Afgelopen woensdag sprak de Nederlandse minister-president Mark Rutte in het Europees Parlement te Straatsburg, dat was als onderdeel van een reeks aan redevoeringen van de leiders uit de afzonderlijke lidstaten. Die op deze wijze met de Europese parlementsleden kunnen spreken en aan hen een visie kunnen voorleggen. De titel van Rutte zijn voordacht was; een afspraak is een afspraak; een unie van regels in een weerbarstige wereld. Het verhaal bevatte echter geen toekomstvisie van een staatsman, maar zoals we van Rutte gewend zijn enkel punten waarop we moeten letten, iets dat eigen is aan de handel en wandel van een manager.

Wat op viel is dat Rutte een aantal zaken noemde waarop volgens hem de Europese Unie zich zou moeten richten. De euro, migratie, controle buitengrenzen, de collectieve veiligheid en het klimaat. Hierbij zouden volgens de Nederlandse MP alle lidstaten groot belang hebben en dit zou dan ook goed vanuit een Europese Unie kunnen worden geregeld. Geen oproep aldus voor het verlaten van de natiestaat, maar verder gaan met samenwerken op specifieke onderwerpen.

Dat dit goed kan binnen het verband van de Eurpese Unie, zou volgens Rutte zichtbaar zijn geworden bij de migratiecrisis van 2016, toen volgens hem in samenwerking tussen lidstaten dit goed is opgelost. De EU zou daarbij de grenzen hebben beschermd en een grote rol hebben gespeeld in de ‘oplossing’. Helaas voor hem waren het juist individuele lidstaten als Hongarije en Oostenrijk die hiervoor hebben gezorgd en dit met behoorlijke tegendruk vanuit de Europese Unie.

Het meest opvallende gedeelte in zijn toespraak zijn de aanvallen gericht tegen Rusland. Het land wordt door Rutte van alles aangewreven, zoals verantwoordelijkheid voor het neerhalen van de Malaysia Airlines Flight 17 in 2014, een negatieve rol in Syrië en het zich ‘distantiëren’ van de westerse landen. Dit heeft er ongetwijfeld mee van doen dat ook Rutte een Atlantische geloofsfanaticus is en dan ook ‘zo dicht mogelijk wil blijven samenwerken met de V.S.A.’.

Als kern van het verhaal blijven vooral Ruttes liberale wortels overeind, met zijn nadruk op de vrije markt. Ontluisterend blijft het ontbreken van een gedegen politieke visie, als het over pak ‘em beet vraagstukken aangaande demografie en het financieel systeem gaat. Hoewel het natuurlijk zo is dat een manager over dergelijke zaken helemaal niet gaat.