En daar gaan we weer! De Sea Watch-veerboot van de gelijknamige Duitse NGO, maar varend onder Nederlandse vlag, heeft weer 47 kloeke, mannelijke testosteronbommen opgepikt voor de kust van Libië. Italië wil ze niet en Nederland zégt ze niet te willen. Maar één zaak staat nu al vast: Europa heeft er weer 47 kansenparels bij, waar we nooit vanaf zullen geraken.
Jazeker. Sinds 19 januari al vaart het NGO-bootje rond met 47 vluchtnegers. Door een vreemde samenloop van vreemde omstandigheden belandde het scheepje in alle toevalligheid voor de Siciliaanse kust. Want zeg nu zelf, mocht jij bootje varen voor de Libische kust en er doemt een storm op, dan vaar je toch ook meteen de langste weg naar Sicilië in plaats van via de kustlijn naar een Tunesische haven te varen. Het naburige land, voor de mensen zonder atlas of Google.
Op MarineTraffic.com zien we dat deze toffe bende zich vlakbij de haven van Santa Panagia, aan de oostelijke kust van Sicilië, bevindt. Uiteraard is het een dikke vette “NO!” voor de Italiaanse buitenlandminister Salvini. En Nederland zei de vorige keer al: “dit was de laatste keer!” Wat nu? Even door de papieren van het Marrakesh-pact bladeren om te kijken hoe het verder moet? Of toch maar het bootje rechtsomkeer laten maken, de betreffende zieltjes in Libië afzetten en misschien eindelijk eens de bemanning en kapitein ven de Sea Watch op water en brood zetten voor hun criminele activiteiten?
Volg de vrolijke avonturen van de Sea Watch 3 live via Marine Traffic: klik hier.
Ondertussen bij de tegenstanders van de criminele NGO-trafieken:
Terug duwen die boot !