Ik zal maar eerlijkheidshalve toegeven dat ik een fan ben van Thierry Baudet, de rijzende ster aan het Nederlandse conservatieve firmament. Jong, academicus en dus vlot te pen, goed van de tongriem gesneden. Ingewijden zullen zich “Revolutionair verval” en “Conservatieve vooruitgang” herinneren, een bundeling besprekingen van conservatieve denkers.

Met “De aanval van de natiestaat” zette de Nederlandse auteur zichzelf definitief op de kaart. Uitnodigingen op het Europa-colloquium van het Vlaams Belang en de Jong N-VA-denkdag volgden. Intussen hadden ook de Vlaamse Volksbeweging en KVHV-Gent Baudet een forum gegeven om zijn these uiteen te zetten. In de warme schoot van Vlaams-conservatieve kringen, opende hij de ogen van vele “believers” van de Europese Unie.  In het kort poneerde hij met verve een dubbele stelling:

1. supranationale organisaties op wereldniveau (Verenigde Naties, Internationaal Strafhof e.a.) en op Europese schaal (Europese Unie, Europees Hof voor de Rechten van de Mens) tasten de soevereiniteit van natiestaten van bovenaf aan door het feit dat bijvoorbeeld wetten in het parlement of rechterlijke beslissingen op nationaal niveau kunnen worden vernietigd of herroepen op supranationaal niveau. Vaak gaan die supranationale instellingen daarbij hun boekje te buiten of hebben die doorheen de geschiedenis hun macht schaamteloos uitgebreid.

2. multicultuur en links-liberaal cultuurrelativisme verbrokkelen de nationale homogeniteit op dewelke in de 19e eeuw democratie en sociale zekerheid zijn geënt.

Deze glasheldere these vond op meerdere vlakken zijn praktische toepassing: de paradox dat groeiend overheidsbeslag leidt tot minder vat op de globalisering, het falen van de euro, de open grenzenpolitiek die ondanks de opgang van rechts-nationale partijen onverminderd voortgaat.

In tegenstelling tot het meer academische werkstuk “De aanval op de natiestaat”, is het nieuwste boek meer een verzameling van korte stukjes rond een diversiteit aan thema’s: islam, moderne kunst, jacht, sigaren, het proces-Wilders, zelfs het Nürnbergproces.  Niet toevallig themata waarover zijn promotor van zijn doctoraatsthesis, dhr. Roger Scruton, ook graag zijn conservatieve mening geeft. Het is trouwens diezelfde Scruton aan wie de auteur het begrip “oikofobie” ontleent, met name de ziekelijke angst voor het eigene. Het begrip wordt uiteraard geplaatst tegenover het meer ingeburgerde “xenofobie”, een term die tegenwoordig gebruikt wordt om iedereen neer te bliksemen wie erop wijst dat de multiculturele keizer geen kleren heeft. Wat te denken van een organisatie als de Verenigde Naties die zelfs gezanten naar Nederland stuurt om Zwarte Piet te brandmerken als racistisch? Le ridicule ne tue pas!

Maar Baudet laat uiteraard de kans niet liggen om zijn these uit “De aanval op de natiestaat” hier en daar compact te herhalen of verder te stofferen met recente gebeurtenissen. Een treffend voorbeeld is de Wereldhandelsorganisatie die zich mengt in het beleid van landen die om diverse redenen (gezondheid, milieu,…) grenzen aan de vrijhandel willen stellen. Wanneer gaan deze bewindvoerders vanuit hun ivoren toren ook een correcter, dus streng immigratiebeleid bestrijden?

Hier en daar lanceert Thierry Baudet ook enkele frisse ideeën inzake recht en politiek, bijvoorbeeld om de gemeenteraadsverkiezingen per gemeente op verschillende data te organiseren. Op die manier kan de nationale politiek minder druk uitoefenen op de lokale thema’s wegens de te verspreide momenten waarop de burger lokaal zijn stem kan uitbrengen. Niet toevallig dat de hedendaagse politicus schrik heeft van de kiezer! Niet minder verkiezingen (of geen verkiezingen, dixit David Van Reybrouck), maar meer inspraak en democratie zijn de oplossing. De kiezer weet beter wat goed is voor hem dan de politicus. Populist, de nieuwe geuzennaam…

Toch misschien een punt van kritiek. Het opzet van dit boek is breder dan een kritische noot tegenover oikofobie, aanwezig bij de bestaande machten. In zekere zin deed het werk wat denken aan “Het kostbare weefsel” van Bart De Wever, met conservatieve overwegingen als rode draad. Misschien hoopt de auteur/ uitgever met dit Grieks neologisme de nieuwsgierigheid te prikkelen van de intellectuele boekensnuisteraar? Feit is in ieder geval dat in deze tijden van groeiende politiek-correctheid de boeken van Thierry Baudet een welgekomen verademing zijn. Houd de man in de gaten en lees vooral wat hij schrijft!

Koop het boek en steun RechtsActueel!  Als u het boek wil kopen, en dat gaat u natuurlijk doen, dan kunt u tegelijk ook RechtsActueel steunen.  U klikt bovenaan onze startpagina rechts op ‘De ReAct-winkel’.  Dan scrolt u onder de advertentie voor Amazon-boeken door naar de advertenties voor de firma Cosmox.  U klikt op de advertentie “Cosmox-boeken”, en belandt zo op hun website.  Daar tikt u bovenaan in het zoekvak ‘Oikofobie’ en u bestelt online bij hen het boek.  Als u de aankoop op die manier doet, ontvangt RechtsActueel een kleine commissie: de prijs voor u blijft exact dezelfde.  Dank!