De sociale media heeft het voordeel dat nog weinig verborgen blijft voor de goegemeente. Ook nu schetst enig opzoekwerk een weinig fraai beeld van deze vrouwelijke rechter. Dat een rechter er een persoonlijke mening op nahoudt, kunnen we perfect aanvaarden. Maar een rechter met een uitgesproken en betrokken mening moet zich terugtrekken. ‘Verschoning’ heet dat in het juridische jargon.

Zoals reeds aangehaald op 31 augustus veroordeelde de correctionele rechtbank – Defarge dus – van Gap drie jongeren van Génération Identitaire tot effectieve gevangenisstraffen van zes maanden en boetes van 2000 euro. Bovendien moet de organisatie 75.000 euro ophoesten. De magistrate die ‘recht’ sprak was Isabelle Defarge. Ze veroordeelde de jonge mensen tot die zware straffen omdat ze vorig jaar de doorgang voor ‘illegalen’ die de Alpen wilden oversteken richting Frankrijk, wilden verhinderen.

De aanklacht luidde: “activiteiten hebben uitgevoerd die onder de publieke opinie voor verwarring zouden kunnen zorgen, zijnde het uitoefenen van ambtenarentaken”.

We hebben onze twijfels over de objectiviteit van de vrouwelijke rechter nooit onder stoelen of banken gestoken. En we krijgen gelijk. Rechter Isabelle Defarge, voorzitter van het Tribunal de Grande Instance (Eerste Aanleg) de GAP, sprak in 2007 openbaar en als rechter op een pro-immigratie-colloquium in Toulon. Ze was daar in goed gezelschap van de Ligue des Droits de l’Homme en andere linkse- en extreemlinkse clubjes.

In juli 2018 werd een 21-jarige Afrikaan door de grenspolitie voor haar rechtbank gebracht. De neger werd beticht van illegaal verblijf, valsheid in geschrifte en oplichting. De man, geboren in Ivoorkust, was in het bezit van papieren uit Mali. Het Openbaar Ministerie vroeg toen 5 maanden gevangenisstraf met onmiddellijke aanhouding.

Defarge veroordeelde hem echter tot een gevangenisstraf van 18 maanden. Toen de Afrikaan in tranen uitbarstte, kwam Defarge snel bemoederend tussen:

“Niet huilen, meneer, wacht. U hoeft daarvan geen dag in de gevangenis door te brengen. Uw straf is volledig met uitstel”

De Waal en latere eerste minister Pholien vatte de naoorlogse repressierechtspraak samen als een “justice de rois nègres”. De repressie tegen nationalisten en identitairen lijkt heel sterk op repressierechtspraak.

Gelukkig kunnen we af en toe de vinger op de etterende politiek-correcte wonde leggen. Och ja, Defarge werd onlangs gedecoreerd met ‘la légion d’honneur, wat nog maar eens haar trouw aan het regime bewijst.