Gisterenavond vond in Edegem het eerste debat van 2016 plaats van De Debatclub. Door de N-VA en het Vlaams Belang recht tegenover elkaar te zetten, wist de organisatie dat de zaal eivol ging zitten en dat het debat voor het nodige vuurwerk zou zorgen. Barbara Pas, fractievoorzitter voor het Vlaams Belang in de Kamer en Peter De Roover, fractievoorzitter voor de N-VA in de Kamer kruisten ruim een uur lang de degens met elkaar.

Dat laatste zou eigenlijk niet mogen en dat was ook waar Barbara Pas het debat mee eindigde: “Enkele tientallen jaren geleden keek ik op naar mensen zoals u, Peter De Roover, die op VVB-meetings de onafhankelijkheid uitriepen. Vandaag de dag zit ik in een debat tegenover u, over diezelfde onafhankelijkheid…” Een pijnlijke conclusie die de rode draad vormde van het gehele debat.

Het debat behandelde in feite twee grote thema’s: het communautaire enerzijds en immigratie en asiel anderzijds. Over het communautaire, waar het debat mee begon op aansturen van moderator Lawrence Urbain, werd pas echt gediscussieerd tegen het einde van het debat. De eerste helft van het debat was eerder een over-en-weer gegoochel met realisaties op communautair vlak. De Roover benadrukte bij regelmaat dat er moet gekeken worden naar “wat kan gebeuren” en niet naar “wat zou moeten gebeuren”, iets waar men best kan inkomen.

Volgens het VB werd er tot op heden echter niets gerealiseerd, aangezien de N-VA het communautaire in de diepvriezer heeft gestoken, terwijl De Roover bleef benadrukken dat hun grootste realisatie het opzijschuiven van de PS is geweest. Volgens hem is het zelfs dankzij het VB geweest dat Di Rupo en de zijnen 25 jaar lang hebben kunnen regeren. Vanuit de zaal weerklonk dan ook geregeld de term “cordon sanitaire”, waarmee een deel van het publiek wilde aantonen dat “iemand opzijschuiven en dan zeggen dat ze niet willen meewerken niet correct is,” zoals Barbara Pas het samenvatte.

Het immigratiedebat zorgde voor een heropleving van het debat dat nu gevoerd werd op het scherpst van de snee. De twee fractievoorzitters waren aan elkaar gewaagd en dat zorgde voor veel reacties uit de zaal. De N-VA verweet het VB sloganeske taal en utopische beloftes en omgekeerd kreeg de grootste partij van Vlaanderen het verwijt niet daadkrachtig op te treden, eveneens veel te beloven, maar vooral weinig te realiseren.

Bij de slotvragen moest Pas haar mening geven over de nog steeds harde stijl van Filip Dewinter. Ze draaide niet rond de pot en zei dat het niet de stijl van de partij is, maar ze begreep wel de strategie van Dewinter om op die manier wél de media te halen en de boodschap te brengen, terwijl andere partijgenoten amper tot nooit aan bod komen omdat deze een meer fijnbesnaarde stijl hanteren, die duidelijk niet door de media gesmaakt wordt.

De slotvraag voor De Roover was duidelijk: “Wanneer de trend zich voortzet en bij de volgende Vlaamse verkiezingen behalen de N-VA en het Vlaams Belang samen de meerderheid, gaat die dan ook gevormd worden om de Vlaamse onafhankelijkheid te realiseren?” Het antwoord “Ja!” bleef uit, meer zelfs, De Roover draaide rond de pot om toch maar niet te moeten antwoorden. Het resultaat was opnieuw het gekende rondje “het is allemaal één grote geheime N-VA-strategie, die we u lekker niet gaan verklappen.”

Een echte winnaar van het debat kunnen we moeilijk aanduiden, maar de grote verliezer kennen we wel: de Vlaamse beweging stond erbij en keek ernaar. Het was bij momenten zelfs intriest om het communautaire debat te aanschouwen. Barbara Pas stelde op een gegeven ogenblik dat ze naast elkaar zouden moeten staan als kompanen en niet tegenover elkaar als kemphanen. Bekijk het debat hieronder en trek zelf uw conclusies.