Vandaag trekken de Catalanen naar de stembus om in een referendum te beslissen over de mogelijke onafhankelijkheid van hun land. Tenminste, als dat lukt, want de Spaanse Guardia Civil (te vergelijken met onze vroegere rijkswacht) zal er in opdracht van de Spaanse regering alles aan doen om het referendum te verhinderen. De reacties vanuit Vlaanderen zijn voorspelbaar. Terwijl de leugenpers en de traditionele partijen gillen bij elke vermeende schending van de heilige mensenrechten in Hongarije en Polen, zwijgen ze nu als vermoord over het erkende recht op zelfbeschikking der volkeren – en supporteren in stilte of openlijk voor de centrale macht in Madrid. Tegelijk zijn dichte drommen Vlaamsnationalisten, vaak met N-VA-etiket, naar Catalonië getrokken om er te zwijmelen bij het Catalaanse onafhankelijkheidsstreven. Laten we dus maar een paar lastige feiten formuleren:

1. Catalanen zijn links

Terwijl de Vlaamse onafhankelijkheidsbeweging gedragen wordt door een verstandig conservatief discours, wordt het Catalaanse onafhankelijkheidsstreven gedragen door een ranzig oubollig neo-communisme. Het kapitalisme moet vervangen worden door bioboerderijen waar iedereen collectief geitewollensokken breit; de rode slachters van tijdens de Spaanse Burgeroorlog waren helden; de lelijke smoel van folteraar Che Guevara op T-shirts en vlaggen…

Laten we er geen doekjes om winden: het onafhankelijkheidsstreven in Catalonië is grotendeels gekaapt door extreemlinks, met een héél andere agenda. Of men dus bij een eerlijke stemming een meerderheid zou halen is nog maar de vraag. In Schotland wezen rechtse Schotten de onafhankelijkheid om die reden af. Niet iedereen wil in een klein Cuba wonen. En bovendien:

2. De aanslag in Barcelona was mede een gevolg van laksheid en tolerantie

Recent werd Barcelona getroffen door een islamistische terreuraanval op de Rambla’s. Geen toeval, want als linkse hoofdstad van links Catalonië is Barcelona uitgegroeid tot dé hellhole van moslimterreur en salafisme, te vergelijken met Brussels, ons eigen hellhole. Net als bij ons is het een gevolg van linkse laksheid en multiculturele tolerantie, waarbij de linkse Catalanen de deuren wijd open zetten voor elke vreemdeling die Europa binnen wil.

Heeft de aanslag ogen geopend? Nee hoor, bij de grote manifestatie nadien werden massaal plakkaten rondgedragen ‘no al la islamophobia’. En aan het stadhuis van Barcelona hangt nog steeds het spandoek ‘refugees welcome’.

3. Franco is dood

Dat eenvoudige feit schijnen vele communistische Catalanen nog niet begrepen te hebben. Spanje is een volwaardige democratie waar de instellingen behoorlijk werken, de overgang van Franco naar een democratisch bestel vrij rustig verlopen is, en dankzij het koningshuis een staatsgreep door het leger is afgeblokt. De Catalanen vechten een oorlog uit die al lang voorbij is. Natuurlijk, laten we wel wezen:

4. Catalonië is een natie

Dat is het punt dat leugenpers en traditionele partijen missen: Catalonië mag dan al toevallig een ‘regio’ van Spanje zijn, het land is wel degelijk een natie. Het heeft een indrukwekkende geschiedenis, een identiteitsgevoel, het beschikt over een onbetwist territorium, én – ook al vegen linkse Catalanen dat wijselijk onder de mat – er bestaat een etnische identitaire Catalaanse afstamming die verschilt van de Spaanse.

Dus gelet op het recht op zelfbeschikking hebben de Catalanen wel degelijk recht op een eigen staat, als ze dat willen. Maar dat zal dan moeten blijken op basis van een eerlijke en rustig verlopen stemming waarin het ganse volk van Catalonië zich kan uitspreken. Daarvoor is het wellicht wachten op de volgende algemene verkiezing van het regionale parlement.  Nu goed, laten we dat maar aan henzelf overlaten, want ter attentie van de meute zwijmelende Catalonië-aanbidders die momenteel ter plekke is:

5. Vlaanderen is Catalonië niet

Catalonië is hoe dan ook een minderheid binnen Spanje en staat dus voor bijzondere uitdagingen. Maar Vlaanderen is een MEERDERHEID binnen België. En dat betekent dus dat de Vlamingen, als ze dat willen, morgen de hele Belgische staat kunnen overnemen of afschaffen. Waarom doen ze dat dan niet? Omdat de Vlamingen, naar het woord van de dichter, een meute laffe straathonden is met af en toe een rashond ertussen. Met andere woorden: het ligt aan onszelf en aan onze politici. Men moet dus geen Catalaanse vlag hijsen op een partijhoofdkwartier dat men gekocht heeft met het belastinggeld dat men van de Belgische staat kreeg, men moet die Belgische staat niet regeren en zo goed mogelijk besturen, men moet die Belgische staat bestrijden, blokkeren, saboteren en afschaffen. En als daar geen ‘draagvlak’ voor is, dan moet men campagne beginnen voeren om dat draagvlak te creëren. Het enige dat ons Vlamingen van onze onafhankelijkheid afhoudt, is de lafheid van onze ‘leiders’, inclusief de leiders die zich Vlaamsnationalist noemen. Daar zal gaan poseren met de Catalaanse vlag in Barcelona niets aan veranderen.

HDG