Wat krijgen we nu, zal u waarschijnlijk denken!

In Frankrijk is er opschudding ontstaan omdat een woonzorgcentrum in Vesoul, in Oost-Frankrijk, aan een gepensioneerde vrouw liet weten dat zij niet welkom is omdat zij een hoofddoek draagt.

Maar roep niet te snel victorie, want het gaat hier niet over het kledingstukje van een onderdanige moslima, maar wel over het kapje van een kloosterzuster, een katholieke non. Het dragen van een onopvallend kruisje moet kunnen. Maar het dragen van een religieus gewaad en een hoofddoek is onaanvaardbaar, ‘uit respect voor de andere bewoners van onze instelling’, liet het tehuis weten. Wie die ‘andere bewoners’ dan wel zijn, werd er niet bijgezegd. De directie verwijst ook naar de scheiding tussen kerk en staat in Frankrijk. Die bepaalt dat godsdienst een privéaangelegenheid is en moet blijven.

De zuster, die een jaar geleden besloot om haar klooster te verlaten omdat zij zorgbehoevend is en al een jaar op een antwoord op haar aanvraag aan het wachten was, liet daarop weten dat de opname in de instelling haar niet langer interesseerde. “Ik kan mij geen leven zonder mijn kloosterhabijt, dat ik mijn hele leven heb gedragen, voorstellen”.

De burgemeester van Vesoul, Alain Chrétien (Les Républicains) – in dit geval heeft hij zijn naam niet gestolen – heeft zich verontschuldigd voor de houding van de instelling, waar volgen hem een zware inschattingsfout is gemaakt. Het kan toch niet de bedoeling zijn van het secularisme om aan een zuster de toegang tot een zorginstelling te ontzeggen.

Heb u de politiekcorrecte kliek horen protesteren? Natuurlijk niet. Stel u even voor dat een bejaarde moslima haar hoofddoek zou moeten afleggen wanneer ze naar het rusthuis moet. Zou het kot niet te klein zijn?