De zwakste president die Frankrijk ooit gekend heeft , de socialist François Hollande, heeft zijn democratisch gehalte nog maar eens willen bewijzen. De rode prutser die opgroeide in het poepchique Neuilly-sur-Seine, rijke voorstad van Parijs waar Sarkozy nog burgemeester was, verklaarde op France-Inter dat landen waar nationalistische partijen aan de macht zijn uit de EU moeten geweerd worden.

“Een land kan perfect worden uitgesloten, we hebben daar de wetgeving voor“, aldus de kaviaarsocialist. “Als de vrijheid van de pers op de helling komt en de grondwetten en mensenrechten worden geschonden, dan moet Europa optreden“. Zonder het land te vernoemen, is het duidelijk dat hij daarbij Polen viseert en bij uitbreiding zijn eigen land, waar volgend jaar presidentsverkiezingen worden gehouden. Hij steekt nu al een vermanend vingertje op naar de eventuele kiezers van Marine Le Pen, van wie hij de hete adem in zijn nek voelt blazen.

De populariteit van Hollande is al een tijdje te vergelijken met de temperatuur in een 5-sterren diepvriezer. Hij weet nu al dat hij zijn Louis Vuitton-koffers kan pakken om het ‘Palais de l’Elysée’ langs de achterdeur te verlaten. Een recente peiling in de krant ‘Le Parisien’ toonde aan dat 74% van de Fransen zijn kandidatuur voor een tweede ambtsperiode niet zien zitten, dat geldt trouwens ook voor zijn voorganger Sarkozy, die in allerlei gerechtelijke procedures verwikkeld zit.

Het uitsluiten van landen met een ‘extreemrechts’ bestuur zou wel eens een boemerangeffect kunnen hebben. Veel Fransen zijn de EU immers niet zo genegen (herinner u het referendum) en zouden weleens op het Front National kunnen stemmen, net om die exit uit de EU te bespoedigen.

Och, die maatregelen werden in het verleden al in lichte mate toegepast. In 2000 werd Oostenrijk gesanctioneerd omdat de FPÖ van Jörg Haider een regering vormde met de christendemocratische ÖVP van Wolfgang Schüssel. Kwam nog bij dat het oorlogsverleden van Kurt Waldheim, gewezen secretaris van de Verenigde Naties en gewezen bondspresident van Oostenrijk (van juli ’86 tot juli ’92), uit de doeken werd gedaan. De man had zijn lidmaatschap van nationaalsocialistische groeperingen zoals de Sturmabteilung (SA) en zijn optreden als officier in het Griekse Saloniki van ’42 tot ’43 zogezegd verzwegen.

Het was de tijd dat we van Louis Michel niet mochten gaan skiën in dat land. De EU besloot toen dat contacten met de nieuwe bondsregering moesten plaatsvinden op het laagst mogelijke niveau. Het resultaat was dat het vertrouwen van de Oostenrijkers in de EU fors daalde. Nog 33% van de Oostenrijkse bevolking vond het EU-lidmaatschap een ‘goede zaak’, tegen nog 42% enkele maanden voordien. Al gauw werden de sancties opgeheven.

Met al wat er in Europa aan de hand is, zou men van ‘staatsmannen’ verwachten dat ze de echte problemen onder handen nemen. Neen dus, zij die het oude Europa naar de verdoemenis helpen, gaan partijen en mensen die het goed menen met deze mooie regio, uitsluiten.

Samen met vele Fransen zeggen we: ‘Hollande Dégage’. En kom in godsnaam nooit meer terug.