Begin deze week draaide de leugenpers weer overuren: in het Fort van Breendonk had een jongeman een Hitlergroet gebracht, en daarover moest dagen hysterisch gekrijst worden.  Dat ene gebaar was blijkbaar erger dan islamitische terreur, want moslimterroristen worden niet met naam en toenaam aan de schandpaal genageld, maar de Vlaming die deze stommiteit beging uiteraard wel… 

Al snel bleek dat de Hitlergroet in Breendonk al dateert van augustus 2019.  Oud nieuws dus.  Het werd alleen uit de kast gehaald om Dries Van Langenhoven en het Vlaams Belang te schaden: Dries had zich in een tweet geërgerd aan de ‘zelfhaat’ in Breendonk, en verduidelijkte later dat hij zich stoort aan gidsen die misbruik maken van de situatie om Donald Trump,  het nationalisme,  het VB of Dries persoonlijk te belasteren.  Hij heeft daarin overschot van gelijk.  En dus moest het regime op zoek naar een tegenzet: een foto van een jongeman die er in een domme bui de Hitlergroet brengt.

Waar kwam die foto vandaan?  De jongeman had die foto zelf verspreid, beweerde de leugenpers. Een komplot van de staatsveiligheid, suggereerde Dries Van Langenhove. Misschien, maar er is een andere mogelijkheid:  illegale praktijken door de leugenpers zélf.

Hoe werkt de leugenpers? Een belangrijk deel van redacties zit een ganse dag achter een bureau en verzamelt informatie: kranten, tijdschriften, sociale media. Ze drukken info over personen en verenigingen af en slaan die in infomappen op. Eigenlijk doen agenten van de staatsveiligheid net hetzelfde: het verkennen van open bronnen, heet dat daar.

Het grote verschil tussen journalisten en agenten zit hem in de toegelaten methodes. Een agent van de staatsveiligheid mag zich binnen de grenzen van de wet ook bedienen van bijzondere methodes: infiltratie, het schaduwen van personen, het gebruik van een valse naam, het inbreken in computers. Een journalist mag dat heel nadrukkelijk NIET: een journalist mag geen enkel misdrijf plegen.  Hij mag dus géén mensen schaduwen, niet inbreken in computers, en geen gebruik maken van valse namen.

En toch is dat exact wat in dit concrete geval van de Hitlergroet in Breendonk gebeurd is. De journalist van De Morgen, die het verhaal bracht, contacteerde via Facebook vanop zijn eigen profiel een betrokkene in het dossier met dit bericht:

Maar wat Struys blijkbaar vergeten was, was dat hij wat eerder al hetzelfde bericht verstuurd had, met zijn eigen naam eronder, maar dan vanop een vals Facebookprofiel onder de valse naam Pol Wotan:

De Morgen-journalist Bruno Struys heeft zich dus vergist: hij heeft een bericht ondertekend door hemzelf verstuurd vanonder een valse naam.  Een valse naam die hij, zo blijkt, misbruikt om te infiltreren bij mensen waarvan bekend is dat ze rechts en Vlaamsnationaal zijn.

Bruno Struys heeft zich zo schuldig gemaakt aan een misdrijf, omschreven in het Belgisch Strafwetboek: ‘Art. 231. Hij die in het openbaar een naam aanneemt, die hem niet toekomt, wordt gestraft met gevangenisstraf van acht dagen tot drie maanden en met geldboete van vijfentwintig [euro] tot driehonderd [euro], of met een van die straffen alleen.’

Struys weet blijkbaar wel dat hij zwaar in de fout is gegaan, want zijn valse Facebookprofiel is intussen volledig verwijderd… En zo is weer eens bewezen, dat de leugenpers in dit land liegt, bedriegt en de wet overtreedt, alleen maar om rechts in een kwaad daglicht te stellen. En dat het alleen maar de illegale praktijken van de linkse leugenpers zijn die ervoor gezorgd hebben dat de Hitlergroet-foto in Breendonk de openbaarheid heeft bereikt. Is er nog iemand verwonderd?