Robert Beijer herhaalt: ‘Werkte voor Sovjets om Rijkswacht te ondermijnen’

Terwijl de ganse meute van de leugenpers zich in het dossier van de Bende van Nijvel weer enthousiast stort op verhalen over een ‘extreem-rechts’ komplot, (waarbij het doel van een dergelijk komplot kompleet onlogisch is, aangezien België toen bestuurd werd door een rechtse regering die zelfs kernraketten plaatste tegen een rode massabeweging in), wezen wij in een artikel op de mogelijkheid van extreemlinkse terreur:  de Sovjets waren razend omdat de door hen gefinancierde ‘vredesbeweging’ de kernraketten niet kon tegenhouden.  Robert Beijer, vaak genoemd in het dossier, heeft immers in een boek in 2010 toegegeven dat hij in de jaren ’80 betaald werd door de Sovjet-Unie, om de Rijkswacht van binnenuit te ondermijnen.

In een klein artikel in Het Laatste Nieuws herhaalde Beijer die bekentenis gisteren.  Betrokkenheid bij de Bende van Nijvel ontkent hij, ook al zegt de broer van de man die vrijwel zeker geïdentificeerd werd als de reus, Christian Bonkoffsky, dat Beijer geregeld bij hem thuis kwam.  Maar interessant is wat Beijer er nog aan toevoegt:  Ik wil meer zaken onthullen in een tweede boek, zo zegt hij, maar ik heb nog geen toelating gekregen van de toenmalige opdrachtgevers, en daarop moet ik wachten;  ik ben immers loyaal.

Zijn verklaring is bijzonder logisch, voor wie een klein beetje weet hoe de spionnenwereld werkt.  De Sovjet-Unie is gevallen, de KGB heeft formeel opgehouden te bestaan;  vandaar dat Beijer enige vrijheid had om in 2010 te zeggen dat hij werkte in opdracht van de Sovjet-Unie.  Maar het noemen van de namen van de mensen die hem hebben gerecruteerd en opdrachten gegeven, dat is nog een stap verder; dat zou die mensen stevig in problemen kunnen brengen.  Om zo’n stap te zetten, moeten spionnen eerst de toelating hebben van hun vroegere werkgever, lees: de KGB.  In praktijk is dat nu dus de Russische geheime dienst, de FSB.

Die Russische geheime dienst speelt geen spelletjes.  Toen hun agent Alexander Litvinenko overliep en in Londen ging praten met de Britse geheime dienst, werd hij in een hotel vergiftigd.  Na een lang Brits onderzoek werd besloten dat het wellicht door de Russische geheime dienst was.  Loyauteit en levenslange discretie is in die kringen regel nummer 1;  daaraan is Beijer dus nog eens herinnerd, voor zover dat al nodig mocht zijn.  Problematisch is dat België, op sleeptouw van de VS, de relatie met Rusland weer heeft laten bevriezen; de Russen zullen dus momenteel niet geneigd zijn, geheime informatie over moordaanslagen in het buitenland bekend te maken.  Daarvoor is het allicht weer wachten op een nieuwe ‘dooi’ in de relaties.

Tenslotte nog dit:  België heeft, ongelooflijk maar waar, ook 30 jaar na de bendeterreur nog steeds geen regeling voor spijtoptanten.  Dat is dus waarom de bendespeurders jammeren dat ‘niemand wil komen praten’: natuurlijk niet, elke betrokkene die praat veroordeelt zichzelf.  Sommigen zullen in het uitblijven van een spijtoptantenregeling wel een ‘komplot’ zien van de politiek.  Wij zeggen: onderschat in de Belgische justitie en de Belgische politiek nooit de kracht van onbekwaamheid.