Wie oordeelt naar wat er, niet alleen vanuit de donderdagse spijbelscholen, maar ook vanuit de handenwrijvende stroomlijnmedia, de schooldirecties en de politieke partij-hoofdkwartieren op ons wordt losgelaten, zou zowaar gaan denken dat het klimaat – zoals er maar één bestaat – het enige en onbetwistbare thema wordt van de verkiezingen op zondag 26 mei 2019. Dat, althans, wil het jeugdige front van brossers voor de bossen ons nu al donderdagen na elkaar door de strot rammen, met veel lawaai en in een vreemde taal.

U kent het intussen wel: Don’t fuck my planet, fuck my pussy. Alsof een seksueel gezonde man er ook maar een ogenblik aan zou denken de planeet te gaan f@@n. Dat andere laat ik in het midden, bij manier van spreken dan. Wat zeker niét in het midden gelaten mag worden, is dat verkiezingsthema. Tot niet zo gek lang geleden had de stemrechtplichtige burger in dit land nog de keuze tussen verschillende thema’s om bij nadering van stembusdag zijn arme hoofd over te breken: de uit de pan rijzende levensduurte, de vervreemding en verloedering van de grote steden, de EU-hoofdstad op kop, de verengelsing van het onderwijs en de winkelbuurten waar je alleen nog maar kan gaan shoppen en last but not least de niet te stuiten immigratie van gelukzoekers uit de Maghreb en overbevolkt Afrika.

Oei, hoe kon ik dàt hete hangijzer van vroeger – van de pre-diepvriestijd – vergeten: Vlaamse onafhankelijkheid, absoluut onontbeerlijk voor Vlaamse welvaart! Ja, er is écht een tijd geweest waarin dat belangrijke thema’s voor verkiezingen waren. In Vlaanderen toch. Voor onze Noordnederlandse lezers laat ik, ter reflectie, maar even de namen vallen van Thierry Baudet en Geert Wilders, voor het geval onze stambroeders, met het oog op hùn stembusgang, nog om een thema verlegen zouden zitten.

De planeet, of die nu op z’n Angelsaksisch of op z’n Nederlands gespeld wordt, zal, naar mijn niet al te bescheiden mening, nog wel aardig wat poesjes, in welke taal ook gespeld, overleven, maar wie ogen heeft om te kijken, ziet onze dierbare erfenis van eeuwenlang gekoesterde normen en waarden dag na dag, on niet te zeggen uur na uur, aftakelen. Wegens het overschrijden van een jeugdige leeftijdsgrens, heb ik niet meer de mogelijkheid om voor ‘de Goede Zaak’ te spijbelen, maar op het voor 26 mei geplande Feest van de Democratie (hoe erg ook dàt feest al ontwaard mag zijn) zal ik in géén geval spijbelen, maar een fucking stem uitbrengen voor mijn levenslange ideaal: VLAANDEREN EERST! En hebben onze Dietse broeders dezelfde intentie wat NEDERLAND betreft, dan komt de dichterlijke wens van René De Clercq weer enkele mijlen dichterbij:

Hier en aan de overkant,
daar en hier is Nederland.