Kinderen van de collaboratie, zo heet het nieuwste Canvas-programma dat vanaf vandaag te zien is. Letterlijk ‘kinderen’ van zogeheten ‘collaborateurs’ mochten hun ‘verhaal’ doen voor de lens van de camera. Getuigenissen kunnen leerzaam zijn, maar wanneer de leugen de waarheid overstemt, moet er gereageerd worden. En dat doen we even na de bewuste leugens van de jongste deelnemer aan het programma.

Wim Claeys zat bij VNJ Gent. Daarna stroomde hij even door – zoals vele VNJ’ers – naar een aantal (studenten)verenigingen in de Vlaamse beweging. Uiteindelijk bewandelde hij alsnog andere paden, wat voor alle duidelijkheid zijn goed recht is. Maar Wim heeft blijkbaar een onverwerkt trauma opgelopen, want nu hij graag carrière wil maken als ‘cabaretier’, moet zijn verleden gezuiverd worden, zo denkt hij blijkbaar. Dat doet de knaap op een typerende manier: een cabaretshow … over zijn ‘zwarte’ vader. Het stuk heet dan ook ‘Zwartzak’. De conclusies laten we aan de kijkers van de show over, wij steken ons geld liever in de acties tegen armoede van de nationalisten van Voorpost.

Maar Wim geeft dus nu aan de lopende band vraaggesprekken aan de gazetten. En gazetten willen sensatie en dat kan Wimmeke hen geven. “Ja ik ben een kind van een Oostfronter, maar neen, mijn vader was geen nazi!” Tot zover kunnen we Wim nog volgen. De Vlaamse Oostfronters vochten inderdaad niet uit nationaal-socialistische ideologie, al zullen er zeker heel wat geweest zijn, maar de drijfveren waren: een onafhankelijke – door Duitsland beloofde! – Vlaamse natie en het tegenhouden van het aanstormende bolsjewisme. Twee nobele doelen met andere woorden. Met de jodenvervolging bijvoorbeeld waren de Oostfronters niet bezig, laat staan met de uitroeiingskampen.

Edoch steekt Wim zijn trauma op zijn jeugdig verleden, hem ingegeven door zijn vader zaliger (de betreurde man overleed in 1999). Zoals zoveel kinderen uit de Vlaamse beweging werd Wimpie naar het VNJ gestuurd. Het Vlaams Nationaal Jeugdverbond werd opgericht in 1961 en wie kan rekenen weet dat dat welgeteld 16 jaar na de Tweede Wereldoorlog is. Het VNJ is dus geen ‘product’ van de ‘collaboratie’ zoals meneer de cabaretier wil laten uitschijnen, maar het spreekt voor zich dat de meeste leden ouders of grootouders hadden die de Vlaamse zaak ook tijdens de Duitse bezetting goedgezind waren en dat stond tijdens de ‘repressie’ gelijk aan collaboratie met den Duits. Zoals een voormalig Frans president zou zeggen: et alors?

Leugens en laster

Maar Wim liegt er graag op los, wars van alle realiteit of zinvolle argumentatie. Hier gaan we: “We vierden bij het VNJ geen Kerstmis, maar wel een Germaans feest waarbij er hakenkruisen in de boom werden gehangen...” De lezer werd niet geïnformeerd over welk feest het dan wel gaat – of de gazet moest het bewust verzwegen hebben. Onze oud-VNJ’er heeft het immers over het Joelfeest. En het joelfeest wordt vandaag de dag nog in heel wat landen gevierd, in veel gevallen zelfs gesubsidieerd en materieel ondersteund door de lokale overheden. Het is een onschuldig zonnewendefeest, waarbij de kortste dag van het jaar uitbundig gevierd wordt, een bijzonder moment, want de dagen worden terug langer, wat een enorme invloed heeft op het ganse maatschappelijke leven. Maar hoe zit dat dan met die hakenkruisen? Sja, een zonnerad, het symbool voor de zon dus, wordt ook weleens een hakenkruis genoemd. Niets meer, niets minder. Maar ‘hakenkruisen’ klinkt natuurlijk spectaculairder in de gazet. Maar de nazi’s vierden ook Joelfeesten! Jazeker, de nazi’s reden ook met de wagen en ze dronken ook eens graag een tas koffie, straf hé?

Wim heeft het ook over nazi-liedjes die gezongen worden in het VNJ. Over die nazi-liedjes kunnen we echter kort zijn: in de zangbundel van de jeugdbeweging staan heel wat Duitse studentenliederen. Wie een nazi-lied kan terugvinden in dat boek, krijgt van ons een bak Duvel! Wat Wim dan zélf zong, moet je aan hem vragen, maar het VNJ kan je hiervan niet beschuldigen en wie over de schreef ging werd daarvoor gepast gestraft. Waar Claeys het dan over heeft wanneer hij beweert dat de Romeinse groet gebracht werd, is ons helemaal een raadsel. De tegenstanders van het VNJ deden dat weleens om ons te provoceren, maar zelf? 18 jaar ben ikzelf bij het VNJ geweest en nooit heb ik één iemand die groet zien brengen. Of Wim dat dan zélf deed, moet je ook maar aan hem vragen. Ik zat niet bij VNJ Gent.

En dan de vraag van 1 miljoen: werd de holocaust ontkend door leiders van het VNJ (nog zo’n gratuite bewering in de gazet)? Uiteraard niet! Wim zal ongetwijfeld de gesprekken over de oorlog bedoelen waarbij op een minder verkrampte manier verteld werd over de historische context van de keuze van veel Vlamingen om de kant van de bezetter te kiezen, om eerder vermelde redenen. Maar zoals geweten is het de winnaar die de geschiedenisboeken schrijft en als daar anders over gepraat wordt, ben je al snel een ‘ontkenner’ of in vaktermen een ‘revisionist’. Wim beweert ook dat hij nog “te jong was om te beseffen waar hij toen mee bezig was”, maar hij verzwijgt dan toch mooi zijn leeftijd tijdens het VNJ, zijn periode na het VNJ en wat hij toen allemaal uitstak. Alvast weetjes waar wij ons niet aan gaan vuil maken, dat moeten de gazetten maar aan Wim zélf vragen. Wij gaan hem niet door het slijk halen, maar weerleggen enkel zijn leugens.

Ons VNJ: houzee!

Wim Claeys maakte keuzes in zijn leven nà de Vlaamse beweging en nogmaals, dat is zijn goed recht. Dat geeft hem echter niet een vrijgeleide om middels leugens en laster zijn oude jeugdbeweging zwart te maken. Dat hij kriebels krijgt bij de term ‘Vlaams-nationalisme’ is eveneens zijn zaak, daar hoeft hij heus geen gazetten mee te vullen want daar heeft werkelijk niemand een boodschap aan. Het VNJ is een correcte Vlaams-nationalistische jeugdbeweging die zonder schroom te moeten hebben doet wat het moet doen: jongeren zich laten amuseren onder de Vlaamse en Dietse vlaggen. Houzee!