Wat een gedoe weer in de media over de plannen van de N-VA. Deze plannen brengen – buiten enkele accenten – toch weinig nieuws onder de zon? N-VA komt al tien jaar met het confederalisme op de proppen. In 2010 hebben ze hiermee toch een verpletterende verkiezingsoverwinning gehaald. Het klopt natuurlijk wel dat de partij zichzelf in een lastig parket duwde omdat ze tot gisteren zelf geen antwoord had op wat het confederalisme nu juist inhoudt. Naar mijn mening is het confederalisme het ultieme zwaktebod van de partij van Bart De Wever.
De N-VA zit met kiezers die een onafhankelijk Vlaanderen willen, maar evengoed met kiezers die binnen het Belgische kader willen blijven. Vlaamse onafhankelijkheid schrikt vele Vlamingen gewoon af en daarom is het moeilijk voor de N-VA (als grote partij) om de dingen bij naam te noemen. Het kan dan wel minder radicaal klinken om kiezers te paaien, maar er zijn toch wel enkele bedenkingen te maken. 1) Met wie gaat N-VA deze plannen realiseren? 2) Brussel blijft een pijnpunt in deze confederale plannen. 3) Snappen de Vlamingen de term confederalisme wel? ….
Onafhankelijk Vlaanderen een veel realistischer alternatief
De vraag die bij mij telkens opkomt wanneer de N-VA over confederalisme spreekt, is waarom ze niet (meer) over een onafhankelijk Vlaanderen willen spreken. De Vlaamse kiezer lust (op dit moment) geen Vlaamse onafhankelijkheid, maar is dit nu juist niet mede de schuld van diegenen die het wel willen, maar het niet durven uitspreken? Vlaamse onafhankelijkheid is een positief en realistisch project, maar men moet het durven verkopen. Vlamingen hebben er alleen maar baat bij!
Een onafhankelijk Vlaanderen is, in tegenstelling tot het confederalisme, veel meer haalbaar. Kijk, de Franstalige politiek en academische wereld bezint zich al geruime tijd over het feit wat het voor hen inhoud wanneer België uit elkaar zou vallen. Zij hebben hiervoor hun eigen Plan B. België met Vlaanderen interesseert hen echt niet. Vlaanderen is enkel nodig als melkkoe om België overeind te houden. Dit was zeer goed te zien tijdens de ellenlange onderhandelingen van 2010.
De Franstaligen wachten tot de Vlamingen buigen. Op dat moment kruipen de Vlaamse traditionele partijen in hun schulp en trekt de Belgische karavaan rustig verder. Hier lag de historische kans om voor eens en altijd niet te plooien en tot op het bot te gaan. De Franstaligen kennen Plan A (federaal België) en Plan B (opgesplitst België), maar een Plan C (confederalisme) willen ze niet kennen. Om confederalisme te realiseren heeft de N-VA daarenboven het oui van de Franstaligen nodig. Voor Vlaamse onafhankelijkheid niet! Hiervoor kan het doorbreken van het cordon sanitaire al meer dan voldoende zijn.
9 reacties op “Het confederalisme van de N-VA”
Ik word zo moe van dat oeverloos gepalaber van bdw zeg toch gewoon wat je echt wil man je kan nu eenmaal niet alles krijgen en jou keuze is alvast gemaakt Deelname aan het belgische besturen onder het mom van meer vlaanderen
BELANGRIJK NIEUWS
Er zijn 2 jonge leden van de Golden Dawn neergeschoten voor een kantoor van de partij!
http://xaameriki.wordpress.com
Gaan ze nu ook alle partijleden van links arresteren als gevolg van deze terreur aanslag?
En die partijen hun geld afpakken?
Hier vind je een reactie via radio van leden uit de New York divisie (5 minuten lang): http://xaamerica.podomatic.com/entry/2013-11-01T16_49_24-07_00
Verder is er een nieuwe radio uitzending beschikbaar van de Golden Dawn (90 minuten). Het grote topic was het blonde kindje dat terug gevonden werd in een zigeuner kamp.
http://xaameriki.wordpress.com/2013/10/31/golden-dawn-america-podcast-episode-11-the-gypsies-in-suits-and-ties/
De N-VA zet zichzelf met haar confederalisme volledig buiten strijd, en, ze maakt zichzelf compleet overbodig voor de Vlaamse strijd. Sterker, we zijn op het punt gekomen dat ze er nefast voor is geworden omdat ze te veel Vlamingen van het rechte pad naar onafhankelijkheid aan het afbrengen is.
Het zogenaamde confederalisme van de NVA is enkel bestemd voor mensen die zonder nadenken het woord van BDW als heilig beschouwen. In een Belgische context zal BDW tijdens de onderhandelingen van ALLE partijen (misschien met uitzondering van de rechtervleugel van de CD&V) een duidelijke NON krijgen op alle punten, zodat hij automatisch naar de oppositie zal verwezen worden. Op dat ogenblik zal hij ofwel het Calimero-gedrag krijgen ofwel zal hij 90% van zijn punten laten vallen om toch maar aan de smeerpotten te kunnen zitten. De enige oplossing zou zijn dat Vlaanderen na de verkiezingen (bij meerderheid) zijn onafhankelijkheid uitroept en nadien onderhandelt over de bevoegdheden die beide Gewesten en eventueel Brussel nog samen willen doen. Na de verkiezingen van 2014 zie ik echter BDW met een kater ontwaken.
Dits is oude VU-wijn in NVA-zakken. De VU heeft dan de boel verraden en een federalisme met DRIE in onze bak geduwd. Het NVAplan is slechts een voorzet die nooit in de goal zal belanden, en dient slechts om achteraf te kunnen zeggen dat ze weer niet “mogen” meedoen…om dan nogmaals de calimero’s te spelen.
Een confederatie is een bond tussen onafhankelijke staten, waarbij de lidstaten zelf bepalen welke bevoegdheden ze nog samen doen. Ergo, in zulk een scenario is Vlaanderen onafhankelijk.
Wie neemt de NV-Asociaal nu ernstig met haar ter marketing in Vlaams zwart-geel inpakpapier verpakt donkerblauw neo-liberaal gezwets ? Was het niet Zijne Kiezerlijke Vermagerdheid zelve die in een onbewaakt moment er uitflapte ; “VOKA zijn mijn bazen” en ergo niet zijn kiezers. Werkers, gepensioneerden en doppers moeten echt wel masochist zijn om op de neo-liberalen van de NV-Asociaal te stemmen.
De leden hebben een 75 pagina’s tellende uitleg gekregen wat de verklaring juist inhoud, een hele boterham zelfs voor meer belezen personen,wat moet het dan zijn voor de meelopers en diegene die enkel de hoop vergroten .
Ik vraag me eerlijk gezegd af hoe je op een geweldloze manier de onafhankelijkheid kan realiseren, en meer nog: of dat wel een eindpunt moet zijn. Ik zie eerder een evolutie in de zin van unitarisme > federalisme > konfederalisme met Wallonië > onafhankelijkheid > konfederalisme met Nederland > federalisme met Nederland > toetreden tot De Lage Landen of hoe je die ook noemen wil. Srtikt genomen kan je de onafhankelijkheid als tussenstap zelfs herleiden tot een “logische sekonde”.