Eerder deze week werd in het Europees parlement gedebatteerd over de vluchtelingencrisis waaraan maar geen einde lijkt te komen. En waar gedebatteerd wordt, vallen soms rake klappen. Migratiedebatten vinden we bovendien erg leuk en volgen we dan ook met graagte. Beloftes en dreigende taal zijn immers niet weg te denken. De mannen onderscheiden er zich van de postkaarten.
Zo hadden we de ondervoorzitter van de N-VA, Sander Loones, die de Europese parlementsleden er op attent maakte dat “Pushbacks, opvang in eigen regio en strikte limieten noodzakelijk zijn om mensenhandelaars te kraken.” Applaus vanwege onze redactie voor zo’n nuchtere vaststelling. Maar dat was nog niet alles: “Louter spreiden van migranten en vluchtelingen in Europa zal nooit de totaaloplossing bieden.” Boem. Paukeslag! Zum Wohl voor deze N-VA’er.
Maar er moest ons toch een vraag van het hart die ons te binnen schoot na deze prachtige les in globale crisisbezwering. Gewoon. Voor de zekerheid. En omdat we niet graag met vragen blijven zitten. Want al die woorden, wat betekenen die zonder de daaraan gekoppelde daden? En dat vroegen we rechtsreeks – via Twitter weliswaar – aan Europees parlementslid Loones.
Pushbacks, opvang in de regio en strikte limieten zijn noodzakelijk om mensenhandelaars te kraken.
Louter spreiden van migranten en vluchtelingen in Europa zal nooit de totaaloplossing brengen. pic.twitter.com/7kLyqVQzQW
— Sander Loones (@SanderLoones) June 13, 2018
Sander kent zijn wereld, is een beleefd man, gaf vrijwel meteen antwoord en treedt bovendien deels onze verzuchting bij: “… wordt aan gewerkt …”
Werken we elke dag keihard aan. Dat gezegd: Italië en Hongarije kan je niet met ons vergelijken. Dat zijn doorreislanden, wij een bestemmingsland. Andere context, stelt andere uitdagingen.
— Sander Loones (@SanderLoones) June 13, 2018
Nou. Dat kon ons inziens beter. Met dat antwoord namen we dan maar contact op met Tom Van Grieken, de voorzitter van de migratiepartij bij uitstek. Op de Madou – alwaar de VB’ers met nog enkele dapperen volgehouden werken aan de gestage klim naar de top, die momenteel nog steeds overtuigend in handen is van de partij van De Wever en Co, vielen ze enigszins van verbazing van hun bureaustoel: “Zoals bekend, is het Vlaams Belang al lang een uitgesproken voorstander van opvang in eigen regio en pushbacks. Dat ook de N-VA zich ondertussen voorstander verklaart van pushbacks mag verbazen, aangezien deze regering met N-VA-minister Vandeput Belgische marineschepen naar de Middellandse Zee stuurt om net het omgekeerde te doen van wat de N-VA beweert te willen. Lees: niet om de illegale immigratie naar Europa te stoppen, maar net om ze te faciliteren.“
En wat dan met de bewering dat ons land eerder een eindbestemming is dan een transitland? Want daar heeft Loones zonder twijfel een sterk argument in handen. TvG: “Dat landen zoals Hongarije en Italië voornamelijk doorreislanden zijn en België een land van bestemming, valt natuurlijk niet te ontkennen. Ik zou zelfs zeggen: onder deze regering is België meer dan ooit een land van bestemming voor immigratie vanuit alle windstreken geworden. Alleen al in de eerste twee jaar van deze legislatuur kwam liefst 12 procent meer immigranten dit land binnen dan onder Di Rupo. Ondertussen zit ook het totale aantal asielaanvragen in de lift (+17 procent). Tegenover de bewering van Theo Francken dat het aantal ‘eerste asielaanvragen’ lichtjes daalt, staat de vaststelling dat het aantal ‘eerste asielaanvragen’ in de EU in de eerste maanden van dit jaar niet ‘lichtjes’, maar met 29 procent daalde! (bron: Eurostat)”
Ho ho! Wacht even, want België is dus een eindbestemming, maar niet als enige in de Europese Unie natuurlijk. En daar vergeet Sander Loones even op te wijzen lijkt ons. De reden voor dat bewust stilzwijgen ligt volgens de jonge Van Grieken voor de hand: “Er zijn in Europa inderdaad nog andere landen van eindbestemming, zoals bijvoorbeeld Denemarken en Oostenrijk. Het verschil met België is evenwel dat daar ondertussen op woorden ook daden zijn gevolgd. In eigen land dienen de vele stoere woorden voor de televisiecamera’s enkel als rookgordijn om het uitblijven van daden en resultaten op het terrein achter te verbergen.“
Geen woorden maar daden blijken de toverwoorden. De échte verandering is nog niet voor meteen, maar we blijven hopen. En wie die verandering verwezenlijkt maakt voor ons niet uit. Als het maar verandert!
