Rond de 16.000 mensen zijn op vrijdag in Utrecht bijeengekomen om de slachtoffers van de islamitische terreuraanslag te herdenken. Op een Nederlandse straat schoot een Turk drie mensen dood en maakte daarbij een vijftal andere slachtoffers. Hij werd hiertoe naar eigen schrijven gemotiveerd door de islam. De overheid tracht bij dergelijke voorvallen direct grip te krijgen op de ontstane woede en zet dit om in een wandeling met toespraken en de mogelijkheid voor mensen om zich te uiten. De stille tocht is een bewuste misleiding en een uitgekiende propagandastrategie waarvoor talloze mensen zijn gevallen. Een duiding over de misleiding door het liberale regime daar waar het islamitisch terrorisme betreft.

Islamitisch terrorisme
De opkomst van islamitisch terrorisme en het opschroeven van het dreigingsniveau in Nederland, het is inmiddels een gegeven waar we in deze tijd mee leven. Echter, er was een tijd dat er helemaal geen islamitisch terrorisme in Nederland plaatsvond, nog niet eens zo lang geleden en dat was de periode voordat er massaal mensen met een islamitische geloofsvoorkeur binnen werden gelaten. Dit is in de jaren zestig een politieke keuze geweest en tot aan vandaag de dag kiezen regeringen ervoor om massaal migranten binnen te laten.

Opeenvolgende regering hebben niets ondernomen om de groei van de islam in Nederland te belemmeren, salafistische geldstromen blijven het land binnenstromen en moskeeën waarbij regelrecht tot geweld en onderwerping van ongelovigen wordt opgeroepen krijgen vrij de ruimte. Het open grenzen extremisme van bepaalde krachten in de Europese Unie heeft vanuit politiek en beleidskringen in Nederland geen tegenwerking ontvangen. De Nederlandse regering heeft in het verleden zelf gelden en andere middelen richting terroristen in Syrië verstuurd. We weten inmiddels dat velen onder hen ongehinderd naar Europa zijn teruggekeerd, waaronder de man die in 2017 zichzelf opblies tijdens een muziekconcert in Manchester.

Meelopers
Een flink aantal voorname politici en beleidsmakers liepen mee met de stille tocht in Utrecht, Minister-president Mark Rutte, minister Ferd Grapperhaus van Justitie en Veiligheid, burgemeester Femke Halsema van Amsterdam, burgemeester Pauline Krikke van Den Haag en locoburgemeester Bert Wijbenga van Rotterdam waren er allemaal bij. Maar ook voetbalsupporters van Fc Utrecht, meerdere rechtse activisten en organisaties en gewone volksmensen.

Er waren kreten te horen en lezen in hedendaagse emotietaal, ontdaan van elke betekenis en dus lege hulzen als; ‘In Utrecht geen plaats is voor haat en geweld’ of ‘dag van angst woede en verdriet’ en ‘Utreg buigt niet’. Zulke nietszeggende woorden plakt men op een wandeling, waarin mensen hun woede kunnen tonen, met elkaar kunnen spreken over de ellende die hen overkomt en de politici en beleidsverantwoordelijken die met hen meeleven.

De truc die men uithaalt noemen we politicide, de moord op de politiek, in dit geval het niet politiseren van een specifiek maatschappelijk vraagstuk, zodat uiteraard de verantwoordelijkheid hiervan niet voor rekening komt van de verantwoordelijke bestuurders. De emotietaal komt erbij om alles wat op te fleuren. Men doet voorkomen alsof het islamitische terrorisme ons allemaal overkomt en er geen enkel beleid voor te maken valt.

Conclusie
Een stille tocht is een slimme en handige manier van het liberale regime om de woede te kanaliseren en zelfs nog om zetten in het eigen voordeel. Iedereen kan zijn woede uitten en denkt zelfs door de bestuurders te worden gehoord. Echter zijn deze politici, in bijzonder degenen die vrijdag in Utrecht meeliepen, lid van politieke partijen en lid van een bestuursapparaat dat nauwelijks iets doet om islamitisch terrorisme en de achterliggende salafistische stroming tegen te gaan. Dat de islam zich met geweld in Nederland kan manifesteren is simpelweg het gevolg van de politieke keuzes.

Om met hen mee te lopen in een wat voor demonstratie dan ook is onverstandig. De stille tocht is opzichtige truc van het regime om de eigen verantwoordelijkheid te verzwijgen en het islamitisch terrorisme zal nooit verdwijnen als de huidige grote politieke partijen hun beleid niet veranderen. Of wellicht dat ze vervangen worden door andere partijen of een nieuwe politiek systeem wat dit wel als een probleem ziet.

Het herdenken van deze drie doden betekent niets als er niet eerlijk wordt gekeken naar de reden naar waarom ze zijn vermoord en wie hiervoor (mede-) de verantwoording dragen. Stilletjes meelopen met de politieke kopstukken die hierin een grote rol spelen is wel het laatste dat wakkere mensen dienen te doen. De politieke kliek die Nederland bestuurt, verdient brutale ontmoediging voor hun beleid en zeker geen stilzwijgend kuddelopen.