In onze Lage Landen is Bernard Henri Lévy (1948 -) amper gekend, in Franstalige regio’s ligt dat wel enigszins anders. Degenen die vertrouwd zijn met de Franse politiek kennen dat sinister individu maar al te goed. Mocht er een Oscar of een César voor volksbedrog bestaan, dan werd hij gegarandeerd jaarlijks genomineerd, door het volk althans.

De Frans-joodse filosoof, geboren in Algerije, Is niet weg te cijferen uit de Franse media. Lévy is zowat het prototype van het mondaine, kosmopolitische en EU minnende Frankrijk. Hij, die de gele hesjes verwijt, partijdig, hatelijk, poujadistisch en anti-republikeins te zijn, verklaarde in 2017 aan het Amerikaanse Bloomberg News dat hij eigenlijk over te veel huizen beschikte. “Spijtig genoeg zijn er maar 52 weken in een jaar, waardoor ik niet van al mijn eigendommen kan genieten”. Hij verkocht dan maar zijn villa in het Marokkaanse Tanger voor 6 miljoen euro. Lévy’s persoonlijk fortuin wordt tussen de 150 en 180 miljoen euro geschat. Hij is dus de geschikte figuur om kritiek te leveren op de gele hesjes, die op straat komen voor een beter en menswaardiger bestaan.

De man die denkt op alles een antwoord te moeten bieden, gaat door leven als filosoof, journalist, activist en filmmaker. Maar daarmee houdt het niet, hij haalt ook inkomsten uit allerlei nevenactiviteiten. Hij is bijvoorbeeld ook conferencier, uitgever, dramaturg en sporadisch ‘raadgever’ van de Quai d’Orsay (ministerie van Buitenlandse Zaken) en het Elysée, voornamelijk wanneer het geopolitieke aangelegenheden betreft. In de Franse leugenpers vermelden ze meestal zijn afkorting BHL.

In een heel recent interview met het Belgische financiële blad L’Echo verklaart de Eurofiel het volgende: “Laat ons, voor zolang ze nog de minderheid uitmaken, ophouden om rekening te houden met populistische stemmen. Die racistische, antisemitische groep, die haat propageert, moet aanvoelen dat hun stem niet meetelt”.

De ‘filosoof’ houdt dus uitsluitend rekening met de stemmen die hem goed uitkomen. Zelden hebben we zo’n openbare verkrachting van de democratie kunnen lezen. De goede vriend van Macron vindt bovendien dat er nu wel genoeg is toegegeven aan het populisme en schreef met een dertigtal geestesgenoten het zoveelste manifest om dat duidelijk te maken. Het manifest kreeg volgende benaming: “Il y a le feu à la Maison Europe” (Het Europese huis brandt)

Ondertekenaars manifest: Vassilis Alexakis ; Svetlana Alexievitch ; Anne Applebaum ; Jens Christian Grøndahl ; David Grossman ; Ágnes Heller ; Elfriede Jelinek ; Ismaïl Kadaré ; György Konrád ; Milan Kundera ; Bernard-Henri Lévy ; António Lobo Antunes ; Claudio Magris ; Adam Michnik ; Ian McEwan ; Herta Müller ; Ludmila Oulitskaïa ; Orhan Pamuk ; Rob Riemen ; Salman Rushdie ; Fernando Savater ; Roberto Saviano ; Eugenio Scalfari ; Simon Schama ; Peter Schneider ; Abdulah Sidran ; Leïla Slimani ; Colm Tóibín ; Mario Vargas Llosa ; Adam Zagajewsk

Maak u geen zorgen als u die ondertekenaars niet kent, wij kennen ze op enkele uitzonderingen na ook niet. We kiezen er de Nederlander Rob Riemen uit. In het NRC Handelsblad beargumenteerde hij ooit dat Geert Wilders steevast een fascist genoemd moest worden. Lévy weet zijn vrienden goed uit te kiezen.

Het manifest verscheen in volgende bladen:

Libération(Frankrijk), O Publico (Portugal), La Republicca (Italië), El Pais ( Spanje), The Guardian (UK), Die Welt (Duitsland), El Español (Spanje), NRC Handelsblad (Nederland), Dagens Nyheter (Zweden), Gazeta Wyborcza (Polen), Le Temps (Zwitserland), Ta Nea (Griekenland), Yediot Aharonot (Israël), Novoye Vremya ( Oekraïne) Aftenposten ( Nooorwegen), Hospodářské noviny (Tsjechië), Politiken (Denenmarken), Népszava (Hongarije), Die Presse (Oostenrijk) en La Libre Belgique.

Volgens het manifest ‘weet de zwijgende meerderheid dat er geen heil is zonder Europa’. Op het ogenblik dat het wantrouwen in politiek en media groter is dan ooit tevoren – een enquête van het instituut voor politieke wetenschappen ‘Sciences Po’ toont dat aan – zal het manifest van dat wereldvreemd clubje zeker indruk maken. Of ‘de zwijgende meerderheid weet dat er geen heil is zonder Europa’, zoals de ondertekenaars beweren en hopen, zullen we op 26 mei wel vernemen.

We zouden er toch maar niet zo gerust in zijn, BHL