisme’.  Vlamingen hysterisch vervolgen voor een jeugdige stommiteit, moslimterroristen vergoelijken voor de ergste misdaden:  een beter voorbeeld van linkse leugenpers zal je zelden krijgen.