Politiek schorremorrie deinst voor niets terug. Het is daaraan dat men ze herkent. Wanneer politieke argumenten geen vat meer krijgen op de moegetergde bevolking, dan proberen ze wel iets anders, ditmaal via een heuse langspeelfilm. Dat dat wat geld mag kosten is evident, zolang het hun eigen geld maar niet is.

De zwakste Franse president (tja, president) aller tijden, de socialistische schuinsmarcheerder François Hollande,  die weldra met de staart tussen zijn benen uit het Elysée verdwijnt, onderneemt nog een laatste poging om Marine Le Pen en haar Front National onderuit te halen. Hij doet dat door het financieren van de bewuste ‘film’ via zijn departement Cultuur.

De peilingen van de socialisten zijn zo desastreus dat ze alles uit de oude trukendoos proberen te halen. Oostenrijk gold als mooi voorbeeld. Daar kreeg de FPÖ van Heinz-Christian Strache met een gelijkaardig scenario te maken. Enkele dagen voor het laatste duel tussen Norbert Hofer (FPÖ) en de groene heikneuter, Alexander Van der Bellen, werd daar een film uitgezonden over het nazisme, aangevuld met enkele anti-Hofer interviews.  Of dat uiteindelijk de stemkeuze beïnvloedde is niet zeker, twijfelaars zijn er immers overal en altijd.

Op 22 februari  eerstkomende komt er dus een anti-Marine Le Pen-film in de zalen. Deze film, betaald door de belastingbetaler, kreeg de titel ‘Chez nous’. De prent werd gemaakt door de ‘Belg’ Lucas Belvaux (1961-). De film vertelt het verhaal van Pauline, een sociaal bewogen verpleegster uit het noorden van Frankrijk, die als alleenstaande moet zorgen voor de opvoeding van haar twee kinderen en voor de opvang van haar inwonende vader, een gepensioneerd metaalarbeider.  De ‘blonde’ Pauline is erg geliefd bij haar verpauperde patiënten uit de arbeiderswijken, wat ook de leiding van de ‘patriotistische partij’, Le Bloc (lees FN), niet is ontgaan. De vlotte partijleiding kan Pauline overhalen om kandidaat te zijn bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen. Daarbij is de toon gezet: de naïeve idealiste laat zich vangen in de netten van  het populisme, en wanneer de haring niet wil braden, wordt ze bij het grove huisvuil geplaatst.

De rest kan u ook al raden: heel het ‘fascistoïde’ reilen en zeilen binnen de ‘extreemrechtse’ partij wordt daarbij uit de doeken gedaan. De bedoeling van de maker is duidelijk. Wat doet zo een sociaal geëngageerde, lieve, charmante vrouw toch bij zo’n bende rechtse egoïsten, die alleen oog hebben voor het ‘eigen volk’. De maker van de film, afkomstig uit Namur, bekent zelf kleur: “Ik wilde weten waarom mensen voor ‘zo’n’ formatie kunnen stemmen en hoe het in godsnaam mogelijk is dat ze zulke verfoeilijke paden bewandelen! Dit laat een bittere smaak na.” Lucas Belvaux vraagt zich ook af hoe een regio als Le Nord – van oudsher communistisch en socialistisch gekleurd – zo’n gedaantewisseling kon doorstaan.

Zo ziet u maar wat ze met de belastinggelden van de mensen uitspoken. En Bleu Marine? Ze ligt er blijkbaar niet wakker van. Andere verantwoordelijken van de partij, Florian Philippot en Steve Briois, reageerden wel al furieus. Reactie van de maker: “we vernoemden het Front National niet. Het gaat over een populistische partij die wij ‘Le Bloc’ noemen.” Daarmee is meteen ook de link met het Madouplein (hoofdbureau van het Vlaams Belang nvdr.) gelegd en wordt niemand uitgesloten!