Het nieuwe schooljaar is deze ochtend van start gegaan. Om 7 uur deze ochtend rinkelde onze wekker en mijn vriend en ikzelf sprongen meteen uit ons bed. Djeff en Merel waren reeds in de keuken op zoek naar het bio-brood met zonnebloempitten. Rechts Actueel vroeg me om een wekelijks relaas te schrijven van mijn indrukken in deze prachtige multiculturele maatschappij. Ik ben allesbehalve ‘rechts’, maar hoop jullie, lezers, de ogen te openen!

Mijn vriend Tomas had thee met melk klaargemaakt en ik sopte nog snel een oud, maar nog steeds mals stukje Turks brood in deze (h)eerlijke ochtendlijke drank. De kinderen vergrepen zich op hun beurt aan hun sojamelk. Hun boekentassen, vervaardigd uit echt leder, maar op een verantwoorde manier van de koeien afkomstig, dit wil zeggen: enkel koeien die een natuurlijke dood stierven, stonden al van gisteren in de gang klaar. Enkel de boterhammen moesten er nog in.

Gisterennamiddag keek mijn vriend nog even snel de bakfiets na op mankementjes. We zijn niet getrouwd. Bewust, want de kerk maakt de mensen toch maar iets dom wijs. Water in wijn doen veranderen en lopen over het water, kom zeg! En nu met al die pedofilieslachtoffertjes hebben we het helemaal gehad met die kerk. Een katholieke school is dan ook geen plaats voor onze kinderen. Stel dat ze een trauma oplopen, ik wil die verantwoordelijkheid niet dragen.

Onze kinderen Djeff (8) en Merel (12) zouden normaal gezien naar de Steinerschool gaan, maar die zat vol. Helaas, want hun leermethodes zijn volledig de onzen. O ja, ‘onze’ kinderen is niet volledig terecht. Djeff is mijn zoon en Merel is Tomas’ dochter. We zijn zo gelukkig in ons nieuw samengesteld gezin! Het geeft ons een ruimere blik op relaties en hoe de maatschappij ermee om zou moeten gaan. Minder bekrompen zeg maar. De wereld is al eng genoeg.

De kinderen gaan nu naar één van de verschillende stadsscholen in Antwerpen. Deze school, waar een verscheidenheid aan culturen te vinden is, zal hun wereld openen en verruimen. Het is nieuw voor ons. We wonen immers pas sinds juli in Antwerpen. We hadden even schrik voor de sfeer sinds de N-VA er de macht heeft, maar het fascisme heeft op deze multiculturele wijk nog geen vat gekregen. Gelukkig maar! Ik ril al bij de gedachte van Vlaamse Leeuwvlaggen op iedere hoek van de straat.

Nu goed, ik ben blij dat de multicultuur zich goed heeft kunnen nestelen in deze school. Djeff zit in een klas van 30 leerlingen met 12 verschillende nationaliteiten. Slechts 3 Belgen. Dat lucht me op. Tomas weet me te vertellen dat Merel in haar klas de enige Belgische is. Wel jammer dat ze het enige meisjes is, maar die twee Congolese broers in haar klas, zo schattig! Ze zijn wel al 15 en 16, maar goed, dat komt waarschijnlijk omdat ze minder kansen hebben gekregen de afgelopen jaren en een moeilijke jeugd hebben gekend. Arme dutskes, je zou ze zo willen knuffelen.

De eerste schooldag! Wat een plezier. Ik ben werkelijk benieuwd naar hun verhalen…