Vooraleer de Vlaamse zanger Jef Elbers uitgesproken nationalistische nummers bracht in de jaren ’80 in het algemeen Nederlands, had hij al succes met liedjes die hij zong in het Brusselse dialect. Eén van zijn bekendere vroege nummers is ‘Irma La Boche’. Het is één van de weinige liederen die ik ken waarin aandacht wordt besteed aan de misdaden die begaan werden bij de zogenaamde ‘Bevrijding’ in 1945 door ‘weerstanders’ van het laatste uur tegen weerloze burgers die terecht of onterecht van ‘collaboratie’ beschuldigd werden.
De taferelen die in dit lied beschreven worden waren op grote schaal de harde realiteit in zowel Vlaanderen als Nederland; de feiten werden bv. ook afgebeeld in de schitterende Nederlandse film ‘Zwartboek’ uit 2006 van Paul Verhoeven.
Dit nummer van Jef Elbers verscheen in 1976 op de LP ‘De Donderdagman’.
De tekst staat onderaan. (Facebook-fans van Jef Elbers verzamelen hier.)
Irma La Boche
Ze koopt bloemen iedere zondag met het geld dat ze niet uitgaf aan de alcohol, het bier in de cafès
Ze zet die bloemen in een vaaske en om niet te moeten peinzen drinkt ze haar dan zat aan een jeneverfles
Maar ‘s avonds rond de vijven kan ze haarzelf niet meer houden en ze wil ‘vaneir’ (opnieuw) tussen de mensen gaan
Met haar bloemen in een hoekske zit z’in de café op’t hoekske tot de zondag is gedaan
En ze brabbelt in heur eigen omdat de klanten zwijgen want wie spreekt er na tegen Irma La Boche
‘T Is wel dertig jaar geleden maar ze willen niet vergeten dat ze in den oorlog ‘t lief was van ‘nen doche’ (een Duitser)
De dag na de liberatie (bevrijding) pakten ze haar op aan de statie en daar hebben ze haar vanalles aangedaan
In de staminee op’t hoekske voor een glas wacht z’ in een hoekske tot de zondag is gedaan
Ze had schone krullen in haar haar en ze werd pas negentien jaar en haar Werner was een simpele soldaat
Maar ze trokken haar rok af en ze sneden haar mooie haar af en ze wier gevioleerd (verkracht) in volle straat
Ze staken haar drie maand binnen (in de cel) ze kon geen werk meer vinden En om te leven heeft ze den trottoir gedaan
Met haar bloemen in een hoekske zit z’in de café op’t hoekske tot de zondag is gedoon
Iedere zondag koopt ze bloemen de patron zegt godverdomme La Boche heeft weeral geen geld voor een tournee
Maar wel om boekees te kopen en om met den doche te lopen, Ze koopt bloemen zoals haar Werner deed
Ze geeft de patron haar broche, een kadoo van die Duitser en dan is ze uit haar hoekje opgestaan
En zo een kwartiertje later smijt ze haar bloemen in het water en de zondag is gedaan
Prachtig vertolkt maar wel miserie voor “zwarten”(sic), die nochtans geen negers waren. Wat een doffe ellende, in mijn familie hebben ze er ook van langs gehad, godver-de-godver !