Eén miljoen handtekeningen, dat wil de VVB samen met bevriende organisaties in de Europese Unie verzamelen in één jaar tijd. Eén miljoen handtekeningen die ‘onze gezamenlijke roep naar onafhankelijkheid’, zo heet het, moeten ondersteunen. ‘Eén miljoen handtekeningen die de wil van miljoenen in Vlaanderen, in Catalonië, in Schotland, in Baskenland maar ook in Zuid-Tirol, Corsica, Wales of Sardinië…. en waarom ook niet Wallonië moeten uitdrukken dat ze het recht hebben om hun toekomst zelf te kiezen’, zo zegt de VVB.
De stellingname waarvan aan mensen gevraagd wordt ze te onderschrijven is: ‘ Ik ondersteun het initiatief dat het zelfbeschikkingsrecht van de Europese volkeren binnen de Europese Unie erkend wil zien als een fundamenteel mensenrecht en wens dat de Europese instellingen alle Europese burgers en hun naties ondersteunt als ze dit recht wensen toe te passen.’
De VVB licht dit toe als volgt: ‘ Zelfbeschikkingsrecht is een universeel mensenrecht. Dat staat zo in de statuten van de Verenigde Naties. Op het ogenblik dat echter een land uit de EU besluit om onafhankelijk te worden, dan beschikt de EU over geen mogelijkheid om daarop te reageren. Ze hebben dit niet in hun wetgeving voorzien. Een typisch voorbeeld van ‘iets is er, maar we weten het niet want we willen het ook niet zien’. We willen deze lacune in de Europese wetgeving aankaarten. We willen de Europese leiders met hun neus op de feiten drukken. Als straks Schotland of Catalonië voor onafhankelijkheid kiezen, dan moet Europa klaar zijn en niet de andere kant opkijken. De Europese Unie moet het recht op zelfbeschikkingsrecht aanvaarden, in haar wetgeving opnemen en burgers en landen die het recht willen uitoefenen, ondersteunen. Mensenrechten zijn immers universeel en kan je niet negeren (omdat het een lokaal land zoals bijvoorbeeld Spanje nu eenmaal beter uitkomt).’
Bedoeling is dat uit heel Europa alle handtekeningen worden verzameld en dat die op zondag 30 maart 2014 in een grootse Europese manifestatie naar de Europese leiders in Brussel gebracht worden. Een Europese mars op Brussel dus.
De VVB wil op die manier een dynamiek op gang brengen en dat is zeker positief, ik zal er dus op 30 maart 2014 zeker bij zijn. Maar bij het hele opzet vallen toch wel inhoudelijke vraagtekens te plaatsen.
Waarom hebben Vlamingen, die de meerderheid in België vormen, toch altijd de neiging hun eigen toekomst vast te haken aan het lot van volkeren die in hun staat een minderheid vormen, en die dus in een fundamenteel andere context opereren? Zou Vlaanderen zich niet beter associëren met winnaars als Denemarken, Ierland en Kroatië, en dus een samenwerking zoeken met zelfstandige volkeren van middelbare omvang die al lang bewijzen een leefbare natie te zijn?
Waarom dat lachwekkende ‘waarom ook niet Wallonië’ terwijl elke Vlaamsnationalist weet dat het de Walen enkel en alleen om ons geld te doen is? Is dat omdat het spreken van de waarheid niet ‘leuk’ en ‘positief’ genoeg bevonden wordt? Moeten we nu blij zijn als er op 30 maart ergens een verdwaalde Waal met een Waalse haan opduikt?
Juridisch rammelt de uitleg aan alle kanten. Waarom moet je de invoering van een nieuw mensenrecht vragen aan de EU, als dat mensenrecht al lang en breed bestaat in internationale verdragen, die dus ook voor Europa gelden? Maar nog fundamenteler: hoe zou het zelfbeschikkingsrecht van een volk afhankelijk kunnen zijn van de vraag of de EU dat al dan niet in zijn wetgeving voorzien heeft? Zelfbeschikking betekent nu net, zoals het woord al zelf aangeeft, dat een volk ZELF BESCHIKT. Niemand anders. Er is dus van niemand de toestemming of goedkeuring nodig, ook niet van de EU. Door te gaan betogen aan de EU-zetel en een soort petitie-verzoek te gaan afgeven wekt men de totaal verkeerde indruk dat Vlaanderen om onafhankelijk te worden de toestemming zou nodig hebben van een supranationale, ondemocratische overheid als de EU. Men riskeert ook dat de betoging als enig effect heeft, dat de EU nog eens duidelijk laat weten dat men daar tegen is en dat het dus zogezegd niet kan. Wat schieten we daarmee op?
Zou het dus niet beter zijn te betogen met de Vlaamse beweging op een heel andere plek, ver weg van de EU, bv. aan het Vlaams parlement, samen met vrienden uit Ierland, Kroatië en Denemarken, om te bevestigen dat een democratisch verkozen parlement het recht heeft zijn natie onafhankelijk te verklaren, met of zonder erkenning door de EU?
Trouwens, mocht het nuttig zijn om zich in deze materie tot de EU te wenden, wat dus niet zo is, waarom gebruikt men dan niet de mogelijkheid van het Europese Burgerinitiatief, waarbij via het inzamelen van massa’s handtekeningen een referendum wordt gevraagd aan de EU? Nu gaan die 1 miljoen handtekeningen recht naar het containerpark, via een Europees Burgerinitiatief wordt dat al meteen héél wat moeilijker.
Zeker, ik vind Catalanen en Schotten sympathiek en als hun parlement de onafhankelijkheid uitroept zal ik mijn Spaanse en Engelse vrienden zeggen dat het wijs is dat te respecteren. Maar is het wel zo wijs als Vlaming om Spanje en Groot-Brittannië nu al te verontrusten, als Vlaanderen bondgenoten zal nodig hebben om zijn onafhankelijkheid te erkennen? Is het dan niet verstandiger te zeggen dat de situatie van Catalonië en Schotland, als minderheid in Spanje en het Verenigd Koninkrijk, toch wel héél anders is dan die van Vlaanderen, dat in België de meerderheid vormt? En dat Spanje en Groot-Brittannië dus gerust Vlaanderen als nieuwe lidstaat mogen erkennen, zonder dat dit meteen gevolgen hoeft te hebben voor de interne organisatie in hun eigen land? Zowel Duitsland als Groot-Brittannië zijn traditionele vrienden van Vlaanderen, en zullen op het cruciale ogenblik noodzakelijk zijn om een Frans veto te counteren. De Britten zeggen dat ze dan meteen ook hun land mogen opdoeken is wellicht niet de beste manier om hen daartoe te brengen.
8 reacties op “[OPINIE] Vlaamse Volksbeweging (VVB) wil 1 miljoen handtekeningen in Europa voor zelfbeschikking: goed idee?”
VVB wil 1 miljoen handtekeningen in Europa voor zelfbeschikking.
Ik zou bij deze de sterke analyse van Dhr. Verreycken, die ik enkel kan bijtreden, verder willen aanvullen en toelichten vanuit een cultureel historisch perspectief.
Inderdaad: waarom zouden wij Vlamingen ons identificeren met minderheden in andere Europese landen die eveneens naar onafhankelijkheid streven? Wij zijn namelijk de meerderheid in dit land. Vanuit een strategisch en diplomatiek oogmerk lijkt dit niet verstandig. Waarom zouden Spanje, Frankrijk, Groot Brittannië de Vlaamse soevereiniteit steunen als dit kan leiden tot de onafhankelijkheid van minderheden in eigen land? Eens te meer blijkt hieruit het ingebakken onderdanigheids denken van de Vlaming: associëren met underdogs en minderheden.
Voor een winnaars mentaliteit moet Vlaanderen nog een lange weg afleggen…
Verder stel ik mij de vraag of de VVB überhaupt enige politieke kennis heeft van de EU? (Over de hypocriete januskop van de NVA ten overstaande de Vlaamse onafhankelijkheid en de EU wil ik niet eens woorden vuil maken.)
Hoe wil men “zelfbeschikkingsrecht” of soevereiniteit bij referendum of petitie afdwingen van een supranationale politieke instantie (EU) die streeft naar de verdamping van de natiestaten om tot een (in naam) egalitaire maar in wezen (naar communistisch voorbeeld) centraal geleide “Verenigde staten van Europa” te evolueren?
Kent u de uitdrukking, bij de duivel te biechten gaan?
En om in de religieuze sfeer te blijven: om het “geloof” in de Vlaamse onafhankelijkheid levendig te houden, moet men het volk af en toe “hoop” geven. Deze handtekeningenactie is zo’n hoopgevende operatie. Die evenwel weinig of geen resultaat zal opleveren en zelfs contraproductief kan werken.
Men zou om te beginnen zich in het denken van de EU kunnen verplaatsen en afvragen of de EU gediend is bij uit elkaar vallen van toegetreden naties in kleinere regio’s?
De vraag stellen is ze beantwoorden.
Als Vlaanderen onafhankelijk wil worden, heeft het dan iets te vragen, te eisen, te krijgen van de EU? Nee, toch? Mocht Vlaanderen onafhankelijk worden kan het dat best naar Zwitsers model doen.
Neutraal en onafhankelijk van de EU moloch, de Navo, de Vereningde Naties (VN) en met een directe burger democratie zodat er eindelijk een einde zou komen aan de corrupte allesverlammende kanker van de particratie en de politieke erfopvolging.
Cultuur en mentaliteit.
Onafhankelijkheid is net als vrijheid een zeldzaam goed en niet gratis.
Onafhankelijkheid en vrijheid krijgt men niet cadeau, men vraagt deze niet aan de overheerser, (men zou ze toch niet krijgen) men eist ze niet (op politieke meetings), men neemt ze!
Echter hier ligt de kern van het probleem: Vlamingen zijn een volk dat sinds eeuwen lang onderdrukt, uitgebuit en achterlijk gehouden is.
Nog geen 100 jaar geleden was dit volk grotendeels proletarisch en analfabeet (Oorzaak: kerk en kapitaal) men kan dus niet verwachten dat brede lagen van het volk zodanig intellectueel ontwikkeld zijn om de noodzaak van de zelfstandigheid te bevatten.
Dit volk is tevreden met Panem et Circenses, (pour les Flamands: worsten, borsten, bier en velo-modder-koers). Het onderdanige (katholieke), het kruiperige, het neerbuigende hoofd en de grote mond in de kroeg om zijn frustraties te luchten, het is de ziel van een arm en gefrustreerd volk. Een natie van underdogs die de hand van de meester niet durft te bijten. Underdogs zijn namelijk geen pitbulls.
Eens te meer is er de noodzaak om het volk te verheffen, op te voeden en een spoedcursus assertiviteit te laten volgen om hen weg te trekken uit de onproductieve mentaliteit van zelfgenoegzaamheid en onderdanigheid. Vlaanderen is economisch en materieel geëvolueerd tot een van de rijkste regio’s in de EU, maar intellectueel en spiritueel blijft het armoede troef. Leuk en oppervlakkig lijkt wel de norm, nooit eens ernstig. Hoewel het Vlaanderen de afgelopen 40 jaar misschien economisch voor de wind ging, de tijden zijn drastisch veranderd, misschien brengt de nieuwe armoede verandering? De economische en financiële crisis als een opportuniteit? 2016 een Vlaamse hongerrevolutie?
De onzalige Vlaamse geschiedenis weerspiegelt zich tevens in het gebrek aan politieke, staatkundige en diplomatieke maturiteit van onze politieke vertegenwoordiging.
Vlaamse politici zijn slechts amateurs, omhooggevallen boerenzonen en winkeldochters met een bekrompen middenstandersmentaliteit die boven hun stand leven. Hoe kan het ook anders na eeuwen achterlijkheid? Machiavelli kan voor vele Vlaamse politici hoogstens een variant zijn op stracciatella. Het machtsdenken is ons vreemd, net als beschaving en cultuur.
Politiek in Vlaanderen speelt in 4de provinciale, in tegenstelling tot de Waalse politiek die teert op de Franse erfenis en de ervaring van eeuwen politieke machtsuitoefening en bijgevolg in de “Europa league” speelt en bijgevolg tegen Le petit Flamand gewoon: “Non” zegt.
Vlamingen zijn geen “Herrenvolk”, Vlamingen zijn ook geen revolutionairen, het intellectuele niveau en historisch besef van de modale Vlaming is gewoon te laag en zolang hierin geen verandering komt, is de kans klein dat er ooit een Onafhankelijke Vlaamse Democratische Republiek zal ontstaan.
Tenslotte: Hoe wil men zich naar andere naties toe manifesteren als gelijke, indien men zich als meerderheid in eigen “kunstmatig” land niet eens een minderheid kan bedwingen?
Als men zich laat uitbuiten en manipuleren door een minderheid, (Walen, monarchie, de francofone haute finance, “nieuwe belgen”) verdient men dan eigenlijk wel onafhankelijkheid?
De VVB petitie: “Eén miljoen handtekeningen die ‘onze gezamenlijke roep naar onafhankelijkheid moeten ondersteunen.”
Ach, ja, baat het niet… dan schaadt het niet.
Leuke politieke bezigheidstherapie… geloof & hoop, maar geen resultaten.
Eén miljoen handtekeningen van politiek incorrecte dissidenten in de handen van de EU? Goed idee?
Die zullen rap bijeen te krijgen zijn ? Maar zou dat renderen ?
Tijdverlies!
Eerst Vlaanderen bevrijden van het juk via een politieke factor die de juiste beslissingen durft te nemen. En dat zal dus nooit de partij van “KeizerBourgois” zijn, die uit is op postjes allerhande.
De wagen aan het reeds beter tuffende “onafhankelijkheids”treintje van andere volkeren hangen is natuurlijk makkelijker, en dan hoeven ze verder geen verantwoordelijkheid op te nemen.
Niets slecht over de VVB. Respect. Maar ze weten maar al te goed dat maar 10% van de Vlamingen zullen bereikt worden.
@FVDE : Als volksnationalist zou ik in Frankrijk voor het FN stemmen.
@ALLEN : na 30 jaar Vlaamsnationalist begin ik te twijfelen aan de capaciteiten van onze Vlaamse regeringsleden, parlementsleden. We kunnen het gewoon niet. Een beetje zilverlingen en ze zijn verkocht.
De mogol Europa betekend so wie so het einde van het onafhankelijk denken,een onoverzichtelijke structuur qua wetgevingen,opgelegd aan de EU bevolking die er geen enkel verweer tegen heeft,tenzij een algemene opstand ,het handtekeningen verzamelen zal daar geen zier aan verhelpen !
Een zooitje totalitaire machtsgeile zichzelf benoemende gangsters die zichzelf de EU commissie noemt dient te worden verwijderd of aan totale controle onderworpen dorr een Parlement die naam waardig,anders buig deemoedig het hoofd en surrender !
Typisch voor de N-VA-fraktie binnen de “beweging” dat ze nog steeds naar de EU kijken voor oplossingen. Dezelfde EU die gisteren nog per juridisch besluit onze taalwetgeving nietig verklaarde.
De VN erkende het recht op zelfbeschikking al en dat heeft tot geen enkele Natiestaat méér geleid, alleen tot het vrijelijk laten interpreteren van wat een Volk of Natie nu net is. De VVB houdt zich dus, voor de eerste noch laatste keer, bezig met een achterhoedegevecht waarbij iedereen op voorhand reeds zou kunnen weten dat hij met inzet voor dit initiatief zijn tijd verdoet.
Wat betreft de ouderwetse manier van denken over Europese bondgenootschappen: we mogen toch niet vastroesten. Als men het aan de Fransen uitlegt alsof er een mooie kans tot de inlijving van een extra departement en wapenproducent en wereldwijd militair marktleider FN inzit, en als men aan de Walen zou uitleggen dat wie Brussel verliest Parijs kan winnen … Zou het er allemaal al minder grauw kunnen uitzien qua enthousiasme voor een belgische deling. Walen háten Brussel, en een Wallingant als Happart maakt daar geen geheim van. En Frankrijk vond van zichzelf nooit dat het te groot kon zijn. Wij spelen nooit in op dat soort zaken en kiezen zélf de moeilijkste weg.
In het geval van Kosovo trouwens vonden zelfs het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk de onafhankelijheid een goed idee. Alles hangt af van de kontekst en het moment …
Ik kan Rob in deze volledig volgen. Het is slechts door grote machtsblokken achter zich te hebben dat wij in onze onafhankelijkheidsstreven gesteund kunnen worden. Aan de andere kant zie ik door de gespleten tong van de NVA, onafhankelijkheid verder weg dan ooit. Misschien zou de VVB zich beter richten op en steun vragen aan de cultuurafdelingen van de Vlaamse partijen. Misschien zou de val van de euro een steuntje in de rug kunnen betekenen ?
“Waarom hebben Vlamingen, die de meerderheid in België vormen, toch altijd de neiging hun eigen toekomst vast te haken aan het lot van volkeren die in hun staat een minderheid vormen, en die dus in een fundamenteel andere context opereren? ”
Omdat er procentueel meer Catalaanse, Baskische en Schotse seperatisten zijn dan Vlaamse.
Daar hebben ze of kunnen ze beginnen dromen van een meerderheid. Hier zal De Pipo eerst nog de staatschuld moeten verdubbelen eer de “Rode duivel en komen eten Vlamingskes” hun belgiske opgeven
Elk volk dat, waar ook in de wereld, voor eigen identiteit opkomt is een bondgenoot en verdient onze steun.. Al wie zich hier tegen verzet is een tegenstander. Dit moet altijd en overal ons principieel standpunt zijn.. Vanzelfsprekend betekent dit niet dat wij om tactische redenen bij grote naties sympathie voor onze zaak moeten proberen te wekken. Maar dat men zich geen illusies make,, eenvoudig is dit niet.en plat op onze buik gaan om dit te bereiken, zal hier niet bij helpen Zelfrespect is de eerste vereiste om respect te bekomen.
Francis van den Eynde