Laat ons even teruggaan naar de betoging in Calais. Een 4-sterren generaal, weliswaar op rust, die aan een identitaire betoging deelneemt, het gebeurt niet elke dag. De gewezen bevelhebber van het Vreemdelingenlegioen en voorzitter van l’Union Nationale des Parachutistes (UNP), Christian Piquemal, was wellicht de eerste in de rij die dat aandurfde. De man, die in actieve dienst de legionairs door de oorlogsconflicten in Bosnië en Tsjaad leidde, werd plots een controversieel ex-militair. Sommige collega’s steunden Piquemal, anderen plaatsten hem onmiddellijk in de extreemrechtse hoek. Het Vreemdelingenlegioen en extreemrechts, de connotatie weet u….

Het was hoopgevend te zien hoe de generaal via de megafoon de verzamelde ‘troepen’ in Calais wist toe te spreken. “Frères d’armes, wapenbroeders, kies onze kant”, waren de woorden die hij voor de opgetrommelde CRS overhad. Het collegiaal woordje aan het adres van de gendarmes mocht echter niet baten. De generaal werd samen met anderen opgepakt, in de cel gestopt en onmiddellijk gedagvaard om op maandag 8 februari voor de snelrechtbank van Boulogne-sur-Mer te verschijnen.

Om een Frans generaal te zien aanhouden moeten we al teruggaan naar 20 april 1962, wanneer Raoul Salan, nog altijd de Franse generaal met de meeste decoraties, in Algiers door de Franse Gendarmerie werd opgepakt. Dat was het begin van een zeer woelige periode, waarbij Frankrijk op zijn grondvesten daverde, en niet graag aan herinnerd wordt. Het was de tijd dat l’ Organisation de l’Armée Secrète (OAS) actief was en het regime angst inboezemde.

Vijf beklaagden moesten zich dus op maandag 8 februari jongstleden voor de rechtbank van Boulogne verantwoorden. Er waren ook een honderdtal sympathisanten opgedaagd. Wie niet op de zitting aanwezig was, was Piquemal. Volgens het openbaar ministerie was de generaal onwel geworden en in het ziekenhuis opgenomen. Zijn aandeel in de zaak werd dan ook onmiddellijk uitgesteld om op 12 mei verder behandeld te worden.

De ‘malaise’ van de generaal was wel van zeer korte duur. De man vond namelijk de kracht om maandagavond voor de camera van RTL te verkondigen dat hij een foute inschatting had gemaakt door aan de betoging in Calais deel te nemen. Hij distantieerde zich van de manifestatie… waaraan hij zelf had deelgenomen. Hij was naar eigen zeggen slecht geïnformeerd: men had hem niet verteld dat Pegida een in Duitsland opgerichte neo-nazibeweging was. “Hoe kan men mij, oud bevelhebber van het Vreemdelingenlegioen, een elitekorps dat uit meer dan 120 nationaliteiten bestaat, verdenken van enige vorm van racisme of islamofobie”, wist Piquemal erbij te vertellen!

Werd de generaal wel echt onwel? Lijdt de man misschien aan Alzheimer of dementie? Misschien kreeg hij, volgens oude Sovjet gebruiken, psychiatrische medicatie ingespoten die het normaal denken onmogelijk maakt ? Of hield de gedachtepolitie iets achter de hand? Een professionele fout, een amoureus avontuurtje of een dubieus handeltje?

Er was eerst de burgemeester van Venelles, Robert Chardon (Rép) die de islam in Frankrijk wou verbieden. De man verdween enkele dagen uit zicht, werd in het ziekenhuis opgenomen en distantieerde zich van zijn eigen uitspraak. Vervolgens was er de actrice Charlotte Rampling, die de commentaar uit politiek-correcte hoek – te weinig of geen zwarte acteurs die een Oscar ontvangen – als anti-blank racisme bestempelde. Ook zij moest enkele dagen later haar woorden weer intrekken. Een burgemeester, een actrice en een generaal, alle drie in hetzelfde bedje ziek. Toeval of manipulatie?

We weten het niet, en we zullen allicht nooit weten wat Piquemal bezielde. Aan de bocht die de man maakte, kunnen ze in de Wetstraat alleszins nog een puntje zuigen. Een beetje opzoekingwerk leert ons dat hij als defensie-attaché nog actief was op de kabinetten van Rocard, Cresson en Bérégovoy. Toevallig alle drie socialisten. Kwam zijn ware aard terug boven?

De jongens die ‘gezond’ voor de rechtbank verschenen, werden bedacht met gevangenisstraffen van twee tot vier maanden, voor twee van hen zijn die straffen effectief. Voor hen had RTL uiteraard geen tijd of interesse…

De aanslagen in Parijs zorgden ervoor dat jongeren massaal bij het leger gingen solliciteren. En gezien men geen amalgaam tussen de aanslagen en de islam mag maken, is het regime er als de dood voor dat die jongeren net bij het leger gaan uit afkeer voor die bepaalde woestijngodsdienst. Het verband tussen de aanslagen en de vele kandidaturen bij het leger is immers frappant.

Als een hoger legerofficier van het Vreemdelingenlegioen openbaar opkomt voor het ‘eigen volk’, dan is dat een signaal voor de jonge rekruten, zal men in Parijs gedacht hebben. Wat er tussen de aanhouding van Piquemal en zijn interview op RTL gebeurde, zal wel een politiek geheim blijven.

Men kan alleen maar medelijden hebben met een man die zich zo opstelt. Hopelijk was zijn militaire strategie standvastiger. Maar laten we mild zijn. Piquemal is gewoon een republikeins regime generaal, geen voorbeeld zoals we even dachten. Heel kort werd hij vergeleken met de OAS generaals. Dat is deze laatste categorie oneer aandoen. Salan, Zeller, Massu en vele anderen, waren uit ander hout gesneden.

Wanneer men een doorslaggevend, heldhaftig en revolutionair gevecht tot een goed einde wil brengen, dan moet men over een serieuze dosis standvastigheid en volharding beschikken. De laatste twee militairen die hun engagementen onvoorwaardelijk nakwamen, waren luitenant Roger Degueldre en luitenant-kolonel Jean-Marie Bastien-Thiry, beiden gefusilleerd in 1962 en 1963, omdat ze Algerije bij Frankrijk wilden houden.

Mon Général, wij zijn weer een desillusie rijker.