Opeenvolgende regeringen krijgen het voor elkaar om de Nederlandse kunsten nog verder gelijk te schakelen. Dat is knap, wat dat lijkt op zichzelf een bijna onmogelijke opgave. Heel oktober staat in het teken van het thema ‘Opstand’, zo laat ons de bevorderaar van museumbezoek de Museumvereniging weten. Maar uiteraard betreft het hier niet het Nederlandse verzet, maar het vanuit het links-liberale discours uitgevonden verzet, van mei’68 tot aan allerlei negerorganisaties, plus nog wat gezwam over de Nederlandse maritieme geschiedenis. Misselijkmakend.

Dit discours, nu overal verbeeld in de kunsten, loopt volledig in lijn met het officiële verhaal dat Nederland nu een goedlopende liberale democratie is met een multiculturele samenleving. Daarbij hoort ook de constante omkering van alle waarden, duidelijk zichtbaar in het feminisme, waarbij de biologische kenmerken van de vrouw, met als gevolg het moederschap en overdrager van informatie niet relevant worden verklaard, maar wordt ze net als de man als vechtersbaas en bestuurder neergezet.

Belangrijkste onderdeel blijft het overdrijven en manipuleren van de Nederlandse (en Europese) koloniale geschiedenis, wat steevast wordt neergezet als zwart-wit voorstelling van zielige negers die worden onderdrukt tegenover de rijke Europeaan die hen uitbuit. De werkelijkheid dat de grootste kolonisator het Ottomaanse rijk was, veel negers handelden in hun eigen volk en dat Europeanen Afrika volbouwden met ziekenhuizen en scholen blijft veelal verborgen voor de argeloze bezoekers van Nederlandse musea.

De werkelijke opstanden worden niet eens genoemd; tegen de Franse revolutie van 1798 die de organisch gegroeide samenleving vernielde en Europa tot verval bracht, zo krachtig aangevallen door Guillaume Groen van Prinsterer en anderen of de opstand van de partijpolitieke Centrumstroming van de jaren tachtig tegen de invasie en kolonisering van niet-Europeanen in Nederland.