In de Duitse deelstaat Mecklenburg-Vorpommern liggen tal van historische middeleeuwse stadjes, omgeven met poorten en muren, ooit trotse Hanze-steden.  Maar nu is hun centrum een woestenij, waar elk historisch gebouw verwoest is en vervangen door saaie nieuwbouw.  Oorzaak is de misdadige genocide op het Duitse volk tijdens de Tweede Wereldoorlog, begaan door de Anglo-Amerikaanse luchtbombardementen, gevolgd door de totale zinloze verwoesting op de grond en de verkrachtingsgolf door het Rode Sovjetleger.  Minstens 1,5 miljoen Duitse burgers werden in deze genocide omgebracht.    

Demmin in Duitsland is één van deze stadjes in de noord-oostelijke hoek van Duitsland, in Mecklenburg-Vorpommern, met een bijzonder vreselijke geschiedenis.  Het kreeg geen bombardement te verwerken en bleef ongeschonden tot april 1945.  Nadat de Duitse Wehrmacht in april 1945 het stadje verliet, en het rode Sovjet-leger het op 1 mei 1945 makkelijk innam, viel het ten prooi aan een orgie van geweld, zinloze vernieling, plundering en moord.  De Sovjets brandden, zonder enige reden, het volledige historische centrum van Demmin plat.

Voor de Duitse inwoners moet dat al een vreselijke klap geweest zijn.  Maar het vreselijkste waren de verkrachtingsorgieën, waarbij Sovjetsoldaten – net als overal elders in Duitsland – zich uren- en dagenlang vergrepen aan Duitse vrouwen en kinderen.

De wanhopige Duitsers in Demmin kozen massaal voor wat zij zagen als de enige uitweg: massale zelfmoord.  Ze schoten zichzelf dood, namen gif in, of verdronken zich in drie kleine riviertjes in de buurt.  Om dat te kunnen doen vulden ze rugzakken en jassen met stenen, om zichzelf en hun kinderen in het laagstaande water ondergedompeld te houden.

De cijfers zijn verbijsterend.  In de periode voor 1 mei, met de Sovjets voor de deur, werden 28 zelfmoorden geregistreerd.  In de periode vanaf 1 mei 1945, dag waarop de Sovjets de weerloze stad vol burgers innamen en hun misdaden begonnen, volgden 1000 zelfmoorden, in een stadje met nauwelijks 20.000 inwoners.

Sindsdien zijn de slachtoffers van Demmin het slachtoffer van de propagandamythes die de opeenvolgende regimes hanteren.

In de DDR (1945-1989) luidde de propagandamythe, dat de Duitse burgers tot hun vreugde ‘bevrijd’ werden van de boze nazi’s door de heldhaftige Sovjetsoldaten.  De 1000 zelfmoorden waren dus een ‘inconvenient thruth’, en werden weggemoffeld.  In de BRD (1989-) is het al niet veel beter: daar luidt het dat de Duitse burgers door de propaganda van de nazi’s een ‘onredelijke’ angst hadden voor de Sovjets, en dat de zelfmoorden dus de schuld van… de nazi’s zijn.  De genocide op Duitse burgers, die door de geallieerde troepen in Duitsland begaan is, wordt zo weggemoffeld, en wat overblijft is de ‘Schuldkult’ die Duitsland collectief depressief maakt: het waanidee dat de hele Tweede Wereldoorlog uitsluitend de schuld van de Duitsers was.

Op 8 mei zullen Duitse rechtse nationalisten een herinneringsoptocht houden en kransen neerleggen in de riviertjes waar de vele doden in vielen.  Ze zullen door de BRD-regimepers als naar gewoonte beschimpt worden als ‘neonazi’s’.  En toch zullen ze hun gevallen volksgenoten eren, zoals het hoort.