In het Zwitserse Montreux, vlak bij Genève, en in Genève zelf vond zopas de Internationale Conferentie voor Vrede in Syrië 2 plaats, kortweg Geneva-2 genoemd. Hoewel, Geneva-2 had niets te maken met ‘vrede’. De oorlog op de grond zal blijven voortduren. De plegers van het terrorisme waren niet aanwezig.

Washington (sponsor van Israël) wilde niet dat Iran aanwezig was en kon de druk opvoeren hen niet uit te nodigen. Washington wilde Iran er niet bij ‘want die steunen Assad’. Maar om de poppenkast nog een beetje nuttig te houden en de nodige dosis tegendruk werd Iran dan toch maar weliswaar minder dan 24 uur voor aanvang uitgenodigd. Een beetje laat eigenlijk. Zo hadden ze in Teheran toch geen tijd om nog langs te komen. Mooi is dat. Ban-Ki-Moon toonde zo dat hij een ware naprater is van Washington.  Luxemburg, Zuid-Korea, Mexico en nog een paar van die landjes kregen wel een uitnodiging. Men kan zich de vraag stellen of die landen wel weten waarover het gaat. Een goede 40 landen deden aan de Conferentie mee.

Terwijl Iran gepest werd, verkregen Saoudi-Arabië en Qatar wel een uitnodiging. Iedereen weet dat beide landen zowat elke ‘rebel’ voorzien van de meest dodelijke wapens. Ook de ‘rebellen’ komende uit Europa. Dat die ‘Europeanen’ niet met wapens kunnen omgaan, is duidelijk. Velen keren niet meer terug naar Europa maar gaan met de eerste vlucht naar de vele hemelse maagden, verblijvend in het hiernamaals.  Washington beveelt zowel de VN als de ‘Syrische rebellen’. Kan de komedie van Geneva-2 nog duidelijker ?

De burgeroorlog in Syrië leidde naar 100.000 doden en bijna 10 miljoen vluchtelingen. De VN-secretaris Ban-Ki-Moon stelde “dat het onvergeeflijk zou zijn indien de mogelijkheid dit conflict te stoppen niet zou gebruikt worden”. Meent die dat nu echt ? John Kerry stelde “dat vrede onmogelijk is zolang president Assad niet aftreedt”.  Tienduizenden buitenlandse jihadisten gebruiken het netwerk van Al Qaeda in … Turkije ! Het zijn ‘maar’ Salafisten. We kennen die van bijvoorbeeld Sharia4Belgium. Kan het nog gekker ? “Een beetje folteren, christenen of sjiïeten vermoorden moet toch kunnen ?“, denken ze daar.

Ahrar-al Sham, om een voorbeeld te geven, leidt heden het Islamitisch Front en spreekt af met de Amerikanen. Hun belangen worden door niemand minder dan John Kerry behartigd. Washington dat Al-Qaeda promoot, waar hebben we dat nog gezien? In het Midden-Oosten wordt een geopolitiek spel tussen Washington, Teheran en Moskou gespeeld. Teheran en Moskou zijn vrienden. Het Vaticaan, de VN en de EU zijn slechts toeschouwers. De Amerikaanse marine zal Assad niet wegkrijgen omdat een enorme Russische Vloot Damascus beschermt.

Maandenlang trachtte de Russische minister van Buitenlandse Zaken om de Syrische overheid alsook de ‘oppositie’ tot gesprek te bewegen. In mei 2013 bespraken de Amerikaanse Staatssecretaris John Kerry en Russisch minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov de plannen om beide kampen bij elkaar te brengen. Vele radicale islamisten weigerden al op voorhand.  De Syrische regering stelde te willen deelnemen aan de conferentie maar dat deze bijeenkomst nooit kan leiden naar een machtsoverdracht aan de ‘rebellen’. Rusland en China denken evenzo. Dit is terecht gezegd want president Assad is democratisch verkozen. Hij kan zelfs op beide oren slapen : hij is in eigen land zo populair dat hij met de vingers in de neus een volgende verkiezing zal winnen. De regering wilde bij monde van president Assad wel ‘samen met de binnenlandse oppositie de oorlog tegen het terrorisme verder aanpakken’.

Het huis van Saoud (Saoudi-Arabië) en het huis van Thani (Qatar) willen absoluut Assad weg. Maar intelligente Europeanen (en anderen) begrijpen dat Assad aan de macht moet blijven want hij bestrijdt het terrorisme. Assad ging ’to the point’ wanneer hij stelde dat de conferentie moet gaan over ‘de strijd tegen de terreur’. President Assad is de grote winnaar van het spektakel aan het Meer van Genève. Zijn positie blijft onveranderd.  De bureaucraten zullen na deze poppenkast oproepen voor een derde spektakel : Geneva-3. Tussendoor zullen vele onschuldige burgers het leven verliezen en zal de burgeroorlog uitbreiden naar andere landen zoals Libanon.

Waarom voor president Assad ?

Hoe wordt een land ondermijnd ? Eén van de middelen om dit te bekomen zijn massa-immigratie, terrorisme en extremisme. Vele Europese steden lijden onder deze kwalen.  In Syrië plegen terroristen van dikwijls buitenlandse origine misdaden tegen de mensheid. In onze Europese steden plegen dikwijls buitenlandse criminelen misdaden tegen de mensen.

Religie is meestal en goede zaak maar behoort eigenlijk tot de privésfeer van het gezin. In Syrië behoort de religie tot de privésfeer van het gezin. Extremisten misbruiken daar de islam om misdaden te begaan. Deze extremisten zijn dikwijls gebonden aan Al Qaeda en de Moslim Broeders, opgeleid door NAVO-veiligheidsspecialisten, door Turkije en een paar Arabische staten. Diezelfde extremisten zeggen dan dat ze in Europa aanslagen willen plegen. Het leger van president Assad heeft er al een paar definitief het zwijgen opgelegd. Zijn strijd is de onze.  Indien onverwacht president Assad de strijd zou verliezen, dan zal Europa overspoeld worden met nog eens 3 tot 5 miljoen Syrische vluchtelingen.

Omdat president Assad (symbolisch uitgedrukt) in Damascus dezelfde strijd voert als de Identitairen in Brussel, Antwerpen, Amsterdam, Parijs, e.a. vond Euro-Rus het de moeite waard om in te gaan op een uitnodiging van de Syrische gemeenschap om de betoging voor president Assad in Montreux te ondersteunen. Ook de Waalse partij NATION was van de partij. De strijd van de Europese volkeren is dezelfde als die van president Assad : beschermen van de eigen tradities, waarden en talen alsook het bestrijden van geïmporteerd extremisme.

Naar Montreux

Vanuit Brussel en Antwerpen vertrokken we met autobussen richting Zwitserland. De verplaatsing duurde niet zo heel lang. Montreux bevindt zich op zo’n 750 kilometer van Brussel.  Wat ons opviel was de enorme samenhorigheid van de Syriërs. President Assad beschermt de christenen tegen de terroristen en dat was te zien in het redelijk hoog aantal christelijke Syriërs aanwezig in Montreux. De religie maakt voor hen niet veel uit. Of de Syriër nu christelijk of moslim is, ze voelen zich in eerste plaats Syriër.

Onderweg dachten we aan de woorden van president Assad : “Een revolutie wordt meestal gedaan door het volk en niet door buitenlanders die tegen het volk rebelleren”.  Onze gedachten gingen eveneens naar priester Daniël Maes in Syrië, die er veel goed werk verricht voor de christenen aldaar.  Aangekomen in Montreux – het was toen 8 uur ’s ochtends – bezochten we een plaatselijke bakkerij die ook koffie opdiende. Na een kleine wandeling door het centrum en aan het Meer van Genève begaven we ons naar de plaats van het gebeuren waarvoor we afzakten. Honderden Syriërs uit vele Europese landen kwamen er bijeen. Ik zag zeeën van Syrische vlaggen.

Ik had enkele Russische vlaggen meegebracht. De reacties erop waren onverwacht warm. Rusland wordt door de Syrische gemeenschap beschouwd als de Grote Broer, de redder en beschermer van het land tegen de Amerikanen. Verschillende Syriërs wilden met ons en de Russische vlaggen op de foto.  Ook de internationale pers was massaal aanwezig. De lokale politie was zo’n massamanifestaties blijkbaar niet gewend en stond er soms onwennig bij.

Er werden leuke contacten gelegd en dan was het tijd om opnieuw huiswaarts te keren. Ik dacht dat de terugreis rustiger zou verlopen maar dat was buiten de Syriërs gerekend. Vermoeid of niet, ze kennen er wat van om de sfeer erin te houden.  Het waren leuke momenten met een leuk volk. De meeste dromen om ‘na de oorlog opnieuw huiswaarts te kunnen keren’. Een droom die ik kan begrijpen. Dit zijn dus echte vluchtelingen.  Met Syrië heeft Rusland een goede vriend. Ik kan enkel maar Europa trachten te overtuigen dat Syrië ook voor ons een goede vriend kan zijn.

Kris Roman

Voorzitter Euro-Rus