De nieuwe voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, van de EVP, heeft (ongewild) vijandige reacties uitgelokt door de portefeuille van de ‘Commissaris voor migratie’ te koppelen aan de ‘Bescherming van de Europese manier van leven’. Dat was al genoeg om de linkse oppositie, met name de groenen en socialisten, in de gordijnen te jagen, om nog maar te zwijgen van Amnesty International en andere extreemlinkse NGO’s.

“Het is beangstigend om een portefeuille over ‘de bescherming van de Europese levenswijze’ gekoppeld te zien aan deze van migratie en grensbescherming”, aldus de getatoeëerde groene Ska Keller (Duitsland). Een andere watermeloen verwoordde het als volgt: “Wij hopen dat president von der Leyen geen tegenstrijdigheid ziet tussen de ondersteuning van vluchtelingen en onze Europese waarden”. De socialist, en geboren Jemeniet, Claude Moraes (Verenigd Koninkrijk, Labour Party) was van mening dat een dergelijke portefeuille niet kon en Amnesty International – wat hebben die in dat debat te zoeken? – veroordeelde het gebruik van ‘de retoriek van extreemrechts’.

Wat is er dan wel aan de hand, vraagt u zich wellicht af. Gaat von der Leyen alle vreemdelingen die zich niet aanpassen aan onze normen en waarden eruit kieperen? Wel nee, dat was te mooi geweest. Er verandert helemaal niets, nul, nougatbollen. Als het al niet erger wordt!

Ursula von der Leyen wil het migratiebeleid van Europa helemaal niet in het gedrang brengen: “Onze Europese manier van leven is vast te houden aan onze waarden”, legde ze uit, en voegde ze eraan toe dat “de schoonheid en de waardigheid van elk mens een van de kostbaarste waarden is”. Haar woordvoerder herinnerde eraan dat “Europa synoniem is met open en democratische samenlevingen”, terwijl een lid van haar entourage er snel aan toevoegde – voor het geval we het niet goed begrepen hadden – dat “de bescherming van onze Europese levenswijze verwijst naar de Europese waarden, namelijk tolerantie, opvang en asiel”.

We kunnen er dus van uitgaan dat het migratiebeleid van de Europese Unie weinig of geen significante verandering zal ondergaan. Een titel die zo vaag is als ‘het beschermen van de Europese manier van leven’ maakt het mogelijk om er een Spaanse herberg van te maken, waar iedereen de illusie zal hebben zijn eigen potje te koken, terwijl het menu – daar passen we voor – op voorhand vastligt.

Onze hoop was van korte duur. Maar we hadden ook niets anders verwacht. De EU moet gewoon weg.