Donderdag laatstleden stelde Filip Dewinter (Vlaams Belang) een vraag aan minister van binnenlandse zaken Jan Jambon (N-VA) over de aanpak van radicalisering in moskeeën. Dewinter haalde in zijn betoog een koran boven en noemde dit boek ‘de bron van alle kwaad’. Waarop Jambon Dewinter van antwoord diende en hem op zijn plaats (althans probeerde te) zette(n) door te stellen dat die koran voor een deel van hier wonende bevolking een heilig boek is waar ze respect voor hebben en het kwam er uiteindelijk op neer dat het volgens Jambon niet hoorde om in De Kamer met een koran te zwaaien.
Er zijn twee winnaars in dit verhaal. Zowel Dewinter als Jambon halen hier hun slag dubbel en dik thuis. Dewinter wint omdat hij alleen kwam te staan tegenover een voltallig parlementair halfrond dat applaudisseerde voor de terechtwijzing van Jambon. Dewinter glimlachte en beet in zijn repliek van zich af door te stellen dat het hem niet interesseerde of hij steun krijgt vanuit datzelfde parlementaire halfrond of niet. Hij vond het veel interessanter hoe de man in de straat over de islam(isering) denkt. Maar ook Jan Jambon won diezelfde namiddag. Na de eerste zittingen in De Kamer bij de start van het parlementaire jaar, kreeg de N-VA bakken opgeklopte kritiek vanuit socialistische hoek over enkele uitspraken van Jan Jambon over de collaboratie. En ook de staatssecretaris voor asiel en migratie Theo Francken (N-VA) kreeg vanuit dezelfde hoek de wind van voor omdat hij in een Facebookbericht zich ooit eens afvroeg wat de meerwaarde was van bepaalde migrantengroepen in België. Ook al was dit soort van kritiek voorspelbaar en moet een rechts-nationale partij er zich niet al te veel van aantrekken.
De N-VA zat verveeld met de zaak, want de media smulde gretig mee van de socialistische kritiek en zowel Jambon en Francken konden de dagen en weken nadien uitzweten in onze Vlaamse media. Hoewel de N-VA met deelname aan zowel de Vlaamse als federale regering als beleidspartij weinig verschil kan maken met de vorige regeringen, blijft de partij ergens een oppositierol vervullen tegenover de politiek-correcte gedachte die vanuit de rode partijen en de media gestuurd worden om eenieder in de pas te kunnen laten lopen. Dit is een dunne scheidingslijn, want enerzijds kan men zo een zekere vorm van oppositie voeren, maar anderzijds is een politieke partij afhankelijk van media-aandacht en als de N-VA teveel politiek-incorrect wordt, dan wordt de partij door de media meer en meer geïsoleerd zoals het Vlaams Belang. Dus kwam de vraag van Dewinter met die koran voor Jan Jambon en zijn N-VA op het juiste moment. Door de houding van Jambon tegenover Dewinter kreeg hij applaus van de hele kamer en ook de journalistiek bleef niet onbewogen. Zelfs Joël De Ceulaer (Knack) gaf Jambon schouderklopjes voor zijn optreden.
Geen inhoudelijke argumentatie
Dewinter weet als geen ander dat alleen hij met het vertonen van een koran in het parlement het voltallige halfrond over zich krijgt. Eerder deed VB-voorzitter Tom Van Grieken hetzelfde in het Vlaams parlement waar hij de parlementsleden vroeg wat het verschil was tussen de ene en de andere koran. Zo kon Van Grieken aantonen dat er misschien wel gematigde of radicale moslims zijn, maar dat er maar één islam is en dat is en dat die islam op basis van de koran beleden wordt. Hier in het Vlaams parlement bleven de opgefokte reacties uit.
Nu, in beide gevallen werd er door niemand, maar dan ook door niemand inhoudelijk geargumenteerd tegen Dewinter en Van Grieken. Het regende in het geval van Dewinter wel tweets over diens vraag en de reactie van Jambon, maar nergens (zoals gewoonlijk) een inhoudelijk weerlegging van deze stelling. Want als we de redenering van Jan Jambon zouden doortrekken, dat wanneer men geen kritiek zou mogen hebben op een boek dat de leidraad vormt van een religie of ideologie omdat deze religie of ideologie een grote aanhang zou hebben, dan zitten we ergens wel met een probleem. Het is niet omdat meer dan tien procent van de bevolking moslim is, dat we hierom blind moeten zijn voor de inhoud van die godsdienst of ideologie. Dit debat wordt te makkelijk onder de mat geveegd door de politiek correcte houding tegenover de islam.
Indien Jambon inhoudelijk ‘de bron van alle kwaad’ zou kunnen weerleggen hebben, dan was de minister van binnenlandse zaken de absolute winnaar van dit duel en stond de VB-kopman met de broek tot op de enkels. Maar dat gebeurde dus niet. De islamkritiek van antwoord dienen met inhoudelijke tegenargumentatie blijft een open kans voor islamkritische partijen. Zo bewijzen de naïeve tweets en opmerkingen die de laatste dagen passeren. Zelf de repliek van Dewinter op het antwoord van Jambon niet publiceren, bewijst hoe ook de media dit incident in één richting willen duwen om de islam zelf buiten schot te willen houden.
Anderzijds valt het wel op dat de media het toch moeilijker krijgt om de VB-kopman en zijn partij toch wat in een moeilijker daglicht te krijgen dan in de verkiezingsperiode. Zit er dan toch een kentering aan te komen voor het Vlaams Belang?