Dat de identiteitsbeleving van de Vlaming niet erg hoog is, is een open deur intrappen. Hier zijn natuurlijk verschillende redenen voor. Aan de ene kant wordt er op het beleven van de Vlaamse identiteit neergekeken en aan de andere kant is het zo dat men het vanuit bepaalde politieke- en mediakringen als enggeestig en verkrampt gaat bestempelen.
Momenteel ben ikzelf te gast bij een Tirools (Oostenrijk) gastgezin en hier is de uiting van de eigen identiteit de normaalste zaak van de wereld. Toegegeven, er zit ook een toeristisch kantje aan, maar hier is quasi iedereen tenminste fier Tiroler en Oostenrijker te zijn. Van een zekere vorm van veramerikanisering is hier in Tirol ook wel spraken, maar van een weg-met-ons-mentaliteit van een overheersende multicultureel geïnspireerde (media)opdringerigheid is hier alvast veel minder te merken.
Bij gebrek aan een Belgische identiteit enerzijds en het opdringen van een multicultureel nietszeggende wereldburgerschap anderzijds lijkt het dat vele Vlamingen wat identiteitloos zijn geworden. Als Vlaming denken en zeker zich zo uiten tegen een niet bestaande Belgische culturele identiteit in, wordt al snel afgebrand als verzuurd. Identitaire politieke partijen en bewegingen mogen het draaien of keren, maar op dit gebied hebben de multiculturalisten via hun bevriende mediakanalen toch voor een klein stukje hun doel bereikt.
De weg-met-ons-cultuur maakt niet onmiddellijk dat we allemaal multicultureel denken, maar het stigma rond de eigen identiteitsbeleving en het gebrek aan de zogezegde empathie tegenover andere wereldculturen (niet-Westerse welteverstaan), doet de Vlaming in zijn schulp kruipen uit angst om als verzuurde racist bestempeld te worden.
Dat vele Vlamingen hier in Tirol (en waarschijnlijk ook in andere Europese regio’s) opkijken naar de Tiroolse cultuur (of de cultuur van de andere regio waar ze te gast zijn) – en straffer nog dat sommige er zichzelf er nog meer inleven dan in de Vlaamse – bewijst wel dat diezelfde Vlamingen openstaan voor andere culturen. Maar het geeft ook aan dat er waarschijnlijk ergens ook een verbondenheid moet zitten tussen verschillende Europese culturen om enige empathie op te wekken. En laat het juist dat zijn waar de multiculturalisten hun tanden wel op stuk bijten!
“Cosmopolitisch” en “Multikultureel” zijn twee bijvoeglijke naamwoord-keutels uit dezelfde sluitspier geperst !