‘Pénélopegate’, waardoor de centrumrechtse presidentskandidaat François Fillon in zeer vieze papieren zit, zou er wel eens voor kunnen zorgen dat links – of beter ‘gecamoufleerd links’ – vooralsnog in het Elysée kan blijven, dit ondanks een catastrofale ambtstermijn van François Hollande .

Maar wie wil Fillon politiek vermoorden, zoals hij zelf zegt? In tegenstelling met wat hij gisterenavond aan het Antenne 2 journaal verklaarde, weet hij verdomd goed wie achter de lekken zit. Een oude politieke rot als de voormalige premier, moet ge geen smoelen leren trekken. Is het Alain Juppé, de eerder voor corruptie veroordeelde burgemeester van Bordeaux, zoals prins Stéphane de Lobkowicz (Brussels politicus) op zijn Facebook pagina liet uitschemeren? Eerlijk gezegd, we geloven dat niet, ook al komt (kwam) het de 72-jarige Juppé goed uit.

Stéphane de Lobkowicz – 4 maart om 11:26

François Fillon (soupçonné d’emploi fictif) ne souhaite pas abandonner au profit d’Alain Juppé (condamné pour emplois fictifs) car il sait que c’est Alain Juppé qui a monté cette cabale contre lui.

Financiële familiegeheimen

Wie was het best geplaatst om de nodige informatie omtrent Fillon aan de ‘Canard Enchaîné’ door te spelen, is een vraag die velen zich stellen. Wie – of welke  diensten – had/hadden inzage in de persoonlijke fiscale aangifte van het gezin Fillon? Alles wijst dan natuurlijk in de richting van het ministerie van Financiën. In Frankrijk heet dat le ‘Ministère de l’Économie et des Finances’. En wie was tot zijn ontslag, op 30 augustus 2016, minister van dat departement? Juist, Emmanuel Macron.

Want, zoals volksvertegenwoordiger Eric Ciotti (LR) terecht opmerkt, kunnen de privé-inkomsten – niet deze van parlementair medewerker – van mevrouw Fillon bij de ‘Revue des Deux Mondes’ (vrienden van Fillon), alleen maar van een fiscale aangifte of aanslag komen. Juppé en anderen konden dat onmogelijk weten, of Fillon had het hen moeten vertellen, wat zeer onwaarschijnlijk is. Het kan toch geen toeval zijn dat Macron dat ministerie leidde. Le Canard Enchaîné,  dat van dat soort lekken moet leven, kreeg de informatie over het gezin Fillon trouwens per post toegestuurd, niet via e-mail of Internet, dat was te gevaarlijk.

Broedertwist

Natuurlijk handelde Macron niet alleen. In de politiek lopen er voldoende individuen rond die bereid zijn hun politieke tegenstrevers (en vrienden) uit de weg te ruimen.  Naast Macron, zouden Hollande en Jean-Pierre Jouyet, secretaris-generaal van het Elysée, de gangmakers zijn in deze weinig fraai aangelegenheid. Jean-Pierre Jouyet is een gewezen staatssecretaris in de regeringen van Fillon I en II, die zijn kazak draaide en naar de socialisten overliep. Tijdens een lunch op 24 juni 2014, in het driesterrenrestaurant Ledoyen in Parijs, zou Fillon aan Jouyet gevraagd hebben om zijn invloeden in het Elysée aan te wenden om de gerechtelijke procedure tegen ‘partijgenoot’ Sarkozy te versnellen. Sarkozy moest snel genekt worden om de weg voor Fillon vrij te maken. Zo ziet ge maar, het kan verkeren. Maar er kwam een kink in de kabel, en sindsdien lusten beide protagonisten elkaar rauw. Wat er toen gebeurde, zal wellicht niemand ooit te weten komen. Het verhaal dat Jouyet aan Le Monde opbiechtte, wordt door Fillon ‘uiteraard’ als nonsens afgedaan. Er zat natuurlijk niemand onder de tafel om dat verhaal te bevestigen of te ontkennen.

Maar goed, we zijn nu enkele jaren later, en Jouyet, die Macron adoreert, ziet zijn kans schoon om revanche te nemen en zijn toekomst te verzekeren. Wanneer Macron president zou worden, dan hoeft de overloper zich geen seconde zorgen meer te maken.

Doorgestoken kaart

En dat François Hollande niet op de hoogte zou zijn van wat zijn secretaris-generaal van het Elysée allemaal uitspookt, is larie. Waarom steunt hij Macron, de man die hem zogezegd verraden heeft en die met een eigen lijst aan de verkiezingen deelneemt, tegen zijn eigen partij, de PS, in? Of was het geen verraad? Was het ontslag van Macron als minister, een doorgestoken kaart? De populariteit van de socialistische excellenties was van die aard, dat een nieuw gezicht meer dan nodig was. De kameleon Emmanuel Macron, een beetje links, een beetje rechts, was de enige die voor een ommekeer zou kunnen zorgen, zo zullen ze gedacht hebben. De man die nog carrière maakte bij de Rothschild’s, en die in het mondaine Le Touquet-Paris-Plage resideert, presenteert zich als een super pro-Europese politicus, met een links-liberaal economisch programma én verwelkomt vreemdelingen met open armen. Hij liet zich ook al opmerken met zijn linkse discours tegen het klassieke gezin en tegen de aanwezigheid van de Fransen in l‘Algerie Française.  Die twee uitlatingen zullen hem wel vele duizenden stemmen kosten, wat ons alleen maar kan verheugen.

Waarom schrijven we dat allemaal? Omdat we sympathie voor Fillon koesteren? Natuurlijk niet. De man – en heel het smerige gedoe daar rond – kan ons gestolen worden. Legaal kan men de man misschien niets verwijten, maar er bestaat ook zoiets moraliteit en ethiek. Van dat laatste heeft het gezin Fillon waarschijnlijk nog niet gehoord.

Vervuilde campagne

We maken ons wel zorgen over het verloop van de campagne, waar het niet meer over de inhoud gaat, wel over de personen. We stellen ons daarbij vele vragen: zijn de hoge werkloosheid, de ongecontroleerde migratie, de groeiende onveiligheid in de banlieues, de ontevredenheid bij het grootste deel van de bevolking en noem maar op, niet meer van tel? Gaat Fillon – kiezers maken soms rare sprongen – op ‘compassie’ kunnen rekenen, waardoor de verkiezingen een andere wending krijgen? Wie zal het zeggen!

In de peilingen, tja peilingen, ligt Marine Le Pen op kop voor de eerste ronde. Slechts één peiling – bij ons weten althans –  geeft haar in de tweede ronde ook gewonnen. Moet men die peilingen – ongeveer 950 personen op 65 miljoen inwoners – serieus nemen en moet men de manipulatie van de peilingbureaus niet uitsluiten? Wat gaat er nog allemaal gebeuren voor het zover is?  Gaan er nog lijken uit de kasten vallen?

Dan toch Marine president?

Vandaag staan er in verschillende kranten, waaronder Le Monde, interviews met uittredend president François Hollande. Volgens de man is een overwinning van het Front National zeker niet uitgesloten, omdat ze nooit zo goed op de markt lagen en nooit hoger scoorden in de peilingen. Hollande: “Mijn ultieme plicht is er voor te zorgen dat de Fransen dat populistisch project de rug toekeren. Wanneer het FN de verkiezingen zou winnen, betekent dat voor Frankrijk het einde van de eurozone en de EU, de natte droom van alle populisten.”

Zo’n verklaringen kunnen er misschien toe bijdragen dat Frankrijk binnenkort een president heeft die naar de naam Marine Le Pen luistert. Maar laat ons het fameuze vel van de beer niet verkopen enzovoorts… Binnen een 50-tal dag weten we meer. Volgens recente gegevens, lopen er ondertussen in Frankrijk 11.280 geradicaliseerde moslims rond. Nog niets over gehoord tijdens deze campagne. Het zal zeker niet belangrijk zijn.