Het lijkt bijna een grap, wanneer je op een Engelstalige nieuwswebstek leest dat Turkije van de Europese Unie flinke gelden krijgt toegestopt over de periode 2014-2020. Het gaat volgens deze bron om 4,4 miljard euro en men zou dit ontvangen als voorbereidingsgelden voor toetreding tot de Europese Unie. En dit is gewoon helemaal correct, de EU gaat over deze periode zelfs een flink aantal landen overladen met gelden, om hen klaar te maken voor de toetreding tot de ruimte van de Europese Unie. Het is tevens een vervolgstap van een eerder geopend fonds voor de periode 2007-2013, dat hetzelfde doel had, landen klaarmaken om toe te treden tot de EU.

Om dit toch maar even financieel inzichtelijk te maken; over 2007-2013 11,5 miljard euro, voor de periode 2014-2020 11,7 miljard euro. De volgende landen krijgen gelden uit deze pot en staan dus op het lijstje om in de toekomst te worden toegelaten tot de EU: Albanië, Bosnië en Herzegovina, Macedonië, IJsland, Kosovo, Montenegro, Servië en Turkije. De bedoeling is dat men op diverse gebieden – te weten democratisering, wetgeving, economie, werkgelegenheid en landbouw – hervormingen gaat doorvoeren.

Er is het nodige aan te merken op het simpele idee om op dit moment de EU uit te gaan breiden. Immers in Zuid-Europa zijn de werkloosheidscijfers zo dramatisch en men zou met deze gelden m.b.v. grote investeringsprojecten natuurlijk banen kunnen scheppen. Maar de EU kiest er dus voor om gelden te steken in aankomende lidstaten, tenminste mocht men na deze gelden dan wel ‘klaar’ zijn voor toetreding.

Ongetwijfeld gebeurt dit onder grote druk van het bedrijfsleven, die enorm staan te springen om een grotere markt, zonder die vervelende grenzen. Daarnaast is er natuurlijk de opgeblazen angst dat Rusland in het oosten van Europa hier en daar invloed krijgt. En daarbij staat er de eeuwige eis van de Amerikanen om Turkije op te nemen in de EU, want dan zal het land haar ambities als regionale speler moeten laten varen, ten gunste van een Brussels beleid.

De toetreding van Turkije is natuurlijk de meest opvallende, want het land ligt zelfs maar voor een paar procent op het Europees continent. Daarbij heeft men een ander geloof en een andere cultuur dan andere Europese landen. En ook het gedrag van de islamitische regering t.o.v. haar buurland Syrië en het stilzwijgend ondersteunen van allerlei dijhadistische groepen moet toch wel enige zorgen baren. Maar toch zeker nauwelijks voor de EU. Terwijl de Europeanen afwijzend staan tegenover toetreding van dit land, dendert de EU-trein gewoon verder en neemt het ene bizarre besluit na het andere.