Op 16 december was het dan zover: de mee door REACT georganiseerde manifestatie ‘Mars tegen Marrakesh’ trok door de straten van Brussel. Minstens 7000 Vlamingen en sympathisanten uit andere Europese landen trokken massaal, krachtig en indrukwekkend van Brussel-Centraal naar het Schumannplein. Het werd de grootste vaderlandslievende manifestatie in de hoofdstad van Vlaanderen en Europa in minstens 20 jaar. De frustratie bij de PS-potentaten van Brussel was groot; zij gaven volgens een politieman na 13 jaar ‘de toestemming om er op te toeken’, en dat deden ze dan ook. Overal in de stad werden Vlamingen het slachtoffer van buitensporig politiegeweld door de Brusselse, doorgaans franstalige politie.  Maar het mocht niet baten: enkele dagen later viel de regering Michel wel degelijk onder druk van de Vlaamse woede tegen het Marrakesh-pact.

1. De Mars van Centraal naar Schuman

Nadat België besloten had het slechte VN-‘Compact inzake Migratie’ van Marrakesh te ondertekenen, waarin opgeroepen wordt tot open grenzen en het sluiten van media die immigratiekritisch zijn, besloten Schild&Vrienden, NSV, KVHV, VBJ, Make Vlaanderen Great Again, Voorpost en REACT op te roepen tot een protestmars in Brussel. Toen bleek dat de woede van het volk tegen de massa-immigratie groot is, en een grote opkomst verwacht werd, besloten de PS-potentaten van Brussel de Mars dictatoriaal te verbieden.

Met de steun van de REACT-redactie trokken de organisatoren naar de Raad van State, en kregen gelijk: de vrije meningsuiting moet gewaarborgd blijven, aldus de Raad van State. Als incidenten gevreesd worden, moet de politie maar haar voorzorgen nemen.

Vanaf dat ogenblik deden de Brusselse PS-potentaten er alles aan om de Mars te laten uitmonden in incidenten. Alhoewel de Raad van State het verbod voor tegenbetogingen handhaafde, kregen de tegenbetogers natuurlijk meteen toelating om wél op straat te komen. En tot op het moment van de start van de Mars aan het station Brussel Centraal bleef de lokale politiecommissaris eisen dat de duizenden manifestanten aan Brussel Centraal in de metro stapten om zo naar het Schumanplein te gaan, want ‘de burgemeester wil geen beelden van een betoging’. Pas toen de massa onhoudbaar aanzwol, ging hij overstag, en werd een volwaardige betoging getolereerd.

Om 12 uur was het dan zover: de massa startte haar Mars naar het Schumanplein, door het hart van politiek Brussel. Over de Kunstberg, langs het Koninklijk Paleis, naar de Kleine Ring, en zo naar het Europees Parlement aan het Luxemburgplein: de optocht was indrukwekkend.

‘Michel buiten’, ‘Marrakesh weg ermee’, maar toch vooral ‘linkse ratten, rol uw matten’ dreunden door de straten. Het was duidelijk dat rechts Vlaanderen de dictatuur van links grondig beu is.

Bijna een uur trok de massa door Brussel richting Schuman, met vooral in de Beliardstraat een indrukwekkend beeld: vanop de afslag richting Schuman, een beetje hogerop gelegen, zag de straat tot in de verte zwart van het volk en de Vlaamse leeuwen. Nooit gezien in Brussel in de voorbije 25 jaar. Een signaal aan de politiek dat kan tellen: de tijden veranderen, Vlaanderen wordt wakker!

Het is belangrijk te onderstrepen dat tijdens die lange Mars van meer dan een uur met duizenden mensen, er geen krasje op een ruit of auto gemaakt werd. Er was geen enkel incident. De Mars tegen Marrakesh verliep daarmee van bij haar beginpunt, Brussel Centraal, tot aan het eindpunt, Schuman, volkomen vreedzaam.

2. De meeting op Schuman

Op het Schumanplein was een klein podium met geluidsinstallatie opgebouwd, met een spandoek ‘Weg met Marrakesh’. Omdat de betoging zo lang was, moest er gewacht worden op de aankomst van de laatste betogers voor de toespraken konden starten; de tijd werd gedood met enthousiast scanderen, en het afsteken van een massa vuurwerk en voetzoekers.

In korte, krachtige en enthousiaste toespraken werd het verzet van rechts Vlaanderen tegen de immigratie-katastrofe verwoord. De mannen van KVHV, NSV, Voorpost, Jong-N-VA, VBJ: ze deden dat uitstekend. VBJ-Voorzitter Bart Claes verdient bewondering voor de wijze waarop hij een sterke toespraak bracht, ook al worstelde hij met een uitvallende geluidsinstallatie. (Niet door sabotage, zo bleek later, maar door een verkeerd neergekomen eigen vuurpijl die een kabel had doorgebrand. Shit happens.)

De beelden van de dag waren toch die van de toespraak van Dries van Langenhove, de bezieler van jongerenbeweging Schild&Vrienden, die met zijn Kennedy-achtige oproepen tot trots en verzet het publiek laaiend enthousiast kreeg – iets dat in Vlaanderen bij-zon-der moeilijk is.

Zijn mooiste quote was deze:

‘ Meer en meer mensen hebben al die labels en verwijten van zich afgeschud. Iedereen hier aanwezig beseft dat de linkse mainstream media maar een kleine fractie van onze bevolking vertegenwoordigt, en dat de meerderheid aan ònze kant staat. Wij weten dat het niet is omdat je je eigen volk liefhebt dat je daarom andere volkeren haat, net zoals je eigen gezin liefhebben niet betekent dat je daarom andere gezinnen haat. Wij laten ons niet meer doen door de dreigementen dat we onze job zouden kunnen verliezen, of dat we door de media zullen worden beschimpt om onze idealen.

En aan de mensen thuis, die tienduizenden, honderdduizenden – en ja, als ik er de opiniepeilingen over het Marrakesh-pact op nakijk, durf ik zelfs zelfs zeggen miljoenen – mensen die thuis zijn gebleven, maar in gedachte hier bij ons op dit plein staan: Stel uzelf de vraag: welke opofferingen hebt gij gebracht, tot wat zijt gij bereid om uw kinderen en kleinkinderen later recht in de ogen te kunnen kijken als ze u vragen wat gij hebt gedaan om hen een toekomst te geven in òns land?

En voor de velen die niet geloven dat ons land deze donkere tijden met volksverradende politici en hun allesvernietigende massamigratie zullen overleven, vergeet niet dat gij Vlaming zijt. Dat gij Europeaan zijt. Dat gij komt van een volk dat in veel donkerdere tijden heeft gewroet en gestreden in de fabrieken en op de slagvelden voor onze vrijheid en eigenheid, en dat het onze verdomde plicht is aan hen en aan alle toekomstige generaties om die vrijheid en die eigenheid in stand te houden.’

Verheugend was ook dat door het publiek doorheen de meeting voor het eerst het linkse cultuurmarxisme van de leugenpers grondig in het vizier genomen werd: de leugenpers werd niet ‘aangevallen’, zoals ze zelf achteraf loog, maar voelde wel aan den lijve de walging van het volk. Rookbommen, voetzoekers, slogans ‘linkse VRT’ en ‘leugenpers’ waren niet van de lucht. Cameramannen werden al eens per ongeluk aangeduwd, journalisten werd een interview geweigerd. Wij kunnen dat alleen toejuichen: vaderlandslievende bijeenkomsten moeten een no-go-zone zijn voor de linkse leugenpers, waar zij zich niet thuis voelt, en haar walgelijke linkse haatpropaganda pro-islam en tegen de patriotten niet kan produceren. Proberen ze ons daardoor slecht af te schilderen? Ze doen maar, niemand gelooft hun onzin nog. De tijd van het rustig praten met dat persuitschot is voorbij.

De meeting op Schuman werd besloten met een donderende Vlaamse Leeuw. Zelden zoveel kracht in dat lied, gezongen met duizenden, gezien en gehoord. Kippenvelmoment.

3. Rellen en buitensporig politiegeweld

Ook de meeting op Schuman verliep dus volledig vreedzaam. Volgens verschillende bronnen arriveerden op dat ogenblik enkele honderden in het zwart geklede personen, die voordien niet met de Mars hadden meegelopen, en ook niet naar de toespraken geluisterd hadden. Op het ogenblik dat de grote massa van de vreedzame betogers koers zette naar de logische bestemming, via Beliard terug naar het station van Brussel Centraal om naar huis te gaan, zochten zij in een zijstraat de confrontatie met een peloton politie in gevechtskledij en met een waterkanon.

Er werd aanvankelijk wat uitgedaagd met vlaggen en gebaren en enkele projectielen, na een tijdje vond de politie het welletjes en werd er geantwoord met het waterkanon. Daar gaan we niet flauw over doen: de politie moet zich niet laten bekogelen, een nat pak is dan een voorspelbaar gevolg… Dat hoort bij de risico’s van het ‘betogersvak’.

Vervolgens ging de politie echter over tot buitensporig geweld. Eerst werden traangasgranaten afgeschoten, niet alleen op de relschoppers, maar ook tussen de duizenden vreedzame betogers die op weg waren naar het station. Die aanval was onnodig, en lokte enkel meer agressie uit.

Vervolgens blokkeerde de politie de Beliardstraat, en begon de betogers terug te drijven richting Schuman. Dat was onnodig en onlogisch, want om terug naar huis te gaan, moesten de mensen richting centrum… Op het ogenblik dat de politiepelotons oprukten in de zijstraten van Schuman, bleven vreedzame betogers dan ook staan, soms met de handen in de lucht, enkel met de vraag: waar moeten we dan heen? Maar ze werden agressief toegebruld in het Frans, en getrakteerd op matrakslagen.

Het was duidelijk dat de franstalige Brusselse politie van hogerhand het bevel had gekregen om nu helemaal los te gaan op de betogers, en dat werd bevestigd door beelden die Dries Van Langenhove kon schieten: een agent verklaarde ‘dat we 13 jaar lang niets mochten doen, maar er nu op mogen toeken’.

En dat gebeurde dus, een hele namiddag lang: mensen werden onderuit geschopt, al liggend op de grond in elkaar getrapt, met matrakken bewerkt, zonder reden gearresteerd… Verschillende mensen raakten daarbij stevig gewond, en zijn tot een week werkonbekwaam. De getuigenissen zijn hallucinant. Hier een kleine bloemlezing:

‘ Er was een vreemdeling die iets riep tegen ons, en hij werd door de mensen van de Veiligheid van de NMBS beschermd. Toen kwamen de flikken afgelopen naar onze wagon en begonnen te duwen, en toen hebben ze een gast uit de trein gepakt en met 8 flikken er zitten op motten met de matrak. Er zijn nog een paar flikken binnen gekomen, en die wilden met traangas in de trein spuiten! Toen kwamen er nog meer flikken aangelopen, die ook begonnen aan te vallen; zelfs mensen met kinderen werden tegengehouden. De wagon waar wij zaten moest helemaal leeg, want wij mochten dat bloed niet zien op de grond van die maat van ons waar de flikken op hebben staan slaan.’

‘Wij betoogden mee tegen het pact, afgelopen zondag. Mijn broer werd hierbij gearresteerd en opgesloten. Bij zijn arrestatie (welke gefilmd) had hij niets en na afloop is hij nog tot moes geklopt. Met ernstige letsels.’

‘ Ik heb de frustraties van politie aan levende lijve mogen ondervinden zondag in Brussel.
Na geboeid te zijn aan handen en voeten, verschillende vuistslagen in men aangezicht mogen ontvangen. Als resultaat: Gebroken neus, Blauw oog en Hersenschudding.’

‘Wij zijn na de betoging richting centraal station gewandeld en werden achtervolgd door politie op paarden en wij hadden geen overlast veroorzaakt. Een paar mensen van de groep deden dit wel maar die hebben we achter gelaten. Hoe dichter we aan het station kwamen kwam er ook nog eens oproerpolitie bij die achter ons liepen alsof wij criminelen waren. Eens gearriveerd in het centraal station stond politie in burger kledij ons op te wachten en hebben er op los geslagen en ons gearresteerd omstreeks 16:00 en omstreeks 20:00 weer vrij gelaten.’

Een bijzonder verhaal hoorden we ook van een man die gearresteerd werd, en door Brusselse franstalige agenten in elkaar getrapt werd nadat hij met open armen op de grond was gaan liggen. ‘Mijn vrouw riep om er alstublieft mee te stoppen’, zegt hij, hun antwoord was: ‘hoe harder ge roept, hoe harder we schoppen.’ Hij is een week werkonbekwaam. Ook na zijn arrestatie werd hij verder geslagen, en toen hij uiteindelijk in de cel werd opgesloten, kreeg hij daar een tijdje het gezelschap van een Vlaamse agent, die vrijwillig wat bij hem kwam zitten. ‘Want ik vertrouw mijn Brusselse collega’s niet’, zo klonk het…

Ook uw getuigenis blijft welkom. Alles wordt discreet behandeld.

Van al deze gevallen van brutaal politiegeweld moeten beelden bestaan, want er werd overal massaal gefilmd. Stuur ze naar ons door via privébericht op onze Facebookpagina!

De organisatoren bereiden een klacht voor bij het Comité P. Daarbij zal klacht ingediend worden tegen het globale optreden van de politie, en tegen de onwettige gedragingen en orders van de PS-potentaten. Daarnaast zou het interessant zijn, sommige eenheden en politie-agenten persoonlijk te kunnen identificeren. Hebt u dus foto’s of video van brutaliteiten, stuur ze ons door!