De Partido Popular heeft een nieuwe leider: Pablo Casado Blanco. 37 jaar, rechts-conservatief en poulain van oud-premier José María Aznar. De man kiest resoluut voor de aloude waarden van de Partido Popular. Hij verslaat met de voorzittersverkiezing voormalige vice-premier Soraya Sáenz de Santamaría die op haar beurt de poulain is van de van corruptie beschuldigde Mariano Rajoy.
Pablo kreeg met 1701 stemmen 57% van de kiezende partijleden achter zijn persoon. Zijn verkiezing zorgt voor een verrechtsing van zijn partij. Op gebied van migratie bijvoorbeeld beschuldigt hij onomwonden de huidige socialistische regering als zijnde demagogen omdat ze zonder boe of bah de boot Aquarius, volgestouwd met illegalen, toeliet in een Spaanse haven.
Ook op gebied van ethiek wil hij terugkeren naar de veel strengere wetgeving vóór 2010 inzake abortus en euthanasie. Daarmee wil hij de familiewaarden in Spanje herstellen. Slachtoffers van terrorisme moeten veel meer aandacht krijgen van de overheid en individuele vrijheden moeten beter beschermd worden. Deze twee laatste thema’s hebben uiteraard alles te maken met de toestroom van duizenden Afrikaanse illegalen op het Spaanse vasteland.
De gematigde en verzwakte partijlijn van Rajoy is met andere woorden verleden tijd. Net zoals in andere Europese landen staat er een partij recht die wil opkomen voor de Spaanse belangen in plaats van die van de nieuwkomers. Net als in andere landen zal een rechtse partij een overwinning behalen bij volgende verkiezingen in Spanje, zeker nu de socialistische regering inzake immigratie volledig de Europese kaart trekt en vrijwillig handpop wil spelen van Juncker en Co.
Wel slecht nieuws voor de vrienden van Catalonië uit de Vlaamse beweging: de nieuwe leider van de Partido Popular zal geen duimbreed toegeven aan de Catalaanse onafhankelijkheidsdrang. Een eengemaakt Spanje is voor hem immers heilig. Maar laten we nu even sportief toegeven dat de (nationalistische) migratieagenda prioriteit geniet de komende decennia. Want een Catalonië, geleid door linkse migrantenvriendjes en gevuld met duizenden ‘refugees‘ is geen Europees Catalonië. Hetzelfde geldt uiteraard voor Vlaanderen. Mochten we beiden kunnen realiseren, des te beter uiteraard.
