De 11 juli-toespraak van Jan Verheyen gisteren in Brugge publiceren we omdat het kan en omdat het moet. Veel culturo’s en wannabe-belgicisten zullen er toch even van wakker liggen.
Over Vlaanderen— Jan Verheyen
Is het u ook opgevallen hoeveel mensen de laatste weken zo trots waren? Trots om Belg te zijn. Het ging natuurlijk niet om een plotse uitbraak van diepgewortelde patriottistische gevoelens, een soort belgicistisch variant van het EboIa-virus, nee, het was een geval van massa-hysterie waar allicht menig aspirant-socioloog en psycholoog binnenkort op zal promoveren, massa-hysterie veroorzaakt door de prestaties van de Rode Duivels op het WK Voetbal in Brazilië. Daar heeft u vast en zeker iets over gelezen of gehoord, recentelijk. Ik zeg nu ‘de’ Rode Duivels maar eigenlijk moet het zijn ‘onze’ Rode Duivels. Het zijn ‘de’ Rode Duivels als ze, zoals de afgelopen twee decennia, met anderen in de middelmatigheid een sluimerend mediabestaan leiden.
Maar sinds de wonderlijke wedergeboorte onder Wilmots zijn het weer ‘onze’ Rode Duivels en zijn we er ’trots’ op. Dat is massa-hysterie maar ook een vorm van collectivisme, een gevoel van verenigd zijn. Het succes van ‘onze’ Rode Duivels straalt af op ons allemaal en op de natie – België dus. En dat creëert een gevoel van nationale trots, chauvinisme, nog eens versterkt door het feit dat landen als België maar ook bv. Costa Rica, Algerije of Columbia, landen die zelden of nooit een item zijn op CNN tenzij bij uitzonderlijke rampspoed, voor één keer een positieve hoofdrol opeisen op het internationale toneel. Soms is de identificatie zelfs totaal: ‘we’ hebben goed gespeeld, hoor je dan zo’n met obesitas flirtende vijftiger roepen, terwijl hij in een te strak t-shirt in een polonaise slingert, een literblik Jupiler in de ene hand, een opblaasbare maar al lichtjes slap hangende drietand in de andere, het gezicht slordig rood/geel/zwart geverfd en met een Fellaini-pruik scheef op de kalende schedel. U kent vast het spreekwoord: succes heeft vele vaders, falen is een wees.
Al even voorspelbaar zijn de opiniestukken in kranten waarin het sportieve succes van de Rode Duivels en het feit dat een aantal van de spelers zowaar zinnen kan vormen in de beide landstalen onmiddellijk wordt gezien als een symbool van het ‘nieuwe’, frisse, moderne, speelse, veelkleurige België, een opgeluchte ‘yes, we can’, een ‘we zijn toch goed bezig’, een voluntaristische op-de-borst-klopperij. Ook daar bestaan termen voor, ik noem er een paar: projectie, wishful thinking, recuperatie. Het mag dan ook geenszins verbazen dat het regeringsvliegtuig overuren klopte om de doorgaans voetbalschuwe excellenties naar Brazilië te vliegen om zich daar te gaan wentelen in de volksgunst. Brood en spelen, nietwaar, en blijkt nu dat zelfs spelen alleen al volstaan.
Want ondertussen zwalpt dit land gezapig verder, tijdelijk verenigd door Koning Voetbal, maar in de realiteit nog altijd hopeloos verscheurd en in een diepe identiteitscrisis. De breuklijnen zijn legio: ze lopen tussen het noorden en het zuiden, tussen arm en rijk, tussen ondernemers en ambtenaren, en ook meer en meer tussen de zogenaamdehigh culture en de low culture. Het zijn vaak pijnlijke tegenstellingen, en met name in het culturele veld vaak onbegrijpelijke tegenstellingen, althans voor mij.
Het eerste luide, krachtige signaal kwam er op 21 januari 2011 in de nasleep van de verkiezingen van 2010 tijdens de lange, moeizame regeringsvorming. Het werd uitgezonden vanuit de KVS in Brussel, waar enige tientallen cultuurdragers het podium beklommen om daar onder de slogan ‘Niet in onze naam’ een hoogst onduidelijk discours te brengen. Ze claimden, en dat was wel slim, nadrukkelijk de begrippen ‘verdraagzaamheid’ en ‘solidariteit’, hier en daar struikelde zelfs iemand over het moeilijke woord ‘kosmopolitisch’, en insinueerden in één moeite door dat die begrippen haaks stonden op nationalisme, ergo ook op Vlaams-nationalisme en, waarom niet, nu we toch bezig zijn, Vlaams tout court.
De gemiddelde Vlaming is immers een naar volkse vulgariteit neigende, in te krappe trainingspakken geprangde, uit zijn neus vretende, angstvallig door de gordijnen van zijn lelijke fermette loerende kneuterige angsthaas – zoals we die ook geportretteerd zagen in bv. ‘Duts’ en ‘De Ronde’ en als typetje in nogal wat andere fictie -en humorprogramma’s. Het zijn interessante archetypes van hoe de intellectuele elite, onze eigen gauche caviar, de Vlaming ziet.
Ik herinner me dat dat die bonte avond in de KVS door de media werd gecoverd als een evenement van het grootste belang, en het dient gezegd : dat was een enorme opsteker voor de deelnemende artiesten. Het was tenslotte toch al een hele tijd geleden dat iets dat zich op een podium afspeelde enige maatschappelijke relevantie leek te hebben — de laatste keer was, als ik het goed heb, de opvoering van ‘De Stomme van Portici’ in de Munt op 25 augustus 1830.
Dat leidde onvermijdelijk tot hubris en een ware tsunami aan opiniestukken over de weerzinwekkende perversiteit van nationalisme, Vlaams-nationalisme en Vlaams, en hoe klein de stap wel is van vendelzwaaien naar uitroeiingskampen – ja, geen cliché werd geschuwd. Zelfs ik dacht toen : laten we dan toch maar zo snel mogelijk een regering vormen, want als ik nog één opiniestuk moet lezen van een theatermaker die meer opinies heeft dan dat er mensen in zijn zaal zitten, ga ik gillen.
En allemaal ook maar pleiten voor een compromis, want dat bleek in deze dus het hoogste goed te zijn. L’histoire se repète, wat dat betreft, want 2014 begint meer en meer op een slechte remake van 2011 te lijken. Raar, vind ik dat, want het grootste compliment dat je kunstenaars kunt geven is net dat ze eigenzinnig zijn, dat ze wars van toegevingen aan smaak, toegankelijkheid, commercie vooral ‘hun eigen ding doen’. Ik daag u uit één positieve recensie over een kunstwerk of een artiest te vinden waarin de woorden ‘eigenzinnig’ en/of ‘compromisloos’ niet voorkomen. En net die mensen trokken toen de straat op om van hun leiders te eisen wat ze zelf doorgaans met amper verholen minachting verfoeien : een compromis — begrijpe wie begrijpe kan. Eigenzinnigheid is dus in elk geval weer iets heel anders dan consequentie.
Maar het blijft fascinerend, dat absolute schrikbeeld voor het adjectief ‘Vlaams’ in de culturele sferen. Als zelfs pakweg Arno zich in interviews nadrukkelijk positioneert als belgicist en wel eens aanschuift voor een bouchée à la reine in Laken, mag je aannemen dat dezer dagen het zich outen als Vlaming – of daar gewoon al niet beschaamd voor zijn – het equivalent is van het uit de kast komen van Will Ferdy in de jaren stillekens. Overigens heeft het nog niet eens te maken met het al eerder beschreven begrip ’trots’. Het volstaat om in Vlaanderen geboren te worden om Vlaming te zijn. Daar is, net als verjaren, geen verdienste aan. Het enige wat je moet doen om te verjaren is op de dag van je verjaardag ’s ochtends levend wakker worden. Het is een feitelijkheid. Vanwaar dan toch die drang van onze culturele en artistieke intelligentsia om dat bij voorkeur te negeren of, iever nog, beschaamd te verloochenen. Ik vermoed, het is maar een theorie, dat het nog altijd voor een groot deel te maken heeft met het collectieve trauma dat links heeft opgelopen op Zwarte Zondag, en de vele Zwarte Zondagen daarna. Het begrip ‘Vlaams’, zelfs het op zich neutrale adjectief ‘VIaams’ was plots bezoedeld, gekaapt als het ware door uiterst rechts. En vanuit een bijna Pavloviaanse reflex – rechts is fout, dus Vlaams is fout – en uit angst om uit de politiek-correcte kerk te worden gebannen, RENDE
onze elite in blinde paniek de andere kant uit alwaar zij zich – bien etonnées de se retrouver ensemble – aanschurkten tegen de monarchie. Waar in normale landen de artistieke wereld bijna per definitie kritisch staat tegenover kerk en staat, is ze hier verworden tot de schoothond van de meest anti-democratische instelling die er bestaat : het koningshuis, het laatste symbool van de erfelijke macht. Overigens vermoed ik dat het hier niet zozeer om een krachtig politiek statement gaat – de gemiddelde culturo is doorgaans alleen met politiek bezig als er een nieuwe subsidieronde aankomt – , dan wel een soort groepsgedrag waarvan het politieke gewicht niet hoger moet worden ingeschat dan de bereidheid opiniestukken en petities te ondertekenen waar de juiste namen al onderstaan, met andere woorden : als Tom Lanoye al heeft getekend. Het is in essentie zoals met sport of zoals met het stammengevoel in de oertijd : de meeste mensen willen nu eenmaal ergens deel van uitmaken, strength by numbers, het geborgen gevoel van tot een groep te behoren die hetzelfde denkt als jij, of eventueel zelfs voor jou denkt.
Ik heb dat met lede ogen zien gebeuren, omdat het volgens mij niet klopt : ik zie namelijk niet in waarom je niet Vlaams én verdraagzaam én solidair kan zijn én open naar de wereld, drie eigenschappen waarvan het alleenrecht nu arrogant wordt geclaimd door de leden van de politiek-correcte kerk. Aanmatigende onzin die ondertussen wel zo diep is doorgedrongen in het maatschappelijk discours dat het voor waarheid wordt aangenomen. Immers, als je iets maar lang genoeg en luid genoeg roept, en daarvoor ook een aantal welwillende media ter beschikking hebt, wordt het op den duur inderdaad ook voor waar aangenomen.
Welnu, ik wens dat hier te betwisten. De gemiddelde Vlaming is geen racist. De gemiddelde Vlaming heeft empathie en tekent petities en is zelfs bereid om op te stappen in een stille betoging als het perfect geïntegreerde vluchtelingengezin in zijn dorp waarvan de kinderen op de school van zijn kinderen zitten en de ouders deel zijn gaan uitmaken van het dorps -of wijkweefsel na drie jaar plots wordt uitgewezen. Maar de gemiddelde Vlaming verfoeit expliciet, georganiseerd profitariaat. En geef hem eens ongelijk.
De gemiddelde Vlaming is niet conservatief in de betekenis van bang en reactionair en ter plaatse trappelend. De gemiddelde Vlaming wil net vooruit, wil werken, de toekomst van hemzelf en de generaties na hem veilig stellen. Het lijken mij eerder zij die zich zo graag ‘progressief’ noemen die zich aanvleien tegen de inertie, die om de haverklap met verworven rechten schermen en desnoods het hele land lam leggen omdat ze godbetert hun verlofdagen niet gepland krijgen. Die wel heel hard roepen hoe progressief ze zijn maar in de praktijk keihard het egoïstische ‘après nous le déluge’ toepassen. En het is dat dat de gemiddelde Vlaming degouteert. En geef hem eens ongelijk.
En misschien is de gemiddelde Vlaming wel een beetje bang, ja. Bang omdat zijn toekomst en de toekomst van zijn kinderen dreigt gehypothekeerd te worden, letterlijk bijna, door een laf beleid. Daar is de gemiddelde Vlaming bang voor. En geef hem godverdomme eens ongelijk.
En we stonden erbij en we keken ernaar en we hebben het keer op keer laten gebeuren. We hebben toegestaan dat wanhopige mensen die op een foute partij stemden werden weggezet als verzuurde zeikerds, als mestkevers, terwijl de meesten gewoon een signaal uitstuurden, smeekten dat ook eens naar hen, naar hun noden zou worden geluisterd.
We hebben toegestaan dat dit absurde land zoveel regeringen creëerde dat het de facto onbestuurbaar is geworden. We hebben in Brussel iemand rondlopen die zichzelf, zonder er zelf bij in lachen uit te barsten, minister-president noemt. Er is een Brusselse minister van mobiliteit. Serieus. Er zijn steden van tien miljoen inwoners die bestuurd worden, en goéd bestuurd worden, door een burgemeester.
Brussel heeft een regering met een minister-president, een schepencollege met een burgemeester, en 19 gemeenten met nog een hele zwik gezagsdragers. Ze moeten daar het Congressenpaleis afhuren als moet worden vergaderd over langs welke kant van de weg de pmd-zak moet worden buitengezet.
KarI-Heinz Lambert, een sympathieke mens, daar niet van, en iemand die ik absoluut, zeker weten, de BARBECUE zou toevertrouwen bij de jaarlijkse benefiet voor de plaatselijke voetbalploeg, is jarenlang minister-president geweest van de Duitstalige deelregering, hij is nu opgevolgd door Oliver Paasch. Hij beschikt over een vice-minister president en twee ministers en legt verantwoording af aan 25 parlementsleden. De Duitstalige gemeenschap in dit land telt ongeveer 60 000 mensen. Met alle respect, maar dat is een dorp.
We hebben toegestaan dat we aan de absolute wereldtop staan qua files, en wat doen we ? We zuchten en we staan een halfuur vroeger op. We hebben toegestaan dat justitie een tandeloze tijger is geworden, dat het migratiebeleid decennialang een chaos is geweest waar we nog generaties lang de gevolgen van zullen dragen, dat ons sociale systeem waar we zo trots op zijn en waar we niet weinig aan bijdragen is uitgehold en geplunderd en dat wie daar iets aan wil doen wordt uitgescholden als harteloos en asociaal.
We hebben ook toegestaan dat onze ondernemers en ZELFSTANDIGEN met de nek worden aangekeken, gewantrouwd, beknot, dat het begrip ‘de brave hardwerkende Vlaming’ niet langer de eretitel is die het zou moeten zijn, iets dat respect en bewondering afdwingt, nee, het wordt geringschattend en spottend, smalend uitgesproken, het is net geen scheldwoord geworden.
We hebben toegestaan dat veel uitingen van Vlaamse cultuur worden beschimpt, gekleineerd, genegeerd of actief gesaboteerd, en of dat nu gebeurt door de smaakpolitie, de muziekmaffia, of welke andere zelfuitgeroepen groep poortbewakers ook, het is misplaatst en unfair, intellectueel oneerlijk en getuigt van een pover zelfbeeld.
Een andere interessante vaststelling is dat die jammere breuklijn zich cultureel vertaalt in een aanscherping van de veronderstelde tegenstellingen tussen de zogenaamde high culture en de low culture. Grof gesteld komt het erop neer dat wie zingt in het Engels en/of wel eens in een rokerige club in een voorstad van London performt, meer au sérieux zal worden genomen dan de kloefkapper die in het Vlaams optreedt. ‘I Iove you’ is geloofwaardiger dan ‘Ik zie u graag’, dat fenomeen. Idem voor theater waar je toch alleen maar kan vaststellen dat het repertoiretheater bijvoorbeeld op een paar decennia tijd moedwillig is uitgeroeid, en het alternatieve – wat, voor alle duidelijkheid, nodig is en zuurstof levert aan een creatieve sector – de norm is geworden.
Idem voor film, waar een PRIJS op een festival waarje voorheen nog nooit van had gehoord in appreciatie zwaarder weegt dan hoge bezoekcijfers in eigen land. Ik citeer in dit verband graag een Vlaamse filmmaker die in een radio-interview beleefd werd gevraagd of het niet teleurstellend was dat er ondanks al die prijzen zo weinig mensen naar de film waren komen kijken. Ze zei : “Dat kan me niet zoveel schelen. Al komen er maar duizend mensen kijken, zolang het maar de juiste mensen zijn”.
Sta me toe dit te illustreren met een persoonlijke anekdote die ik gretig koester : in het begin van deze toen nog met hoop en gretigheid ingezette nieuwe eeuw, het moet in 2001 geweest zijn of daaromtrent, werd ik door de lezers van het weekblad ‘Knack’ , onderafdeling ‘Knack Focus’, uitgeroepen tot Man van het Jaar in de categorie Cultuur. Het was het jaar van mijn film ‘Team Spirit’, met bijna 400 000 bezoekers een eclatant populair succes – de ‘juiste’ mensen waren, vrees ik, thuis gebleven – dus u kan zich wellicht de identiteitscrisis binnen de redactie van Knack Focus voorstellen. Bij de uitreiking werd ik in het laudatio op subtiele wijze geschoffeerd en het jaar daarna werd het reglement aangepast : om dit soort uitschuivers te vermijden zouden voortaan de lezers niet langer worden geraadpleegd. De verschillende redacties zouden voortaan zélf nomineren en uit die genomineerden ook zélf de laureaat kiezen. Democratie, de stem van het volk, allemaal goed en wel maar we moeten daar ook niet in overdrijven, nietwaar.
Er zijn nochtans, geachte luisteraars, geen verschillende soorten verdraagzaamheid. Je bent verdraagzaam, of je bent het niet. Je kan niet alleen verdraagzaam zijn voor wie tot de eigen club behoort, en de rest herleiden tot lompe karikaturen. Ik denk ook niet dat iemand tégen ‘solidariteit’ is, alleen lijkt het me stilaan toch wel duidelijk dat je dat begrip moet definiëren en vooral organiseren. Want als je dat niet doet, stuikt het mooie systeem dat die solidariteit moet garanderen, in elkaar. En kunnen we niet meer solidair zijn omdat we niets meer hébben om het nobele principe van solidariteit in concrete daden om te zetten.
En ik geloof ook dat Vlamingen evenveel recht hebben op het uiten van hun eigen cultuur als pakweg Denen, Ieren, Portugezen, Corsicanen of Basken. Ik vind dat vanzelfsprekend, en ik vind zelfs dat dat los staat van trots of chauvinisme of nationalisme. Het is simpelweg een deel van wie we zijn. Het is de geschiedenis waar we deel van uitmaken. Het is de taal die we spreken Ik ben dus Vlaams, verdraagzaam, solidair en open voor de wereld en ik hoop van u hetzelfde. Ik wens u nog een prettige Vlaamse feestdag toe en een geweldige zomer.
31 reacties op “[DIT MOET JE LEZEN] 11 juli-toespraak Jan Verheyen”
Aan de Hollander. Toch een gesellig landje Belchie. Wel de beste klinieken van Europa want daar komen ze wel op af als vliegen op ’n st…. Maar ja als je het Belgisch probleem aan een Nederlander moet gaan uitleggen dan kun je best enkele dagen verlof nemen want daar begrijpen zze geen bal van.
Blijkbaar mag een eigen en afwijkende mening hier niet, spijtig.
Beste Jan,
Het moet zijn dat de linkse “culturos”, of hoe je de mensen die het niet eens zijn met u discours wil noemen trager zijn dan de politiek Vlaams correcte elite, door u opgehemeld in uw epistel naar aanleiding van de Vlaamse feestdag want ziehier uiteindelijk mijn gedacht over uw bedenksel.
Ik ben zo één van die mensen die niet op een partij gestemd heeft die ons lapje grond nog kleiner wil maken dan het al is. . Ik wil dus niet in het zoveelste dwergstaatje wonen waar enkel de happy few kunnen genieten van voor hen speciaal voorziene inrichtingen. Ik ben dus veel, ik ben alles, behalve verzuurd en terend op de portemonnee van de subsidiërende overheid die uw zakken vulde bij het maken van de kunsten die we kunnen zien op televisie en bioscoop.
Trouwens de redenering dat al wie in Vlaanderen geboren is ook Vlaming is wil ik bij dezen ook eens onder de neus van de overgelopen VB’ s duwen, tenen krullend zullen ze verbaast staan over uw standpunt beste Jan dat Youssef en Mohamed ook Vlaming zijn. Ik ben dus wel degelijk geboren in België, in Vlaanderen, in een “moederhuis” in Antwerpen en geboren en getogen “beerschepper” van Hoboken. Ach, het moet pijn doen aan de Vlaamse ogen waar u mee kijkt, zoveel zwart geel rood in ons straatbeeld. Zelfs op uw feestdag hingen de vlaggen nog aan de gevels, leve de Jupiler staat, leve koning pils (al is deze titel aan de Nederlandse vorst toebedeeld), geen haan (let op de woordkeuze) die ernaar kraait…
We supporteren dus voor de Rode Duivels die als symbool de vlag hebben van het land België. We spreken hier dus niet over een ver exotisch land, we spreken hier over ons land waar Vlaanderen deel van uitmaakt. Zo staan we ook op de eerste rij als een Belgisch cineast kans maakt op een prestigieuze prijs in filmland en kijken we ook wat de Belgische inzending doet op het songfestival. Een kleine minderheid, wil dus ons land splitsen, in twee of meer delen. 30% van de Vlamingen wil dit. 70% is het dus niet eens met de stelling dat we beter af zijn van de staat België. Een staat waarin volgens een deel van die 30% in het ander gedeelte (Wallonië beste Jan) een deel mensen misbruik maken van onze instellingen. De werkloosheid is hoger, en vloeien te veel gelden naar “de Walen”. Een minderheid binnen de minderheid wil dus af van deze ‘profiteurs’, mijn excuses alvast voor de woordkeuze, mijn latijn is niet zo goed om dit met meer kleur neer te schijven. Wat is er mis om achter een leuk project te staan? Ook zijn het maar voetballers, het zijn wel die van ‘ons’ ook al zitten alle kleuren van de regenboog in deze toch wel goed draaiende voetbalmachine.
Wat is er mis mee het enthousiasme van deze supporters beste Jan? De symboliek? De kleuren van de ploeg? Of gaan de nieuwe lichting machthebbers ook dit proberen aan banden te leggen?
De klein kneuterigheid en de bekrompen manier waarop een klein deel van de bevolking zijn wil probeert op te leggen aan de meerderheid van de Belgen stoot me dan ook tegen de borst. Als de NVA, die witter dan wit wil zijn en de maagd van Vlaanderen dan toch zo ‘Vlaams ‘ is, waarom nemen ze dan nog de zitpenningen aan van het Federaal parlement? Wees dus consequent en ga daar zitten, verdedig de Vlaamse normen en waarden en weiger geld van dat verdoemde België. Maar ook daar wringt het Vlaams schoentje, voor de poen is het te doen, vanwaar ze komt speelt geen rol. Politie subsidies van het Koninkrijk België, weg ermee, bedruip u zelve beste Vlaamse elite, geef het voorbeeld aan uw volgelingen en aanbidders van de Latijnse biecht.
Ach, hier gaan we weer hoor ik u denken, ze beginnen over wereldoorlog twee, ze willen vergelijken. Dertig jaar geleden was er het Vlaams Blok, tegen al wat niet Vlaams was en hier rondliep met hoofddoek en bezoeker was van moskee en islamitische buurtwinkel. Eigen volk eerst verfoeide men, het cordon een foute inschatting van het probleem en uitspraken van de democraten naast de kwestie of van het zelfde allooi als van de tegenstrever die menig keer een bokshandschoen opnam om het gelijk te bekomen.
Anno 2014 is de vijand, pardon, de opponent niet meer de allochtoon maar wel de Francofoon de vijand. Niet Moetsafa de profiteur maar wel Francois of Marie-Louise diegenen die onze sociaal e zekerheid ondermijnen. Geef de bevolking een vijand, en laat ze vooral niet kijken naar de plannen die je zelf hebt om je bekrompen liberale plannen uit te voeren. Langer werken, minder lang in een valnet van de sociale zekerheid vertoeven en vooral: jezelf bedruipen in het systeem dat de Unizo’s en andere werkgevers meer wind in de zeilen moet geven. Solidariteit mag volgens de nieuwe normen slecht gelden tussen gelijkgestelden. De rijken bedruipen zichzelf (al), de sukkelaars laten we werken tot hun 70, in de hoop dat ze snel daarna doodvallen, dan hoeven we daar ook al geen pensioen meer aan te verspillen.
Ik wacht met ongeduld beste Jan op het moment dat ook bij u de ogen opengaan en dat je ziet dat “Vlaanderen” slechts een breekijzer is om terug te kunnen keren naar een samenleving waar inspraak en solidariteit enkel nog terug te vinden zijn in het woordenboek. Waar willekeur en armoe troef zijn en de rijken superrijk. Misschien slaat u dan wel mea culpa en zeg je “ik heb het niet geweten”. Maar dan zal het te laat zijn.
Beperk u dus tot wat u wel denkt te kunnen, regisseren al dan niet met subsidies van de overheid, beoordeel uw eventuele acteurs met uw gekende kennersblik, de “wij kennen ons” vriendenkliek dus en bespaar ins uw gebazel over Vlaamse autonomie. Gun de Vlaming zijn Belgische Rode Duivels en wees een keer trots op die 11 mensen die voor meer samenhorigheid zorgen dan uw 30% Vlamingen die voor de NVA een bolletje gingen kleuren. Want kampioen zijn is plezant!
Alstublieft, jongen,plant een boom en zaagt daar wat tegen. We zitten met een nu al reddeloos verloren klimaat (en waag het eens mij te linken aan Nic Balthazar), jongeren zoals ik zien politiek als 1 groot ‘nee, het waren de tsjeven! nietes, het waren de sossen! jong, het is allemaal de schuld van de fasco’s!’-gezeur. De hele wereld is verdeeld omwille van conflicten in Oekraiëne, Gaza, Syrië en nog tientallen anderen. Maar ja, wat is dat vergeleken met iemand dat in Vlaanderen een woord Frans zegt? U bent niet verzuurd, zei u? Het is allemaal de fout van de links geïndoctrineerde media, zei u? Alle culturo’s zijn monarchisten tot in de kist? Tous ensemble (ach en wee, nee! Frans! Kijk uit! Daar is het PS-spook!) is een verzinsel, zei u? Alle problemen opgelost wanneer Vlaanderen onafhankelijk wordt? En wat met de mensen die dat niet willen? Mensen die zich niet vinden in het Vlaamse gedachtegoed? En dat hoeft heus niet gelijk te staan aan ‘neerkijken’! Draai voor mijn part Laura Lynn op StuBru, boek Nicole en Hugo als headliner op Rock Werchter, probeer alleen te begrijpen dat er nu eenmaal mensen zijn die dat niets vinden. Worden wij, niet-N-VA-stemmers dan jullie nieuwe vijand?
Leona zou er goed aan doen wat dieper na te denken vooraleer dergelijke nonsens te publiceren. Of kan Leona niet tellen en rekenen? Leona is de vervlezing van “weg met ons”…
Meneer Jacques. Ik ben geboren in 1995. De oorlogen, de koningskwestie en Zwarte Zondag was lang voor mijn tijd. Voor u meteen foute conclusies trekt, ik pretendeer helemaal niet -ik herhaal: NIET- de stem van mijn generatie te zijn noch zult u mij horen zeggen dat ik een expert ben in de geschiedenis van Belgische politiek. Alvorens u triomfantelijk uitroept dat ik daarom geen recht van spreken heb, meen ik mij te kunnen inbeelden dat dat laatste opgaat voor een heel groot deel van de bevolking. En toch hebben die mensen ook allemaal mogen stemmen. Ik kom uit de Vlaamse rand, meneer Jacques. Zowel mijn lagere als middelbare scholen waren uitgesproken katholiek. Men heeft mij niet beïnvloed in mijn politieke voorkeur. Een mens moet voor zichzelf durven denken, dat was het stokpaardje van mijn leraressen geschiedenis en Nederlands. Ik heb bij deze verkiezing anders gestemd dan mijn ouders. En toch kan ik nog steeds perfect samenleven met hen en hebben ze mij niet doorverwezen naar een zielenknijper wegens mentale gebreken, want zo lijken de reacties wel wanneer men vandaag niet stemt voor BDW. Ik ben geen voetballiefhebber, meneer Jacques. Ik heb het WK meermaals vervloekt, want zowat alle matchen vielen tijdens mijn examens. Maar als de mensen zich beter voelen door een zotte Fellaini-pruik op te zetten en rond te hossen met een tricolore-vlag als cape om hun schouders gedrapeerd, Jacques, dan mogen ze dat van mij. Als Vlaanderen morgen beslist een eigen voetbalploeg op te richten, gaan met die banaan, zou ik zo zeggen, maar bedenk hoe belachelijk we dan wel niet gaan overkomen bij de rest van de wereld. U besluit mij meteen onder te brengen in de categorie weg-met-ons na slechts 1 alinea. Think again, my friend. Ik heb als kind heel wat boeken gelezen van Vlaamse jeugdauteurs. Ik heb Ernest Claes gelezen. Nu lees ik inderdaad Tom Lanoye, omdat ik verdikke vind dat hij prachtig schrijft, zijn politieke activiteiten kunnen mij gestolen worden. Ik heb gehuild bij het lezen van ‘Oorlog en Terpentijn’ van Hertmans. Tot mijn 12e kon ik nog wel eens lachen met FC De Kampioenen, daarna kon ik de herhalingen wel dromen. Ik heb genoten van Vlaamse series als Marsman, Eigen Kweek, Quiz me Quik, Clan en Conny en Clyde. Op mijn iPod staat Van Het Groenewoud vrolijk na Pearl Jam en Bart Peeters ( te links, I know, maar hij zingt wel in het Nederlands) volgt op Arctic Monkeys. Het 6e metaal, Wannes Vandevelde, Flip Kowlier, Noordkaap, allemaal schatje! Ik luister niet naar de Vlaamse schlagers, omdat het mij gewoonweg niet aanspreekt. Dat wil niet zeggen dat ik die artiesten hun succes -ja, ik erken dat ze succesvol zijn- ontzeg. Ik ben voorstander van een multiculturele samenleving. Neen, meneer Jacques, ik heb geen dreadlocks, ik draag geen harembroeken, ik draag geen henna en ik heb al zeker geen bakfiets. U zou het niet zeggen, maar ik heb ook problemen met de links alternatief politiek correcte bakfietsmensen. En dat wilt ook niet zeggen dat ik geen problemen heb met mensenhandelaars uit Wit-Rusland, dievenbendes uit Roemenië, huwelijksemigratie uit de Maghrebijnse landen, ik stel de hoofddoek in vraag en ik keur de sharia, ISIS, vrouwenbesnijdenis, eremoord, kastesystemen, de represailles tegen Palestina, rituele verkrachtingen en stenigingen net zo hard af als ieder ander mens met een minimaal functionerende grijze massa. En ja, er zijn er die profiteren van ons systeem. Maar nihil novum sub solem. Meneer Jacques, u hebt uw mening en ik de mijne. Vandaag schijnt de zon, drink een frisse pint op de gezondheid van al wat u lief is, ik, de zogenaamde weg-met-ons, doe hetzelfde.
Marcelmelkebeke
Jan Verheyen zegt eindelijk eens onomwonden waar het schoentje wringt in Vlaanderen.
Hopelijk zal de nieuwe Vlaamse regering een keerpunt inluiden.(hopelijk hé)
Het is inderdaad tijd dat de met ons geld gesubsidieerde rode en groene “culturo-nesten” op
ingrijpende wijze uitgemest worden.Beginnende met de VRT.
Jan ,doe zo voort en veeg uw laars aan de debiele praat waarmee sommige van de pseudo-commentatoren hier voor de dag komen.Zij zijn van hetzelfde “sop” overgoten,en snappen dus niet waarover het gaat.
Wat het stom gezwets van die “Hollander” hier komt doen is mij een raadsel.
Terug in uw caravan man, en patatten schillen!!!(daar ken je misschien iets van)
Ivan Cools, je kan gerust liberaal EN Vlaming zijn, hoor, of Socialist EN Vlaming ! Mochten de traditionele politiekers zich daarvan bewust zijn en, ernaar handelen, zou de NVA haar bestaansrecht verliezen. In plaats daarvan schenken ze, in ruil voor mooie postjes en benoemingen met een royaal pensioen, Vlaanderen aan de Franstaligen. Waarom zou Vlaanderen niet mogen solidair zijn met Brussel en Wallonië ? Dat mag zeker, maar ons zuur verdiend geld in een bodemloze put gooien, daar moeten we voor passen !
Ik ben nu niet echt wat je noemt een linkse aanhanger of royalist. Ik ben wel voetbalfan. En Rode Duivelfan. En wel een heel trotse momenteel.
Onze Duivels in Brazilië speelden daar niet om ons land te vertegenwoordigen. Ze speelden daar omdat ze graag voetballen, en omdat ze er goed in zijn.
Het zijn ook landgenoten. Landgenoten die goed zijn in hun sport zijn nu eenmaal bij ons niet dikbezaaid. Als er zo iemand uitblinkt in zijn (haar) sport, zit ik voor de TV. Is het nu tennis, hockey, voetbal of ganzenveerwerpen dan ben ik trots op die man/vrouw/ploeg. We hebben nu eenmaal geen Vlaamse Sportfederatie die onze sporters laat vertegenwoordigen. Dus laat me aub trots zijn op onze sporters. Veel meer hebben we niet aan de wereld om te tonen. Laat de wereld weten dat we trots zijn op onze sporters.
Ik had ook mijn driekleur uitgehangen, weliswaar met het Red Devils-logo. Sinds gisteren (11 juli) wappert weer bij mij de Vlaamse Leeuw, met trots. De Leeuw kan verder geen logo dragen, voorlopig helaas.
Je hebt gelijk , is een links discours dat je voert. Raar dat men in Vlaanderen dan toch rechts stemt. Wat ik ook wil bepleiten : maak verdorie van dit kleine landje een stad, 11 mio inwoners . Dan zijn we de 25 ste stad in de wereld. Mag wel als hoofdstad van Europa. Ik ben ook fier om die uitstervende tazl Bederlands nog even te spreken, vooraleer het overal Engels wordt. Dan moeten Di Rupo, Van Romouy en De Wever nog wel wat taallessen pakken om mee te kunnen
Oeverloos lullen, daar zijn Belgen goed in. En navelstaren op non issues zoals taal terwijl het land een puinhoop is. Doe daar eens wat aan, nep Nederlanders!
wat een lulkut is me dat? Hoe komt die hier die website bezoedelen?
België mag trots zijn op zijn voetballers. Hoewel ze natuurlijk met de loting een pretpakket kregen toegewezen en er bij de eerste serieuze tegenstander uitlagen was het toch voor België een prestatie van topformaat. België is geen sportland, op wat oud tennistalent en een enkele wielrenner na kweek je met een natie van pakken frites uithalers geen topsporters. Maar het meest positief was dat België naar zichzelf keek en niet de tijd had om die eeuwige vergelijking met Nederland te maken. Ze waren voor het eerst in hun leven trots op zichzelf i.p.v. jaloers op een ander. En laten we dat er nu a.u.b. inhouden!
op 11 juli heb ik een dj op het muntplein zich horen excuseren omdat hij in het nederlands de mensen had toegesproken
Jan trok de rode lap van de driekleur, en nu zal rood roodgloeiend chargeren
Mevrouw verheyen denkt in mijn plaats te spreken of dat te moeten doen? Wel mevrouw verheyen: het is niet nodig! Ik kan als vlaming, belg, europeaan, wereldburger beter voor mijn mening uitkomen dan een zielig bekrompen ventje dat met miljoenen aan subsidies slechte films gemaakt geeft en nu vind dat anderen geen subsidies mogen krijgen voor het maken van goeie films, en dit allemaal omdat een fascistische partij u betaald om als woordvoerster op te treden! Nee mevrouw verheyen ik ga als mens niet akoord met uw gezeik en uw partij die vind dat de werkende klasse moet inleveren zodat de rijken als u nog meer hun zakken kunnen vullen, ik vinddat wie ziek word altijd recht geeft op de juiste zorgen en niet dat enkel de rijken er recht op hebben zoals uw partij zegt! Ik vind niet dat iemand die zijn werk verliest als het vuil van de straat moet behandeld worden omdat de rijken geen belastingen willen betalen om e mensen die werkloos zijn door hun toedoen te helpen, ik ben een mens en alle mensen zijn gelijk aan mij en ik ben gelijk aan alle mensen, we zijn allen naakt geboren en dat allemaal onder dezelfde zon, het feit dat iemand meer geluk gehad geeft dan een ander geeft hem geen enkelle meerwaarde! Dus mevrouw verheyen:stort alle subsidies terug die je van de staat gekregen hebt terug, gaaf alle winst die daaraan verbonden is terug en ga onder een brug gaan wonen en laat mensen die anderen met respect behandelen en mensen als gelijkwaardig beschouwen gerust, ik heb altijd een kartonnen doos voor u!
Uw gebruikers-naamt zegt al genoeg. Probeer opnieuw wat school te lopen om je Nederlands met minder fouten te schrijven en voor de rest hou maar je rode trui aan met je groene onderbroek want je zet jezelf in je blootje. Er zijn mensen die medelijden hebben met jou, en ik ben er een van!
Als Jan Veheyen erkenning wil van “culturo’s” die niet naar hun Vlaamse navel staren, zal hij moeten meespelen op de internationale film scene. Vlaanderen’s grootste probleem is dat het zo klein is. Dit los je alleen op door buiten de grenzen te treden, niet door je erin op te sluiten.
als je iets van de filmwereld kent, dan zal je toch moeten bekennen dat Jan Verheyen prachtig werk heeft geleverd en zoiets heeft met de taal niets uitstaans!
Ja je zal hem niet veel meer zijn op de Vlaamse TV zenders, alleen maar misschien in ‘herhalingen’. Want de Vlaamse TV en radio zenders zijn politiek correct ze zijn ‘anti Vlaams’ links en racist ik bedoel racistisch tegen hun eigen volk ‘de Vlaming’!
Jan,je stijgt in mijn achting!het is er plat op!
Door mijn muzikant zijn, kom ik nogal eens in linkse kroegen. De geïndoctrineerde onzin waarmee ik daar wordt aangevallen als ik toegeef Flamingant te zijn, doet mij steeds snakken naar een medestander in het gevecht. Helaas, de zeldzame bezoeker die mij stilletjes gelijk geeft, durft zijn mond niet te openen. Heel moedig van Jan om in het openbaar stelling te nemen. Het zal hem niet in dank worden afgenomen.
Of hoe een matig getalenteerd Vlaamsch filmmaker bezig is met zichzelf te positioneren als vriendje van de winnaars. Nog niet zo lang geleden was hij nog liberaal om een postje binnen te rijven in Vilvoorde.
DE 100.000-den Vlamingen, die hetzelfde denken maar het niet zo goed kunnen formuleren,
zijn U dankbaar omdat zo ook hun mening openbaar wordt
Die gast stiegt mijn achting. Wat hij over het linkse politiek-correcte propagandablad Kack schrijft verbaast me niks !
Nog iemand die door onze media zal geboycot worden en moeite zal hebben om subsidies voor nieuwe projecten te krijgen. In ieder geval proficiat voor zoveel moed.
De “gemiddelde Vlaming” durft inderdaad niet meer op te komen voor het feit dat hij “Vlaming” is. Daar heeft hij Jan Verheyen gelijk in. Ik denk trouwens dan meteen terug aan die speech die Veerle Baetens gaf ter ere van haar succes met “Broken circle breakdown”. Opeens was ze “BELG” en geen lid van het deel van het land waar ze toch wel haar grootste successen en fortuin aan te danken had. Of dacht ze nu echt dat ze in Wallonië als stomme “Vlaminge” evenveel succes zou gehad hebben? Dit was in mijn ogen een rechte trap tegen ons aller achterwerk.
Door de prijs niet te winnen heeft de rechte trap zich enkel en alleen tegen haar achterwerk gekeerd … een betere straf voor haar verraad had er niet kunnen zijn
Heel heel goed gezegd Kathleen! Die Belge Veerle Baetens dacht ook dat ze een roeping had… poor mind!
“We hebben toegestaan dat wanhopige mensen die op een foute partij stemden werden weggezet als verzuurde zeikerds, als mestkevers, terwijl de meesten gewoon een signaal uitstuurden, smeekten dat ook eens naar hen, naar hun noden zou worden geluisterd.” Mooi staaltje hoe Verheyen het Vlaams Blok probeert te vergoelijken.
Zo hoor je het ook eens van een ander!