Het is gebeurd, de Vlamingen hebben beslist hoe hun stad of gemeente de komende 6 jaar moet bestuurd worden.  Nu ja, de ‘Vlamingen’: ook alle vreemdelingen en allochtonen-met-Belgische-pas mogen stemmen.  Dat levert krasse staaltjes van islamisering op; in sommige districten van Antwerpen bv. smelten de Vlamingen zienderogen weg.  Maar laten we eerst focussen op de grote lijnen: die zien we door te kijken naar de resultaten van de Vlaamse nationale partijen voor de provincieraden.  Daar spelen lokale figuren en lijsten minder een rol, en stemmen mensen écht voor de partij van hun voorkeur.

In de provincie Antwerpen noteert de N-VA met 32,8% een verlies van zowat 3%, maar blijft de partij toch eenzaam aan de top torenen.  De christendemocratische CD&V is tweede partij met 15,4%, een licht verlies.  Derde partij wordt het links-ecologische Groen met 14,4%, een forse winst van bijna 5%.  Vierde partij wordt Vlaams Belang met 14,2%, een stevige winst van 3,4%.  Vijfde wordt de liberale Open VLD, die onder de 10% duikt, een licht verlies.  Zesde wordt een omlaagtuimelende socialistische SP.a, die nog 8% haalt, een stevig verlies van bijna 5%.  De extreemlinkse communistische PVDA tenslotte scoort 4,5%, een lichte winst van 1%.

In Antwerpen lijkt de situatie dus helder: linkse stemmen verschuiven van SP.a naar Groen en PVDA, rechtse stemmen verschuiven van NVA naar het VB, CD&V en Open VLD blijven relatief stabiel.

In de provincie West-Vlaanderen hetzelfde beeld, maar nog duidelijker:  De CD&V blijft er de grootste partij met bijna 26%, een licht verlies.  De N-VA wordt tweede, maar verliest een forse 5%.  Het Vlaams Belang wordt derde partij met een forse 14,4%, bijna een verdubbeling.  Open VLD wordt vierde met 13,4%, dat is status quo;  vijfde wordt SP.a met 12,4%, een verlies van 3%;  zesde wordt Groen met 12,2%, een forse winst van 5%.

Het forse verlies van NVA wordt hier dus omgezet in forse winst voor het VB, het verlies van SP.a vloeit ook hier naar Groen.

Ook in de provincie Oost-Vlaanderen geen goed nieuws voor N-VA: de partij blijft eerste partij met 21,5%, maar dat is bijna 5% minder dan in 2012.  Tweede partij is Open VLD, dat licht verliest.  Derde wordt CD&V, dat 2% verliest.  Vierde partij wordt Vlaams Belang, dat een forse 4% wint. Vijfde wordt Groen, dat stevig wint;  de SP.a dondert naar een schamele zesde stek, met minder dan 10%.  Laatste is PVDA met 3%.

In Limburg blijft CD&V de grootste met 25%, een verlies van 2,5%. N-VA wordt tweede met 21,5%, maar dat is een verlies van bijna 5%. SP.a wordt derde met 15,4%, en houdt zo opmerkelijk stand in Limburg.  Vierde is Open VLD met 12%, licht verlies.  Vlaams Belang moet hier genoegen nemen met de vijfde plek maar haalt daarbij toch 12,3%, een winst van 3% en voor Limburg een opmerkelijk hoge score.  Zesde partij wordt Groen met 8%, de PVDA krijgt 3%.  Opmerkelijk dus: wat er hier bij N-VA afgaat, gaat niet noodzakelijk naar het VB.  Bij Groen en SP.a is het beeld onduidelijk, omdat zij vroeger in kartel opkwamen.

In de provincie Vlaams-Brabant tenslotte wijkt het beeld doorgaans wat af, door de aanwezigheid van Franstaligen en de daarmee samenhangende taalproblematiek.  De N-VA is hier grootste partij, 25,4%, status quo.  CD&V wordt tweede met 17,6%, verlies van 2%.  Open VLD is derde, met 15,4%, licht verlies.  Groen wordt vierde met 15,1%, stevige winst van 5,5%. SP.a wordt vijfde met minder dan 10%, stevig verlies van 3%.  Vlaams Belang tenslotte moet genoegen nemen met de zesde stek, met 8,6%, een winst van 2%.  De partij van de Franstaligen, UF, boert achteruit naar 5,3%.  Vlaams Brabant wijkt dus als enige af van het beeld dat N-VA-stemmen naar het VB vloeien: het VB groeit, maar nauwelijks ten koste van N-VA.  Een mogelijke verklaring kan zijn dat het VB zijn 2% winst wel degelijk bij N-VA gehaald heeft, maar dat N-VA dat gecompenseerd heeft door stemmen af te romen bij CD&V en Open VLD.

Wie de grote tendensen bekijkt kan dus op het eerste zicht de indruk krijgen, dat er niet zoveel veranderd is:  de traditionele partijen lijken stabiel te blijven, de N-VA verliest aan het VB maar blijft erg groot, het VB wint, en aan de linkerzijde verschuiven stemmen van SP.a naar Groen en in mindere mate PVDA.  Het beeld verandert echter als men de zaken in een groter perspectief plaatst.  De drie traditionele partijen CD&V, VLD en SP.a, die vroeger samen vrijwel 100% hadden, zijn nu zowaar in 3 van de 5 Vlaamse provincies zelfs geen 50% meer waard; de ontzuiling vordert dus gestaag verder, en breekt Vlaanderen politiek verder open: van een politiek gebetonneerd landschap van drie naar een veel dynamischer, competitiever landschap van 6 partijen en meer.

Op links wordt de oude vermolmde SP.a verder afgetakeld zowel door Groen, dat aan momentum wint, als door een kleine extreemlinkse PVDA, die volgend jaar misschien kans maakt op Vlaamse zetels in Kamer en Vlaams Parlement, mocht het de kiesdrempel halen.

Op rechts tenslotte is het Vlaams Belang met deze scores helemaal terug.  Met een gewicht van tussen de 10% en de 15% is Tom Van Grieken met vlag en wimpel geslaagd in zijn eerste opdracht: deze verkiezingen winnen.  Dat zal het VB het vertrouwen geven om verder te gaan op de ingeslagen weg: de N-VA onophoudelijk duwen op zijn tere plekken, het niet-uitvoeren van alle gedane beloftes inzake ‘verandering’, of het nu inzake geldstroom naar Wallonië, immigratie of de asielkwestie gaat.  De zenuwachtigheid van de N-VA de voorbije weken bewees dat het VB daarmee raak treft, en deze verkiezingsscore is daarvan het bewijs.  Ook al zien vele nationalisten dat niet graag, we gaan dus het komende half jaar een bitse boksmatch tussen VB en N-VA tegemoet.  Want elk punt winst voor de ene, zo is vandaag gebleken, is een punt verlies voor de andere.