“We hebben tot eind januari tijd om onze nieuwjaarswensen kenbaar te maken”, schreef tekenaar ‘Charb’ onder zijn tekening. Hij heeft zo lang niet moeten wachten.

Was de bovenstaande tekening van Charb, een van de vier huistekenaars van Charlie Hebdo, een uiting van wat hij aanvoelde? Het moet de pijnlijke waarheid benaderen. Samen met zijn drie collega’s tekenaars, Cabu, Tignous en Wolinski, werd hij door kogels van de islamonverdraagzaamheid uit het leven weggemaaid. Het was ‘Charb’ zijn laatste tekening.

Sluit aan bij Pegida Vlaanderen: Vlativa.

Hoe fictie werkelijkheid werd!

Charlie Hebdo – inhoudelijk niet onmiddellijk ons favoriete blad – heeft op vele tenen getrapt. Net zoals zijn voorganger, Hara-Kiri, spaarde het blad niemand of niets. Hun humor moest men kunnen smaken en appreciëren. Zo herinneren we ons de afbeelding van 10 geslachtsorganen, 9 mannelijke en een vrouwelijke, waarboven 10 foto’s stonden, opnieuw 9 mannen en een vrouw. De vrouw op de foto was Simonne Veil, gewezen Frans minister van Volksgezondheid in de regeringen van Chirac en Barre. De vraag van Charlie Hebdo was toen: Wat hoort bij wie?

Dat was Charlie Hebdo ten voeten uit. Choqueren moest er altijd een beetje bijzijn. Waar een volwassen samenleving daarmee weet om te gaan, zijn er anderen – zoals de aanhangers van de u welbekende woestijngodsdienst – die daarover een andere mening hebben. Het is gisteren pijnlijk duidelijk geworden.

De moordaanslag betekent zo veel als het einde van Charlie Hebdo, op korte termijn althans. Mentaal, praktisch en menselijk moet het geen lachertje zijn om de redactie terug op te starten. Deze tragedie zal lang blijven nazinderen. Wellicht – en daar vrezen we voor – komt het nooit meer goed.

In 2006 was Charlie Hebdo één van de weinige tijdschriften in Europa die de spotprenten op Mohammed, die in het Deense Jyllands-Posten verschenen, had overgenomen!

De ‘Moskee van Parijs’ en de ‘Unie van Islamitische Organisaties van Frankrijk’ – die de moordaanslag van vandaag veroordelen (sic) – spanden, naar aanleiding van de publicatie van de Deense spotprenten – een proces tegen de leiding van Charlie Hebdo aan. Op 8 februari 2007 oordeelde het Hof van Beroep in Parijs dat een eerdere veroordeling, uitgesproken door de Rechtbank van Eerste Aanleg, ongegrond was en sprak het blad vrij.

Die vrijspraak viel blijkbaar niet bij iedereen in goede aarde, in de nacht van Allerzielen 2011 brandden de redactielokalen uit, na het werpen van Molotovcocktails.

Gisteren werden er 12 mensen koelbloedig afgemaakt in en voor de kantoren aan de Bld. Richard Lenoir. De daders, die Allah Akbar scandeerden, waren op zoek naar bepaalde tekenaars en riepen zelfs hun namen. Volgens een getuige riepen de islammoordenaars dat ze lid waren van Al-Qaida. De tekenaars van het blad stonden trouwens al lang op dodenlijst van Al-Qaida.

We waren voorzien op de commentaren van de politici. Het zullen weer aanslagen zijn van geïsoleerde groepjes die niets met de overgrote meerderheid van de islamaanhangers te maken hebben. Een discours waar je zo moe van wordt!