Voor ik deze titel tikte, dacht ik even bij mezelf: Mag ik dat wel schrijven over het programmacongres van een politieke partij? Mijn eigen antwoord op die vraag liet amper luttele seconden op zich wachten en dat antwoord was ja. Ja, omdat ik geen partijkaart bezit en dubbel ja – jaja dus – omdat ik reeds levenslang een Vlaams-Nationalist zonder winstoogmerken ben. In een tot de laatste stoel bezet ICC mocht ik op zaterdag 30 maart getuige zijn van een Vlaams-Nationaal congres in de stijl en de sfeer van ‘die goeie ouwe tijd’ waar mensen van mijn leeftijd heimwee naar horen te hebben, vooral als ze NIET met hun tijd mee willen gaan. Als ze niet mee willen huilen met de jonge wolven en vooral wolvinnen die het passend en heilzaam vinden mij en die anderen, in een andere taal dan onze moedertaal, te waarschuwen tegen het f*cken van the climate. Ja, de sfeer zat er goed in, zowel bij de gedreven sprekers (M/V) als bij de geestdriftige toehoorders.

De massa werd welbespraakt verwelkomd door ‘thuisspeelster’ Adeline Blancquaert die, inhakend op de lekker ouwerwetse leuze ‘Eerst onze mensen’, een verhaal van hoop wou vertellen: géén pestbelasting, in plaats van een aalmoes voor gepensioneerden een minimumpensioen van 1500 euro en betaalbare rusthuizen, géén wintermarkten, eierraapfeesten of pannekoekendag, maar Kerstmis, Pasen en Maria-Lichtmis. Voor deze tegendraadse partij geen multiculturele diversiteit, maar eigen Vlaamse tradities, normen en waarden. Ook voor het onderwijs, dat door steeds meer allochtone jongeren, van wie het merendeel thuis geen Nederlands spreekt, overspoeld wordt, geeft Adeline het klare ordewoord: Nederlands in de klas én op de speelplaats! Niet uit haat voor de vreemdeling, haalt Adeline voorzitter Van Grieken aan, maar uit pure liefde voor onze eigen mensen, nemen wij het op voor onze mensen die andere partijen de rug toe keren. Boodschap van hoop; zeg dat wel!

Naam niet gestolen
Geboren Gentenaar Bob de Brabandere mocht na Adeline een lans breken voor zijn Brabantse stad Brussel waar hij thans als trotse Vlaming woont. Ja, je zal maar als De Brabandere geboren zijn… Hij roept de Vlamingen op om op Brussel te blijven inzetten, want de Vlamingen en de ruim 200.000 pendelaars naar de hoofdstad hebben er geen enkel belang bij dat Brussel een zwakke schakel blijft, al was het maar omdat 10 procent van de actieve Vlaamse bevolking in Brussel werkt. Als het De Brabandere te doen staat, moet er in Brussel komaf worden gemaakt met de wirwar aan structuren, organisaties en schimmige vzw’s waar zelfverrijking schering en inslag is. Pijnlijk voorbeeld: Samu Social, maar er zijn nog heel wat andere dubieuze instellingen. Het Vlaams Belang wil die allemaal hertekenen, tot ze weer ten dienste staan van de bevolking in plaats van in het profijt van de zakkenvullers. Bob met de voorbestemde naam pleit voor een fusie van dat anachronisme van zes politiezones in één stad en wil in diezelfde stad van de 19 OCMW’s één OCMW maken, ‘omdat de Brusselaars een eerlijk Brussel verdienen’ en wil de VG (Vlaamse Gemeenschapscommissie omvormen tot een aparte raadgevende commissie in het Vlaams parlement, omdat de Brusselaars een assertief Vlaanderen verdienen. Nog maar een begin, zegt de voorbestemde Brusselaar, want duidelijk is ons uitgangspunt: de toekomst van Brussel is stad te worden waar Vlamingen zich thuis voelen en waar, als Vlaanderen onafhankelijk is, ook plaats is voor franstaligen.

Roosmarijn Beckers: niet op haar bekje gevallen
Zestien jaar, de helft van haar leven, was het geleden dat Limburgse Roosmarijn een zo groot publiek mocht toespreken. In Gent voelde zij zich weer thuis op het podium, na 10 jaar tijd te hebben gemaakt voor haar gezin met drie dochters, wat zij speciaal vermeldt om te kunnen pleiten voor een volwaardig statuut voor de ouder die thuis wil blijven om voor de kinderen te zorgen, ‘niet omdat wij vrouwen aan de haard willen, maar omdat we vrouwen én mannen de kans willen geven om een echte keuze te maken tussen buitenshuis werken of voor de kinderen zorgen’. Die kinderen wil Roosmarijn leren om trots te zijn op onze taal en niet mee te gaan in de verengelsing van onze samenleving. Met verwijzing naar de klimaathysterie en de spijbelmarsen, verwijt zij het onderwijs, dat neutraal hoort te zijn, de leerlingen het vrije denken onmogelijk te maken. Het zijn niet de dieselwagenrijders die de grootste milieuramp veroorzaken, klinkt het scherp, maar de bevolkingsexplosie in Afrika. In plaats van een vliegtaks om de luchtvervuiling op te lossen, stelt Roosmarijn voor om vluchtelingen in eigen streek op te vangen. Met een niet zo stille wenk aan minister Crevits, zegt Roosmarijn van Sint-Truiden: ‘Onze jongeren moeten niet spijbelen voor het klimaat, maar studeren voor het klimaat.

Ouderdomsdeken geeft steken
Gerolf Annemans, die zichzelf als ouderdomsdeken bijna leek te willen verontschuldigen bij al dat jong geweld dat per se die verguisde partij wil komen versterken, zat geen klein beetje op de kap van De Wever – niet Anuna, maar Bart – die had verklaard liefst buiten de pistes te skiën. De Wever, spotte de satirisch aangelegde Annemans, had in 2014 beter één keer buiten de politieke pistes van de belgische machtspolitiek geskied en we hadden een pak verder gestaan dan nu. Vijf jaar lang heeft de N-VA zich ingespannen voor de onafhankelijkheid van… Catalonië. Niks mis mee, klonk het, maar het was voor Catalonië alles en voor Vlaanderen niks en dàt is de echte schande. In de Europese Unie, waarin Annemans een kritische stem laat horen, vindt hij multicultuur en supranationale organisaties veel te ver voorgeslagen en noemt hij hun tijd van gaan gekomen. Er moet een herziening komen van de Conventie van Genève en de nationale staten moeten opnieuw volledig bevoegd worden voor immigratie en autonoom kunnen beslissen wie de grenzen over mag en een verblijfsvergunning krijgt. De Schengen-akkoorden moeten worden opgezegd en Vlaanderen moet een korting krijgen op zijn bijdragen aan de EU, die begrensd moet worden op 200 euro per inwoner, wat ons een geschatte besparing van 900 miljoen euro zou opleveren. Omdat Europa niet verward mag worden met de Europese Unie, bestrijden wij in naam van de volkeren van Europa, die gevaarlijke gecentraliseerde eenheidsstaat, besluit de warm toegejuichte ouderdomsdeken, wiens slotakkoord ‘Houzee!’ niet in dovemansoren blijkt te vallen.

En toen sprak een trotse voorzitter
Zo noemde zich als laatste spreker Tom van Grieken: trots op zijn unieke partij (zijn woorden) met een uniek programma (zijn woorden). Uniek noemde hij die enige partij, o.a. omdat zij in het parlement als enige verzette tegen de kilometerheffing, die ‘platte belasting op de kap van de werkende Vlaming, die zijn wagen broodnodig heeft voor zijn werk’. Uniek vooral als enige partij die al meer dan 40 jaar de vinger op de wonde legt van het grootste probleem in onze samenleving en de grootste hypotheek op onze toekomst: de massa-immigratie. De jongste partijvoorzitter van het land hangt geen rooskleurig beeld op van 4,5 jaar N-VA-beleid: meer dan een half miljoen nieuwe vreemdelingen, de helft van de leeflonen voor vreemdelingen, de helft van de Antwerpse bevolking van allochtone afkomst. Tom van Grieken vergelijkt met wat politieke leiders in andere Europese landen doen: Matteo Salvini tegen de illegale immigratie, tegen de open grenzen, tegen de overgesubsidieerde NGO’s. Andere landen, zoals Oostenrijk, Hongarije en Denemarken, die hoop geven op een betere toekomst door, letterlijk en figuurlijk, grenzen te stellen. En ondertussen, spot een Van Grieken in goede doen, houdt de N-VA V(ergeet)-dagen.

Tom van Grieken heeft geen nood aan vergeetdagen, maar aan een immigratiestop voor minstens 10 jaar, liever vandaag dan morgen. In afwachting daarvan: geen gratis leefloon, kindergeld en sociale woningen meer voor nieuwkomers die geen eurocent hebben bijgedragen aan onze sociale zekerheid, terwijl 660.000 Vlamingen in armoede leven. Gedaan met steeds hogere facturen voor gas, water en elektriciteit, want de belastingdruk is al veel te hoog. Daarom hoog tijd dat de belastinginkomsten eerst besteed worden aan ONZE MENSEN in plaats van aan vervreemding en islamisering. Dat zijn we verplicht, besloot de voorzitter foutief, aan zij (bedoeld: aan hen) die ons zijn voorgegaan. Dat zijn we verplicht aan zij (bedoeld: aan hen) die hier met ons staan. Dat zijn we verplicht aan allen die na ons zullen komen! En toen veerde heel dat volle ICC recht voor een ovatie en voor twee straffe strofen Vlaamse Leeuw die ze niet zullen temmen (naar wij hopen…)