Toen ik die vrijdagmiddag 15 december op TV te horen kreeg dat ondernemer en Vlaamsgezinde politicus Freddy Van Gaever (°Berchem, 19 juni 1938) ’s nachts aan kanker overleden was, werd ik daar droevig van. Tegelijk was ik ook wel een beetje trots dat ik tot zijn vriendenkring heb mogen behoren en hem zowat overal tegen het lijf liep waar er aan Vlaamse beweging werd gedaan, van nieuwjaarsrecepties van die “onnoemelijke” partij waarvan ik géén en hij wél een lidkaart op zak had, tot gezelligheidjes van het Seniorenforum waarvan hij korte tijd voorzitter en langere tijd geldschieter is geweest. Ook al liep ik aan de Van Tichelenlei in Wommelgem “zijn deur niet plat”, zoals de volksmond zegt.

Ook moest ik bij dat treurige nieuws spontaan terugdenken aan de begrafenis, tien jaar geleden, van Karel Dillen naar wie Freddy steeds met een grote achting heeft opgekeken. De van Wies Moens geleende leuze “Liever wolf in het bos dan vette hond met een keten om de hals”, leek mij ook de échte vrij…denker Van Gaever uit het hart gegerepen. Ja, zo bestond Freddy: wat hem op het hart lag, rolde hem ook over de tong. Dat heeft heel Vlaanderen, voor zover niet verlink(s)t, gelezen in de “feestelijke” boeken die hij heeft nagelaten: “Voetbal een feest?” – “Luchtvaart een feest?” – “Volksvertegenwoordiger een feest?” en “Het leven heeft geen prijs” (i.s.m. André Courbez en Willy Heyninck).

Omdat deze vindingrijke ondernemer ook aan den lijve heeft moeten ondervinden dat je niet zomaar ongestraft en ongedwarsboomd voor een foute partij kan kiezen in dit apenland, moest Freddy noodgedwongen een schuilnaam uitvinden om voor zijn boek “Zestig rode rozen” een uitgever te kunnen vinden. Een feest, zei u?… Het is heel goed denkbaar dat Freddy’s zakenleven een feest was geworden indien hij in zijn eerlijke en rechtlijnige volksverbondenheid niet die “foute” partijkeuze had gemaakt, want zijn zakelijke initiatieven waren origineel en durvend genoeg om hem geen windeieren te leggen.

Na het behalen van zijn licentiaat in de handels- en maritieme wetenschappen aan de UFSIA en met de titel van “master of tourism” van het Postuniversitair Centrum Limburg, stampte hij in 1963 zijn eerste eigen bedrijf uit de grond: “Freddytrans”. Na meer dan een halve eeuw werkt dat bedrijf nog altijd, maar het heet nu “Tracto NV”. Veertig jaar na Freddytrans meldde het Staatsblad de oprichting, op 8 juli 2003, van zijn jongste firma: Van Gaever N.V.. Wat in Vlaamse zakenkringen tot ver daarbuiten, het meeste opzien (én afgunst) baarde, waren Freddy’s successen in de luchtvaartsector. Hij was de stuwende kracht achter de oprichting, in 1967, van Delta Air Transport, later herdoopt in SN Brussels Airlines en vandaag bekend als kortweg Brussels Airlines.

Wat misschien weinigen weten en wellicht velen niet (meer) willen weten: de Vlaming Van Gaever was ook actief betrokken bij de oprichting van European Air Transport, nu wijd en zijd bekend als DHL Express Belgium, VLM Airlines en VG (Van Gaever) Airlines, later Delsey Airlines. Als niet te onderschatten luchtvaartspecialist, voelde Freddy zich in de bekrompen zakenwereld van ’t klein “belgieksken” fors ondergewaardeerd, maar bovenal voortdurend tegengewerkt en geboycot om waarschijnlijk geen andere reden dan dat hij zonder minderwaardigheidscomplex, naar Gezelles dichterlijk woord, Vlaming wilde zijn én blijven die God Vlaming schiep. Daardoor is zijn veel belovende Vlaamse vliegtuigmaatschappij mét Vlaamse leeuw niet van de grond geraakt, zogezegd wegens het te laat indienen van een businessplan, waardoor hem zogezegd niet tijdig een ‘air operator certificate’ kon afgeleverd worden en hij zijn grootste levensdroom moest opbergen.

Ook in de vervoersector werden zijn gedurfde initiatieven, zoals de veel doelmatiger “langesnuit” vrachtwagens, op een meewarig lachje onthaald. Nochtans had de bereisde zakenman in de Verenigde Staten de voordelen van die lange snuiten leren kennen en naar waarde schatten, maar herlees mijn sneertje naar ’t klein belgieksken en meteen zal je ook begrijpen waarom “politicus” Van Gaever zich nooit “thuis” heeft kunnen voelen in wat ’t Pallieterkes stichter-hoofdredacteur Bruno de Winter smalend de “praatbarak” is gaan noemen. In die praatbarak, d.w.z. in de ten onrechte Vlaams parlement genoemde zandbak ervan, zetelde Freddy voor het Vlaams Belang van 2004 tot 2007, waarna hij nog drie jaar senaat “deed” en zich, naar hij later in zijn “Volksvertegenwoordiger een feest?” onthulde, voortdurend zat af te vragen wat hij daar eigenlijk deed. “Natuurlijk” sprongen de “weldenkenden” hem in de pers in de nek, zoals professor en politicoloog Luc Huyse in De Morgen van 17 november 2012, die sneert dat hij “al die tijd in het parlement nauwelijks zichtbaar was” en dus volkomen terecht in een parlementair rapport van kwaliteitskrant De Morgen… 0 op 5 kreeg en van die andere kwaliteitskrant zònder AVV-VVK… 1 op 10. En, o ja, doet belgicist Huyse de kwaliteitslezers nog kond: bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 “verzamelde” Van Gaever 64 voorkeurstemmen achter zijn naam.

De gemoedelijke Vlaamse volksvriend van Wommelgem, waar hij elf (!!!) keer de “verrijking” van de multikul heeft mogen ondergaan, heeft het allemaal niet aan zijn (goede) hart laten komen, maar levenslang gedaan wat hij zijn Vlaamse plicht achtte. Met vrouw Godelieve was hij gelukkig getrouwd en voor Ann, Kristin en Jan probeerde hij, bij al zijn beslommeringen op verschillende terreinen, een goede papa te zijn. De brede Vlaamse Beweging kon altijd op Freddy rekenen, maar een schouderklopje nu en dan deed hem wel plezier. En van plezier gesproken, weten jullie waar die schuilnaam vandaan kwam waaronder onze zakenman-politicus zijn “Zestig rode rozen” heeft geschreven. Die schuilnaam was Frank DEWIA en die stond voor: Frank (Van Hecke, toen voorzitter van die onnoemelijke partij), Dewinter en Annemans. Om maar te zeggen dat deze vriendelijke dwarsdenker (en niet alléén in de politiek), ondanks alle roofovervallen en andere pesterijen en boycots, nooit zijn aangeboren gevoel voor Vlaamse humor en relativering had laten varen. Een recht-door-zee Vlaams beweger om U én dank U tegen te zeggen. Al ben je véél te vroeg gestopt met Vlaams bewegen, dierbare Freddy, dank U voor alles!

Hector Van Oevelen