vanhauthemraesfdwbetogingvb‘’t Is hard te sterven als de lente komt”. Aan dat lied, gezongen door Jacques Brel en in eigen taal nagezongen door Will Ferdy, moest ik denken toen ik op 25 maart te lezen kreeg dat volksvertegenwoordiger Joris Van Hauthem die ochtend zijn ongelijke strijd tegen kanker verloren had.

Hoewel pas 51 jaar jong, had de bezielde Vlaams-Nationalist er toch al 25 jaar opzitten als volksvertegenwoordiger, waarbij voor hem altijd heel sterk de klemtoon had gelegen op het volk dat hij niet alleen had willen vertegenwoordigen, maar vooral had willen dienen. Dat was voorwaar geen eenvoudige doelstelling, want ook de demokratie in dit soms wel zéér lage land, was al jaren – tja, eigenlijk al sinds zijn separatistische geboorte in 1830 – ernstig ziek.

De partij die Joris een kwarteeuw geleden had uitgekozen, was niet bepaald vanzelfsprekend voor een jongeman met talent en met politieke ambitie, maar met overtuiging had hij die keuze gemaakt, omdat hij het Vlaamse volk belangrijker vond dan de kunstmatige staat waarin het aan de lopende band, om het met een vandaag tot in den treure afgezaagd modewoord te zeggen, gestigmatizeerd werd.

Toen stichter-voorzitter Karel Dillen hem indertijd vroeg om zijn nog in omvang bescheiden Vlaams Blok te willen uitbouwen in het Brabantse, was hij bij de jeugdige militant aan het juiste adres. Op een van onze ontmoetingen nam Joris het trouwens met klem  op voor Dillen, die lang door de zelfverklaarde “politiek korrekten” was verguisd als de “dictator voor het leven” die de jongere generatie geen kansen wilde gunnen. “Ik zal Karel Dillen altijd dankbaar blijven, juist omdàt hij mij als jongere was komen vragen om in Vlaams-Brabant de partij uit te bouwen.” Op de weifelende vraag van de jongeman of hij dat wel zou kunnen, had de “eeuwige voorzitter” hem vaderlijk verzekerd: “Gij kunt dat, Joris, begin er maar aan”. En zo kwam het dat Joris Van Hauthem, na de “jongeren” Gerolf Annemans en Filip Dewinter, de langst zetelende volksvertegenwoordiger van het Vlaams Blok/Vlaams Belang is geweest, tot op die voor de partij rampzalige 25 mei 2014, toen in Vlaams-Brabant de kiesdrempel niet meer werd gehaald en de verdienstelijke fraktieleider van het Vlaams parlement eruit lag, omdat het Vlaamse klootjesvolk had gekozen voor een “kracht van verandering” waar het later naar zou kunnen fluiten.

Zo’n afstraffing had die bezielde en bezielende politicus, die ook door collega’s die zijn “foute” ideeën niet deelden, gewaardeerd werd als mens, beslist niet verdiend, evenmin trouwens als die Bart Laeremans die over zijn niet aflatende inzet voor de bedreigde Vlaamse Rand, terecht in zeer lovende termen sprak op een plaatselijke TV-zender. CD&V-er Erik Van Rompuy noemde hem in diezelfde uitzending een “enorm vriendelijke man” met wie hij, ondanks de beruchte schutskring, altijd goed bevriend was gebleven.

jorisvanhauthemAl bleef hij onwrikbaar trouw aan zijn Vlaamse idealen én aan zijn afgestrafte partij, in de omgang was Joris inderdaad een charmante en altijd beschaafde man, die ernst aan gezonde humor wist te paren, ook als hij in het Vlaams parlement Kris Peeters en zijn koalitie het vuur aan de schenen legde en daarbij steevast nagels met koppen sloeg. Hij placht de vloer aan te vegen, niet alleen met de flauw-Vlaamse politiek van de tsjeven, maar ook met de zelfverklaarde nationalisten van de N-VA, die zelfs hun konfederalistische geloofsbelijdenis in de vergeetput hebben gekieperd. Joris kwam vrankweg op voor Vlaamse onafhankelijkheid. Dat is ten minste duidelijk, vond hij.

Helaas, ook déze échte vertegenwoordiger van het Vlaamse volk – ZIJN dierbaar volk – is van ons heengegaan zonder zijn en onze droom verwezenlijkt te hebben mogen zien. Aan ZIJN inzet, aan ZIJN bevlogenheid, aan ZIJN idealisme zal het niet gelegen hebben. Zijn gevecht tegen de draak met zeven koppen heeft hij verloren, maar de minzame vechter tegen onrecht zal voortleven in de dankbare herinnering van al wie om Vlaanderen en zijn welzijn bekommerd is. Vaarwel, Joris, het was hopeloos te vroeg, maar rust in de vrede die je verdiend hebt en heel hartelijk bedankt voor je ALLES VOOR VLAANDEREN!

senaatsfractie vb met van hauthem

Dit nieuws alleen dankzij jouw steun!

Help ons de leugens van de main stream media (MSM) te doorbreken. Geef ons 5 euro – of meer!

€ 5,00

9 reacties op “In Memoriam Joris Van Hauthem”

  1. Een zeer mooi in memoriam en toch blijft het afscheid heel hard van zo een lieftallige en gedreven man die Joris was. Veel sterkte aan allen die hem lief was.

  2. mireille demonie

    ieder afscheid is de geboorte van een mooie herinnering vaert wel lieve strijder Je kan een vriend duizend mijlen vergezellen , maar eenmaal en veel te vroeg moeten we nu afscheid nemen

  3. Ratteke Maurice

    Zeer Goeie vriend Joris, we zullen je missen je was waarlijk de drijvende kracht achter alles wat onze partij wou en nog wou verwezenlijken. Je was de goedheid zelve, waarlijk je was steeds een luisterend oor Voor mij zal er een leegte blijven door je heengaan
    Je was een echt een heel fijne man. Rust in Vrede beste vriend, Maurice vde

  4. goede thuiskomst vriend

  5. buiten enkele schrijffouten een mooie tekst.
    Maar “kollega’s” moet toch echt wel collega’s zijn hoor ;)
    En “diktator” is tegenwoordig ook dictator.

    Dit zijn simpele dingen die een spellingcorrector probleemloos herkent.

    1. Vlaamse Vriend Jens, uiteraard weet ik ook wel dat de “schrijffouten” waarover je het hebt; niet door de beugel van de nieuwe spelling kunnen, maar ik wens die nieuwe spelling wetens en willens NIET te volgen, omdat ik het 1/ een politieke spelling vind (“De Vier van Breda”) en 2/ het in die spelling wemelt van regels die vloeken met de eigenheid van onze mooie moedertaal die wij volgens die goeie ouwe Guido Gezelle, geen geweld mogen aandoen. Als partikulier kan trouwens niemand mij verplichten die opgedrongen nieuwe spelling te gebruiken. Ook in mijn jongste boeken “Sire, er zijn geen Vlamingen” en “Fabula Rasa” heb ik de spelling gebruikt die gangba

      1. Vlaamse Vriend Jens, uiteraard weet ik ook wel dat de “schrijffouten” waarover je het hebt; niet door de beugel van de nieuwe spelling kunnen, maar ik wens die nieuwe spelling wetens en willens NIET te volgen, omdat ik het 1/ een politieke spelling vind (“De Vier van Breda”) en 2/ het in die spelling wemelt van regels die vloeken met de eigenheid van onze mooie moedertaal die wij volgens die goeie ouwe Guido Gezelle, geen geweld mogen aandoen. Als partikulier kan trouwens niemand mij verplichten die opgedrongen nieuwe spelling te gebruiken. Ook in mijn jongste boeken “Sire, er zijn geen Vlamingen” en “Fabula Rasa” heb ik de spelling gebruikt die gangbaar was vòòr de politiek van Zuid en Noord zich ermee is gaan bemoeien. Toch bedankt voor de waardering van de mooie tekst en hartelijk gegroet, Hector.

  6. Rust in vrede, strijdmakker.

  7. Zeer mooie hommage!

Trending

Ontdek meer van ReactNieuws

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder

Ontdek meer van ReactNieuws

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading