Als het over gedrukte tijdschriften gaat heeft de Vlaamse beweging een bescheiden reeks van historisch waardevolle titels te verdedigen. ‘t Pallieterke is allicht de belangrijkste; dat blad gaat terug tot de donkerste dagen van de anti-Vlaamse repressie en heeft al 65 jaren op de teller. Een andere historische titel is (was?) echter ‘Doorbraak’, het gedrukte ledenblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Die VVB is actief sinds de jaren ’50, en heeft er dus ook meer dan een halve eeuw activiteit opzitten. Met Wilfried Martens heeft ‘Doorbraak’ een ex-hoofdredacteur met een stevige historische naam – ook al is de man dan later grondig van het Vlaamsgezinde pad afgedwaald.
Nadat de vereniging VVB in de jaren ’80 op sterven na dood was, koos ze naar het voorbeeld van het succesvolle Vlaams Blok – dat al eerder voor de republiek koos – in 1991 voluit voor Vlaamse onafhankelijkheid. Peter De Roover, Jan Jambon en hun vele medewerkers waren de mensen die de VVB zo opnieuw een toekomst gaven. Er werden dan ook grootse plannen gesmeed voor het ledenblad ‘Doorbraak’. Vanaf 2010 werd het meer en meer losgekoppeld van de VVB, en had het de ambitie om uit te groeien tot een politiek opinieweekblad dat op eigen benen kon staan. Het zou uitgegeven worden door een aparte VZW, ‘Stem in ‘t kapittel’.
Om dat te verwezenlijken werd aanvankelijk aangekondigd dat vanaf volgend jaar het blad niet langer samen met het VVB-lidmaatschap zou aangeboden worden, maar apart zou verkocht worden. Maar helaas, dat bleek blijkbaar niet haalbaar. Het november-nummer van 2013 dat onlangs bij de abonnees in de bus viel is het laatste in gedrukte vorm; vanaf januari wordt Doorbraak alleen nog een gratis website.
Volgens de redactie van Doorbraak is dat een stap vooruit omdat internet de toekomst is. Een andere mening is echter die van Karl Van Camp, hoofdredacteur van ‘t Pallieterke, die zopas schreef dat in het veelvoud van internet-websites een gedrukt blad meer dan ooit zijn eigen plaats heeft. Ik deel die mening volkomen. Websites zijn als snelle verspreider van nieuws bijzonder waardevol, zoals we hier met RechtsActueel aantonen, maar een gedrukt blad speelt door zijn diepgang in een heel andere divisie; het is vooral de goede koppeling van beide die anno 2013 nodig is. Het ene afstoten of verwaarlozen voor het andere lijkt me niet wenselijk.
Bij de vaste medewerkers van het tot nogtoe gedrukte Doorbraak is er enige milde kritiek te horen. In het laatste gedrukte nummer van ‘Doorbraak’ formuleert Matthias Storme het aan het einde van een alweer erg lezenswaardig stuk onder de titel ‘onverteerbaar’ aldus:
‘ Beste lezer, dit is de laatste column die U van mij nog gedrukt kan lezen in het tijdschrift Doorbraak. De online archieven van dit tijdschrift zijn eerder al met één muisknop uitgeveegd en verdwenen. Misschien moet u het nummer van november 2013 met deze column toch maar bewaren als aandenken aan tijden toen het geschrevene nog een zekere permanentie had en niet aan de grillen van de webmeester was overgeleverd.’
http://www.inflandersfields.eu/2013/11/onverteerbaar.html
Het siert de redactie van het blad Doorbraak dat zij deze milde prik opnemen en afdrukken. Ik zie het in een blad als Knack nog niet meteen gebeuren: Daar krijgen kritische redacteurs een ezelsstamp ten gunste van SP.a-slaafjes, ook al worden ze druk gelezen. Ik wens de mensen van Doorbraak veel succes toe met hun nieuwe project, maar betreur toch het verdwijnen van een historische gedrukte titel. Misschien wordt het tijd om de portfolio van de Vlaamse beweging stilaan eens terug uit te breiden met een nieuw blad?
Misschien moeten we de mening van onze lezers maar eens vragen. Als er morgen een nieuw gedrukt rechts en Vlaams weekblad zou verschijnen, met een eigentijdse vormgeving, foto’s en goede inhoud, wat zou jij dan doen?
Er is zeker een groot gat dat kan bediend worden. De vraag is alleen: wie wil het doen en wie heeft de middelen? Ik heb op zolder nog àlle nummers van ‘Punt’ liggen en dat bleek een miskleun op vlak van redactie en financiering. Vandaar dat ik alle nummers heb.
Dus: graag een Nederlandstalige versie van ‘Junge Freiheit’ maar niet het zoveelste bewijs van amateurisme dat enkel op een teleurstelling uitdraait.
Ik kan mij absoluut aansluiten bij de mening dat Vlaanderen zijn eigen ‘junge freiheit’ nodig heeft. Een echte en rechtse krant zou zeer op zijn plaats zijn. Vlaams-nationaal, heel-nederlands en misschien zelfs ruimer dan junge freiheit. Het moet verder durven gaan dan de eigen kerk. Maarja, daar is geld voor nodig… Maar, dan wel zonder ook nog maar 1 cent te steken in De Roover aub!
en waarom niet eens denken aan een Groot-Nederlands blad?
Zeer leuk gedacht