We gingen even de sfeer opsnuiven in de stad waar ooit pauselijke dissidenten verbleven. Historisch, klimatologisch en gastronomisch blijft Avignon zeker een voltreffer. Maar wie masochistische trekjes vertoont en zich eens goed wil ergeren, moet zeker enkele theatervoorstellingen in kader van het Festival van Avignon bijwonen. Of even een terrasje doen is soms ook al voldoende. Ge haalt ze er zo uit, de opgewarmden, de wereldverbeteraars, de culturo’s, die door de straten slenteren. Hun gekleurde brilletjes, dure merkkledij en drukdoenerij, zorgen voor de nodige herkenbaarheid.

Het festival van Avignon dat gesticht werd in 1947, noemt zichzelf één van de belangrijkste internationale evenementen voor het moderne levende theater. Veel bezoekers – voornamelijk linkse bobo’s uit Parijs en andere grootsteden – komen eropaf of zijn er met vakantie. Een maand lang wordt ‘educatief’ en ‘geëngageerd’ toneel gebracht, met andere woorden: veel links, gesubsidieerd gezwets, gemekker en geblaat. Dat uitgerekend in de hoofdstad van het departement Vaucluse, een regio waar het Rassemblement National zeer sterk staat, kan doorgaan, wijst op de democratische ingesteldheid van al die mensen die door de organisatoren voor demonen versleten worden.

De directeur van het Festival, de militante homoseksueel Olivier Py (1965 -), is de perfecte afspiegeling van het geheel. De weg-met-ons ideologie is zijn evangelie. In 1995 kwam hij in opstand tegen de ‘passiviteit’ van de westerse landen ten opzichte van de Bosnische ‘tragedie’ van Srebrenica. Gedurende 28-dagen hield hij toen met enkele kompanen een (soort) hongerstaking om dat aan te klagen. Illegale immigratie bestaat in zijn ogen niet. Wanneer het Front National bij de eerste ronde van de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 aan de leiding kwam in Avignon, stak Olivier Py zijn woede niet weg. “Ik overweeg slechts twee mogelijke oplossingen: of ik neem ontslag en een nieuwe directeur wordt benoemd, of het festival wordt verplaatst naar een andere stad”.

Hetzelfde (afgezaagde) verhaaltje hoorden we in het verleden al in die andere cultuurstad Orange, al 24-jaar bestuurd door de nationalist Jacques Bompard (Ligue du Sud). Ook toen gingen huiverende culturo’s de stad verlaten. Niettegenstaande Bompard grote kuis hield in de subsidiepotten, bleef iedereen waar hij was en Bompard kreeg steeds meer stemmen achter zijn naam. Beter nog: ook zijn vrouw werd burgemeester, van het nabije stadje Bolléne.

Dit jaar is (illegale) migratie nog maar eens de rode draad in Festival van Avignon. Wat verenigingen zoals Licra (Ligue Internationale Contre le Racisme et l’Antisémitisme), Amnesty International, SOS Méditerranée (illegale overzetboot Aquarius) en Rosmerta op een theaterfestival komen zoeken, blijft voor ons een raadsel.

SOS Méditerranée kent u nog wel. Hun schip Aquarius werd meerdere malen aan de ketting gelegd, onder andere in Marseille en Italië. Samen met Artsen zonder Grenzen, dacht dat clubje ongestraft de migratiewetgeving te kunnen overtreden. Tot tweemaal toe werd de vlag ontnomen van het ‘humanitaire’ schip Association Rosmerta, een vereniging die zich inlaat met vluchtelingen, en die het kraken van een pand – behorende aan het bisdom – mogelijk maakte, en niet te spreken is over het feit dat de kerkelijke overheid van Avignon een rechtszaak heeft aangespannen om de illegalen te laten verwijderen, krijgt ook alle aandacht van het festival.

Olivier Py verwoordt het als volgt: “Rosmerta’s benadering en strijd is legitiem. Een diocees dat migranten buitenzet terwijl ze de ruimte hebben om hen te ontvangen, hebben het evangelie niet gelezen! Op een dag zal de katholieke kerk haar banden met extreemrechts moeten verbreken. Ik denk dat er genoeg trouwe, ware christenen zullen zijn die dat ook wensen. Als christen ben ik ook diep gekwetst omdat het de eerste plicht van een christen is”.

Dan zijn er natuurlijk nog de minder gekende artiesten, regisseurs en tutti quanti, die ook een graantje willen meepikken van het antiracistisch vleespotje. En schrik niet als u er Vlaamse cultuurbarbaren tegenkomt, hun gedachtegoed loopt immers vaak parallel.

Wat zou dat volkje aanvangen zonder die riante subsidies? Juist!